Σε προηγούμενο άρθρο μου έγινε λόγος για συλλογική προσποίηση και πολιτισμική σκηνοθεσία, σε σχέση με τον φολκλορισμό και τον τουρισμό. Μολοντούτο τα φαινόμενα αυτά είναι συστατικά στοιχεία του παραδοσιακού λαϊκού…

Ένα από τα γοητευτικότερα και σχετικά αδιερεύνητα κεφάλαια της πρόσληψης του αρχαίου ελληνικού δράματος στην Ευρώπη των νεωτέρων χρόνων είναι οι θεατρικές παρωδίες στα λαϊκά θέατρα των μεγάλων μητροπόλεων της…

Η σχέση του ανθρώπου με τα ζώα καθρεφτίζει τη σχέση του με την ίδια τη ζωή, τη βιολογική βάση της ύπαρξής του. Η εξέλιξη των ελληνικών θεοτήτων της αρχαιότητας, από…

 Στον “ανάποδο” κόσμο του καρναβαλιού (mundus reversus)[1], όπου και στην αγροτική ύπαιθρο τα πάνω βρίσκονται κάτω, δηλαδή η καθημερινή τάξη των πραγμάτων με τους κοινωνικούς ρόλους της, τις νόρμες συμπεριφοράς,…

O Αθανάσιος Δαβέττας εμφανίζεται για πρώτη φορά στην λογοτεχνική αρένα της έντεχνης γραφής το 2018 στα πλαίσια του λογοτεχνικού σωματείου «Κύκλος Ελλήνων Λογοτεχνών Δικαστών» (όπου συμμετέχει στο Διοικητικό Συμβούλιο με…

 Το στεφάνωμα, στα δρώμενα συχνά σε συνδυασμό με την ψευδοκηδεία, τον κωμικό τοκετό (έγκυος νύφη) και την παρωδία του γιατρού, είναι ως διαβατήριο έθιμο της αλλαγής του κοινωνικού status δύο…

Ξεκινώντας από μια παρατήρηση του Lévi-Strauss, πως οι δυτικοί πολιτισμοί στερούνται αυθεντικότητας, θα μπορούσε να αποφανθεί κανείς ότι η αυτοπαρατηρητικότητα και ο αναστοχασμός στην ιστορία της ευρωπαϊκής σκέψης έπαιζαν, από…