Βάλτερ Πούχνερ: Η Ιστορία δεν προβλέπεται
Η ιστορία δεν προβλέπεται. Μάταιες είναι οι προφητείες, ανεδαφικές οι ουτοπίες, οι αλλαγές απρόβλεπτες, το άγνωστο πάντα ένα βήμα μπροστά απ’ το γνωστό. Κι όσο μεγαλώνει το γνωστό και…
Η ιστορία δεν προβλέπεται. Μάταιες είναι οι προφητείες, ανεδαφικές οι ουτοπίες, οι αλλαγές απρόβλεπτες, το άγνωστο πάντα ένα βήμα μπροστά απ’ το γνωστό. Κι όσο μεγαλώνει το γνωστό και…
Ραββί, γιατί βρίσκομαι εδώ; Εγώ δεν ήθελα να ζήσω του σύμπαντος η μήτρα άωρο με απέβαλε κι άσπλαχνα η ευσπλαχνική μ’ έστειλε στη ζωή Αλλά δεν ήμουν σαν τους άλλους:…
Ι Mauthausen τα ράμματα της πληγής που έκανε το νυστέρι σαββατιάτικα του Λάζαρου του αγέλαστου που έζησε και άλλα σαράντα χρόνια ξένος ανάμεσα σε ξένους στην Κύπρο ράμματα και συρματοπλέγματα…
Τα εγγόνια μας θα μας καταραστούν. Όλα τα σπαταλάμε και αισθανόμαστε δυνατοί. Σήμερα είναι αδύνατον να προφητεύσεις οτιδήποτε, γιατί στο κοντινό μέλλον θα μας επιτεθούν τόσα και τόσο τρομερά προβλήματα!…
Η καραντίνα είναι κατάσταση φυσιολογική. Η Σαρακοστή που οδηγεί στο Πάσχα. Η ζωή μας σ’ ένα δωμάτιο, ακόμα πιο στενό από τούτο, σ’ ένα σώμα τόσο ισχνό όπως ετούτο· και…
Λίμνη βαθιά τα μάτια σου ποιος θα μπει ποιος θα χαθεί ποιος τολμά σε τέτοια νερά κολύμπι στον καθρέφτη των δακρύων ποιος θα δει τη μορφή και δε θα διαλυθεί…
ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ Όταν απομακρυνθείς από τα Ελληνικά Δεν σου μένουν πολλά εφόδια Μετακινείσαι το πολύ ως τον Μεσαίωνα Μα όποια πέτρα κι αν σηκώσεις εκεί Δεν γλυτώνεις από…
IN MARGINE Στις άκρες της δουλειάς μου ανθεί ο λυρισμός Μπαχτσές ολόκληρος που ποτέ δεν έχω ποτίσει Τι θα ήταν τα σπίτια χωρίς τις βουκαμβίλιες Δίχως τις γλάστρες οι…
Το τραγούδι είναι μέσα μας, μα τίποτα δεν ακούγεται, παρά η σιγή - το τραγούδι είναι μέσα στα πράγματα, τα ζώα, τα φυτά η κτίση αναπέμπει ύμνους σιωπηλούς αποκρυπτογραφούνται από…
Άκουσέ με Άκουσέ με, που είσαι μακριά αλλά και μέσα στο κεφάλι μου έλα κοντά μου, τώρα, όπως είσαι δρασκέλισε το χώρο και το χρόνο πιάσε μια σκέψη μου και…
ΕΣΥ, ΓΙΓΑΝΤΑ, που σηκώνεις Στα εξάρματα των ώμων σου Όλο το βάρος του κόσμου Με τα βουνά, τα πουλιά, τους θεούς Με τους βυθούς της θάλασσας Των βράχων τους γκρεμούς…
Toυ στίχου η θεότητα Δώσε μου χώρο για τα φτερά μου εσύ που είσαι γενναιόδωρη με όλους δώσε μου χρόνο να αποκτήσω διάρκεια κλωστή δίχως άκρες για τον σκοινοβάτη δώσε…