«Λίγες οι νύχτες με φεγγάρι που μ’ αρέσαν…» Γ. Σεφέρης: «Τελευταίος Σταθμός» Τα δραματικά γεγονότα αυτών των ημερών που συμβαίνουν στη Γάζα και στο Ισραήλ μου έφεραν στο μυαλό,…
---Ζητείται σκηνοθέτης--- Υπήρχε κάποτε στην Αρχιτεκτονική Σχολή στο ΕΜΠ το μάθημα της «προοπτικής» που έδινε με τις μεθόδους του τη δυνατότητα στον αρχιτέκτονα-αρχαιολόγο να αναπαριστάνει ένα παλιό-αρχαίο κτίριο-μνημείο με…
ΔΙΑΖΕΥΤΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ Έτσι για λίγο σαν ένα λουλούδι μέσα σε τσιμεντένιο κάμπο ή όπως στο μουσείο σαν είδα τη θεά με το σάτυρο που με βασανίζει ακόμη όπως όταν…
Μόλις τελείωσα την ανάγνωση ενός μυθιστορήματος που τον ιστορικό του καμβά
συνθέτουν κυρίως τα ιστορικά γεγονότα του 20ού αιώνα: Βαλκανικοί πόλεμοι,
Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος, Μικρασιατική Καταστροφή, Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος,
Εμφύλιος, Δικτατορία, οικονομική κρίση. Πικρό συμπέρασμα που βγαίνει τόσο
από την υπενθύμιση αυτών των γεγονότων όσο και από τη μυθοπλασία του
συγγραφέα είναι η σταθερά επαναλαμβανομένη, παρά τα φωτεινά διαλείμματα,
θλιβερή ματαίωση του ελληνισμού, η αβεβαιότητα της μοίρας του. Ίδια δηλαδή
αίσθηση που μας δίνει ένα πολύ μεγάλο μέρος της ποίησής μας, ιδίως ο
Σεφέρης. (περισσότερα…)
Σε γενικές γραμμές, στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα, το κυρίαρχο λογοτεχνικό λόγο τον επιβάλλουν οι άντρες και όχι οι γυναίκες. Το έργο των ποιητριών αποτιμάται, συνολικά σχεδόν, αρνητικά και…
Παραφράζοντας τον γνωστό σεφερικό στίχο: «Δεν ξέρω πολλά πράγματα από σπίτια», θα έλεγα ότι δεν ξέρω πολλά πράγματα από ποίηση. Το γεγονός ότι έχω γράψει κάποια ποιήματα, δεν διαφοροποιεί τα…
Η καυστική ρήση του Γερμανού ποιητή Φρ. Χέλντερλιν: «Κι οι ποιητές τι χρειάζονται σε έναν μικρόψυχο καιρό!» δεν στρέφεται βέβαια ενάντια στους ποιητές, αλλά ενάντια στις κοινωνίες μας που απαξιώνουν…
Μια καθημερινή νέκυια Είναι φορές, ιδίως κάποιες νύχτες χειμωνιάτικες που βρέχει ακατάπαυστα κι αστράφτει και βροντάει, που στη σκέψη μας έρχονται πρόσωπα που αγαπήσαμε, ζήσαμε μαζί τους ένα μικρότερο…
Αισθάνομαι τώρα που αρχίζω αυτό το σημείωμα για το βιβλίο της Ανθούλας Δανιήλ Δεκαετίες τερματίζουν όλες μαζί στο νήμα (Εκδόσεις Βακχικόν) πως η θεματολογία του σε πολλές περιπτώσεις με ξεπερνά…
Υπονοώ περισσότερα Απ’ όσα μπορώ να φανταστώ: Γράφω- (ΠΠ, Αυτός Εγώ) Την Παυλίνα Παμπούδη την πρωτογνώρισα λίγο μετά τη Μεταπολίτευση, όταν δίναμε μαζί κατατακτήριες εξετάσεις στην Αρχιτεκτονική…
Η ΛΥΠΗΜΕΝΗ Στην πέτρα της υπομονής κάθισες προς το βράδυ με του ματιού σου το μαυράδι δείχνοντας πως πονείς· κι είχες στα χείλια τη γραμμή που είναι…
Στο προηγούμενό μου άρθρο σ’ αυτή εδώ τη στήλη με τίτλο : Κωστής Παλαμάς: Χαλκόπλαστος για πάντα καβαλάρης αναφερθήκαμε στη φράση του Κολοκοτρώνη «τσεκούρι και φωτιά» που αφορούσε τους προσκυνημένους…
