“Μεγαλοβδόμαδο”
Γονυκλισίες, κλεφτές ματιές,
συνωμοσίες μικρής διάρκειας για στιγμιαίες, βέβηλες συναντήσεις
πάντα πίσω από κάτι,
από το ιερό του ναού, από τα μνήματα
ή και τα κυπαρίσσια
με την κρυφή έξαψη της ζωής που πατούσε το θάνατο,
με τύψεις φευγαλέες
για τη χαρμολύπη των ημερών που αναδυόταν ατίθαση
αφού
το χρωματιστό πουκαμισάκι της Άνοιξης μας στένευε
καθώς εκείνη έξω οργίαζε με εκρηκτικές προσμίξεις χρωμάτων,
μυρωδιές μαυλιστικές,
και η μέσα μας λύπη βιαζόταν να αποδράσει
για να παρελάσουμε στους λειμώνες της άγουρης νιότης
με τους Αναστάσιμους παιάνες
σχεδόν βέβαιοι για τον επερχόμενο θρίαμβο της ζωής …
