Βαγγέλης Μητράκος: Το λάστιχο
Με το που έκλειναν, τότε, τα σχολεία και άρχιζε η εποχή της ξεγνοιασιάς, κάθε αξιοπρεπής γαβριάς το πρώτο που φρόντιζε να κάνει ήταν να φτιάξει το λάστιχό του, τη σφεντόνα…
Με το που έκλειναν, τότε, τα σχολεία και άρχιζε η εποχή της ξεγνοιασιάς, κάθε αξιοπρεπής γαβριάς το πρώτο που φρόντιζε να κάνει ήταν να φτιάξει το λάστιχό του, τη σφεντόνα…
Δε θ’ άξιζε, νομίζω, τον κόπο να γυρίσω τη μνήμη μου στα παιδικά χρόνια, αν η παιδική μου ζωή δεν ήταν τόσο ασυνήθιστη, ώστε σπάνια, πολύ σπάνια θα τύχαινε άνθρωπος…
Αθηναϊκό Μπλουζ. Η ποίηση κουβαλά τις αμαρτίες του παρελθόντος μας, κι εκεί βρίσκεται η βαθύτερη ρίζα της ποίησης: η αναζήτηση του εαυτού μέσα στην ιστορία, στην εντύπωση, στο δράμα…
Έλεγε πώς ήθελε να κάνει το χαρτί να ουρλιάξει. ‘Γράφω για να μην τρελαθώ, για να δω αν το επόμενο εικοσιτετράωρο θα επιζώ, για να δω αν μπορώ να μιλάω…
Χάος πάλι εσύ;[1] Ιάσων Δεπούντης Αν κάθε θάνατος είναι άδικος και αν κάθε δολοφονία είναι ακόμα πιο άδικη, πώς να αποκαλέσουμε την μεθοδευμένη ηθική εξόντωση, την δολοφονία χαρακτήρων, εδώ…
ΒΙΒΛΙΟ Δεν μπορώ να διαβάσω εύκολα ολόκληρο βιβλίο. Το μυρίζω, το ξεφυλλίζω, διαβάζω μια φράση εδώ κι εκεί. Κι έτσι, τους χαρακτήρες του, τους κάνω τελείως υπαρκτούς. Σαν τα…
«Προτού αποθάνω, να ζήσω» (Ομηρία, σ. 363). Η συγγραφέας Φανή Κεχαγιά παρουσιάζει το δεύτερο μυθιστόρημά…
Στη μάχιμη δικηγορία, «Υπέρ Αδυνάμου», Υπέρ Αληθείας, ο πανεπιστημιακός και πανάξιος δημιουργικός χαμηλόφωνος λογοτέχνης Φίλιππος Νικολόπουλος. Μέσα στην σκόνη και στον κουρνιαχτό που αφήνουν πίσω τους οι ματαιοκάματοι πειρατές, καιρός…
Τι συνιστά για εσάς η ποίηση; Η ποίηση είναι πρώτα απ όλα συναίσθημα. Σαν να στέκεσαι στην ακροθαλασσιά και να αφουγκράζεσαι την ροή του ανέμου. Για τον δημιουργό όμως δεν…
Τι σου κάνει η τέχνη;;;...Τι μπορεί να σου κάνει;;;...Να σου παρουσιαστεί ως μια δεύτερη - στατική, όμως, με άπειρες προεκτατικές, νοερές δυνατότητες - πραγματικότητα, που τα παρακολουθεί όλα βουβή, πάντα,…
Φαντάσου στον ήλιο φρεσκοπλυμένες κουρτίνες άσπρες λινές με δαντέλα στο τελείωμα μυρίζουν λεβάντα θάλασσα και θυμάρι χορεύουν στο φως γελάν στις αστραπές μεθυσμένες από άνεμο πάνε μια μπρος αποκαλύπτουν δάχτυλα…
Τυφλώνει το φως σ’ εκείνο το μπαλκόνι Οπωροφόρα δέντρα το σκιάζουν, συκιές και μια αχλάδια κοντούλα Το λάστιχο τρέχει Η σκούπα διώχνει στις σκάλες τα νερά Το μάρμαρο γλιστρά…