Άννα Πετρίδη: ΒΟΑΣ

Βόας Το ήθελε πολύ αυτό το παιδί η Παγώνα. Χρόνια παιδευόταν να πιάσει ο σπόρος του Γιάννου. Αλλά τίποτα. « Βρε λες να είναι τζούφιος;» έλεγε η μάνα της. «Τον έχουμε για…

0 Comments

Παναγιώτα Λάσκαρη: ΜΑΡΤΙΟΥ ΕΝΥΠΝΙΟΝ

 Μαρτίου ἐνύπνιον                Μαρτίου πρώτη στὰ σπάργανα.   Κέλευθος ὕμνων  μὲ χρῶμα ἀλάνθαστο ὣς τὴν ὑπώρεια τῆς αὐγῆς τερετίζοντας.   Ἀπροσχεδίαστοι ἔφηβοι καταμεσῆς  μιᾶς λουλακιᾶς στιγμῆς μὲ πλώρη τὰ Γαλάζια Νερά, τὴν…

0 Comments

Χρύσα Αλεξοπούλου ΡΕΚΒΙΕΜ

              Ρέκβιεμ «Requiem aeternam dona eis Domine[1]»   Ποιό δῶρο πῆρες τήν πρωτοχρονιά, Ἐλπίδα, Κατερίνα, Βάιε; Μήπως σᾶς ἔλαχε καί τό φλουρί Ἀνδρέα, Ἰφιγένεια, Ἀθηνᾶ; Πόσο ψηλά ἀτενίζατε τήν…

0 Comments

Αγγελική Θάνου: ΤΑΙΡΙΑΖΟΥΝ ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ

Ταιριάζουν του Μάρτη   Πώς μπλέχτηκαν οι απαγορευτικές κορδέλες, με το μαρτάκι του χεριού; Άστατος μήνας χάδια κάνει, πότε κλαίει πότε γελάει «Αγαπημένοι μας πελάτες, ευχαριστούμε για την κατανόηση. Απαγορεύεται…

0 Comments

Γεωργία Παπαδάκη: Λειτουργίες της ανθρώπινης φυσιολογίας. Μέρος Β. ΓΑΡΓΑΡΑ ⸺ ΡΕΥΟΜΑΙ ⸺ ΧΑΣΜΟΥΡΙΕΜΑΙ ⸺ΡΟΧΑΛΙΖΩ

Το ουσιαστικό «γαργάρα» της καθομιλουμένης σχηματίστηκε από το ηχομιμητικό (από τον ήχο γαρ-γαρ) ρήμα γαργαρίζω-ἀναγαργαρίζω,1 το οποίο σημαίνει κάνω γαργάρα. Στους Δειπνοσοφιστές ο Αθήναιος αναφέρεται σε έναν καλοφαγά που παράγγελνε στους μαγείρους…

0 Comments

Έφη Φρυδά. Elisabetta Sirani. Η χήνα με τα χρυσά αυγά

Η Elisabetta Sirani (1638 –1665) ήταν μία από τις πιο παραγωγικές ζωγράφους της εποχής του Μπαρόκ, που έχαιρε μεγάλης εκτίμησης και σεβασμού ανάμεσα στους ομοτέχνους αλλά και στο ευρύτερο κοινό.…

0 Comments

Βάλτερ Πούχνερ: Ο Όλυμπος στον Γαλάζιο Δούναβη. Μυθολογικές παρωδίες στο λαϊκό θέατρο της Βιέννης (1750-1850)

Ένα από τα γοητευτικότερα και σχετικά αδιερεύνητα κεφάλαια της πρόσληψης του αρχαίου ελληνικού δράματος στην Ευρώπη των νεωτέρων χρόνων είναι οι θεατρικές παρωδίες στα λαϊκά θέατρα των μεγάλων μητροπόλεων της…

0 Comments

Φάνης Κωστόπουλος: ΕUGÈNE  DELACROIX – Η θρησκευτική ζωγραφική του

    Αν οι άνθρωποι μεθούν με το κρασί, ο Ευγένιος Ντελακρουά μεθούσε με το  χρώμα. Ο Μπωντλαίρ -  που είναι ο πιο διορατικός από τους κριτικούς της ζωγραφικής του- λέει…

0 Comments

Κωστής Ζ. Καπελώνης:  Ο ηθοποιός και ο κόσμος του

Ο ηθοποιός απεκδύεται εαυτόν και φοράει τον ρόλο. Μάλλον, πιο σωστά, Έναν ρόλο. Απομακρύνεται από τον χρόνο του, για να πάει στον χρόνο του θεατρικού έργου. Εγκαταλείπει τη δική του…

0 Comments

Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος: Μαγιακόφσκι, ο μακαρίτης σιχαινόταν το κουτσομπολιό

Τίποτα δεν πάει χαμένο στη χαμένη σου ζωή Τ’ όνειρό σου ανασταίνω Και το κάθε σου Γιατί                                                 Μ. Ρασούλης       Μιλάει στο τηλέφωνο. Υψώνει τη φωνή. Φαίνεται…

0 Comments