Κωνσταντίνος Βορβής: 2000

2000   Μονάχα εσύ θα μπορούσες να με καταλάβεις Αυτό που μας ενώνει, η γύμνια απέναντι στην δυσμορφία της αλήθειας Τα ιδανικά και οι ουτοπίες δεν μας συγκινούν τις χλευάζουμε…

0 Comments

Χαρίκλεια Βασιλείου: Ο Καλλιτέχνης και το ανικανοποίητο (Η τέχνη ως Ανατροπή και Αφύπνιση)

Το φροϋδικό μοντέλο ερμηνείας του μηχανισμού της καλλιτεχνικής δημιουργίας και των δημιουργικών διανοητικών δραστηριοτήτων γενικότερα, βασίζεται σε ένα ισχυρό σημείο εκκίνησης: την αίσθηση του «ανικανοποίητου ή της δυσφορίας» που κατακλύζει…

0 Comments

Κοσμάς Κοψάρης:Πάντα θα ροκάρω μαζί με την Κατερίνα Γώγου.

Έφυγε αρχές Οκτώβρη, τον μήνα «των παγωμένων σταφυλιών», όμως είναι πάντα εδώ, να μάς θυμίζει τα δύσκολα χρόνια της Μεταπολίτευσης, τις διαδρομές πάνω κάτω στην Πατησίων. Είναι η ποιήτρια του…

0 Comments

Κατερίνα Καζολέα:  «Θα γίνει ανταλλαγή;» της Ρούλας Πατεράκη  

 Η Ρούλα Πατεράκη προσέγγισε την Μικρασιατική καταστροφή  εστιάζοντας στις μικροϊστορίες ανθρώπων που φέρουν στο σώμα τους το αποτύπωμα της τραγωδίας. Ένα ίχνος αίματος στα πρόσωπα των ηθοποιών ήταν το εξωτερικό…

0 Comments

Δημήτρης Γαβαλάς: Plus Ultra (Ακόμα πιο Πέρα)

Το σύνθημα αυτό προέρχεται από την Ισπανία και αρχικά αποτελεί στοιχείο σύνθεσης σε σφραγιδόλιθο στον οποίο είναι χαραγμένες οι Ηράκλειες Στήλες του Γιβραλτάρ, που φέρουν την επιγραφή ‘ne plus ultra’.…

0 Comments

Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος: Ραιημόν Κενό- Πάμπλο Πικάσο- Ασκήσεις και παραλλαγές

«Ανάμεσα στη λεπτή άκρη του χρωστήρα και στο ατσάλι του βλέμματος» [Φουκώ] Το θέαμα αποκαλύπτεται, ξεδιπλώνεται σ’ όλο του το βάθος φανερώνοντας το μεγαλείο του αν και συνεχίζει να κρύβει…

0 Comments

Ανθούλα Δανιήλ:  12 Οκτωβρίου 1944 – Η Αθήνα ελεύθερη. Η έκθεση 14 Ιστορίες της Αντίστασης στοχεύει στην ανάδειξη της  Ελληνική Αντίστασης.

Η Αθήνα ελευθερώθηκε στις 12 Οκτωβρίου 1944. Για τον εορτασμό αυτής της επετείου γεννήθηκε ένα Λεύκωμα-Αφιέρωμα. Για το λεύκωμα αυτό συνεργάστηκαν: το Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας:  «Παντρεύω …τον μπαμπά», μαύρη κωμωδία τής Μαρίνας Σωτηροπούλου στον κήπο τού Θεάτρου Αλεξάνδρεια στην Πλατεία Αμερικής λίγο πιο πάνω από τον ιστορικό κινηματογράφο Studio.

Το λαϊκό θέατρο επιβιώνει και μετά τις ταινίες του Φίνου και μετά την αθηναϊκή επιθεώρηση. Η περιγραφική σχηματικότητα και το υπερπαίξιμο ως αντίδοτο στην επαπειλούσα κατάθλιψη των καιρών και των…

1 Comment