Κωνσταντίνος Μαρκογιάννης: Τρία χάι κου
ως πότε προσμένεις το αύριο και χάνεις το τώρα ως πότε; σιωπή νοσηρή οχλαγωγία το ρόδο ανθίζει μέσα στη σιωπή καταφύγιο ο κόσμος καταρρέει…
ως πότε προσμένεις το αύριο και χάνεις το τώρα ως πότε; σιωπή νοσηρή οχλαγωγία το ρόδο ανθίζει μέσα στη σιωπή καταφύγιο ο κόσμος καταρρέει…
Ιερά οδός Ἀπὸ τὴ νέα πληγὴ ποὺ μ᾿ ἄνοιξεν ἡ μοίρα ἔμπαιν᾿ ὁ ἥλιος, θαρροῦσα, στὴν καρδιά μου μὲ τόση ὁρμή, καθὼς βασίλευε, ὅπως ἀπὸ ραγισματιὰν αἰφνίδια μπαίνει τὸ…
Το κείμενο αυτό εντάσσεται σε ευρύτερη έρευνα με θέμα ‘Ποίηση και Μαθηματικά’. Από τους πολλούς όρους και έννοιες των Μαθηματικών που χρησιμοποιεί στην Ποίησή της η Dickinson, στο παρόν άρθρο…
Τι ντροπή μοναχός σινεμά να πηγαίνεις δίχως φίλο, φιλενάδα, σύζυγο, οι παραστάσεις σύντομες με ατέλειωτη αναμονή. Τι ντροπή- σε κλειστό πόλεμο νεύρων με σχόλια ειρωνικά στο φουαγιέ να…
Breton Αν έχεις όρεξη μη σταματήσεις πάρε αμέσως το μολύβι σου και γράψε ό,τι σου κατεβεί μην πάρεις καν μια ανάσα σαν τον αέρα είναι η έμπνευση ρούφα τον…
1 Μένουμε σπίτι Μα όμως το μυαλό μας Εκεί πηγαίνει 2 Μένουμε σπίτι Το χαμένο χρόνο μας Αναζητώντας 3 Μένουμε σπίτι Κι η αυγή δεν φαίνεται Στο πάνω ράφι 4…
Μάσκες, φορεμένες πάνω σε άλλες μάσκες, πασχίζουν να κρατήσουν την ανάσα. Άνθρωποι, περπατούν ρομποτικά, σε δρόμους άγνωστους. Τρένα, φορτωμένα ελπίδες, στέκουν ακίνητα, …
Το 1961 ο Νικηφόρος Βρεττάκος δημοσιεύει την ποιητική συλλογή Το βάθος του κόσμου, η οποία περιλάμβανε ποιήματα του 1958-1959. Στη συλλογή αυτή ο Βρεττάκος φαίνεται να πειραματίζεται με μια νέα…
Αχ, μνήμη, μνήμη μου, γιατί; Μ' ασθενικόν αγέρα στου φθινοπώρου την πνοή μια κίσσα επετούσε και το δασάκι το χλωμό μια ηλιαχτίδα πέρα, σαν το αγέρι έπεφτε, μονότονα εφωτούσε.. Μαζί…
Στον Ορφέα Αγαπητέ μου Ορφέα, Δεν έχω τώρα πια άλλο τρόπο να επικοινωνήσω μαζί σου εκτός απ’ αυτόν, αν τύχει από κάπου να δεις την επιστολή μου ή κάποιος…
ΣΥΜΠΛΗΓΑΔΕΣ Ανάμεσα φόβου και θυμού ναυάγησαν τα πλοία σου. Ύστερα μόνο ο βυθός. Καθρέφτης του κόσμου η θάλασσα. Το φως μια αντανάκλαση. Συνεπώς βρίσκεσαι τρίτος από της Αληθείας.…
Ι Νʼ ακούς πάντα Νʼ ακούς το μεγάλωμα της νύχτας Νʼ ακούς των χεριών τον ψαλμό το ξεκόλλημα της πέτρας απʼ τον τοίχο Νʼ ακούς το φυτό που τρίζει το…