Λίζα Διονυσιάδου: Έρωτας άηχος
Την άνοιξη εκείνη, έπιναν το κρασί νερωμένο (ενίοτε με πάγο), και τον έρωτα πασπαλισμένο με λεκτικές φιοριτούρες. Πίσω από την πόρτα που έμοιαζε ανοιγμένη, δεν υπήρχε τίποτα …
0 Comments
21 Μαρτίου 2020
Κώστας Γιαννόπουλος: Π Ε Ν Τ Ε
Κι όταν πλησίασα -παράξενο πολύ- μύριζε κίτρο η ομορφιά της, πράσινο μήλο η ανάσα της, κάστανο η ματιά της- κι εγώ δεν ήξερα ποια απ’ τις αισθήσεις μου να βάλω…
21 Μαρτίου 2020
Λένη Ζάχαρη: «Σκιτσογραφίες 5×5: Λίζα Διονυσιάδου»
Χιόνι Το χιόνι, αυτό το λευκό εξαγνιστικό κάλυμμα της κάθε ασχήμιας, ασκεί πάνω μας γοητεία που μοιάζει με την «Παρ ‘ολίγον ευτυχία» του Ελύτη. Όνειρο ευτυχίας, συνδυασμένο πάντα με την…
20 Μαρτίου 2020
Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος Ο ποιητής και ο Θάνατος – Για τον Οδυσσέα Ελύτη
Μια κουβέντα του Ελύτη, ένας στίχος του ''αχρηστεύει το θάνατο''. Γι' αυτόν που αγαπάει, όσο τίποτα, τη ζωή και το μύθο της, το ποίημα της ζωής και τη ''γήινη ομορφιά''…
18 Μαρτίου 2020
Λένη Ζάχαρη, Μνήμη Οδυσσέα Ελύτη: Λίγα λόγια για την Ποίησή του
Ο Οδυσσέας Ελύτης γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης το 1911. Οι γονείς του Παν. Αλεπουδέλης και Μαρία Βρανά κατάγονταν από τη Μυτιλήνη και ήταν εύποροι. Από το 1929 πραγματοποιεί τη…
18 Μαρτίου 2020
Ανθούλα Δανιήλ: ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ (3 Νοεμβρίου 1911-18 Μαρτίου 1996)
«Η πρώτη αλήθεια είναι ο θάνατος. Απομένει να μάθουμε ποια είναι η τελευταία» Με αυτή τη φράση αρχίζει στα Ανοιχτά Χαρτιά, το κεφάλαιο «Πρώτα-Πρώτα» Ζ΄, σ. 39, και…
18 Μαρτίου 2020
Γκένριχ Βενιαμίνοβιτς Σαπγκίρ, Η Βίκα -Μετάφραση: Ελένη Κατσιώλη
Σπείρανε τη Βίκα. Γεννήθηκε στοργική, τρυφερή, προσκολλημένη, με μάτια μπλε του αζουρίτη. Ένας καημός μόνο -δεν θέλει να παντρευτεί η Βίκα. «Φοβάμαι,θα τυλιχτώ και μετά δεν θα ξετυλιχτώ». Ήρθε ένα…
17 Μαρτίου 2020
Φράνκο Φορτίνι (Franco Fortini): Τρία ποιήματα – Μετάφραση από τα ιταλικά: Θεοδόσης Κοντάκης
Φύλλο πορείας [Foglio di via] Και λοιπόν, ουδέν νεώτερον, από το ύψωμα τούτο απ’ όπου, για λίγο ακόμα, παρατηρείς δίχως να μιλάς κι ο άνεμος…
14 Μαρτίου 2020
Ζωή Κατσιαμπούρα: Mασάζ
Άκουσε το τηλέφωνο να χτυπά μέσα στο σπίτι, ενώ μαστόρευε κάτι στην αυλή. Πήγε να τρέξει να το σηκώσει, πεδικλώθηκε στον γέρικο σκύλο που κοιμόταν δίπλα του, εδώ να πέσει,…
14 Μαρτίου 2020
Βάνια Σύρμου: Ένα διήγημα
ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΣ Αυτή η μικρή ρωγμή στον τοίχο θα μου λείψει. Μόνο σ’ εσένα το λέω. Είναι η πρώτη εικόνα της μέρας όταν ανοίγω τα μάτια κι η τελευταία τη νύχτα,…
14 Μαρτίου 2020
Νόνη Σταματέλου: Ένα ποίημα
Απλότητα Χαθήκαμε Θεέ μου Μες στην απλότητα των γραμμών σου. Μπερδευτήκαμε. Φτιάξαμε δαιδαλώδεις δρόμους και λαβύρινθους. Γράψαμε λέξεις άψυχες και ήχους σκοτεινούς επινοήσαμε μήπως σε…
14 Μαρτίου 2020
Αλέξανδρος Βαναργιώτης: Ένα διήγημα
Λουλούδια Γεννήθηκε τυφλός. Δεν ένιωσε ποτέ την έλλειψη της όρασης, γιατί δεν ήξερε πώς είναι να βλέπεις. Κινούνταν, ζούσε, αισθανόταν κυρίως με την αφή. Ήταν η κυρίαρχη αίσθηση. Έπιανε τους…
14 Μαρτίου 2020
- Go to the previous page
- 1
- …
- 552
- 553
- 554
- 555
- 556
- 557
- 558
- …
- 669
- Go to the next page