Αλεξάνδρα Ζερβού: Ένα ποίημα  

 Ομηρικός μύθος ο ευπώλητος   Συνηθισμένες ιστορίες, τόσο γνώριμες, όλο θανάτους και παλικαριές,  θεούς που οργίζονται,  θνητούς που πάντα σφάλλουν κι ένα ταξιδευτή-αρχηγό που γύρισε, δόξα γεμάτος και μονάχος,  για…

0 Comments

  Φάνης Κωστόπουλος: ΣΑΤΩΒΡΙΑΝΔΟΣ ( Η αρχιτεκτονική της χριστιανικής Δύσης )

               Στις αρχές του 19ου αιώνα, για την ακρίβεια το 1802, που η γοτθική αρχιτεκτονική και γενικότερα κάθε στοιχείο του θρησκευτικού Μεσαίωνα πίστευαν ότι…

0 Comments

   Μάνος Κοντολέων: Μάκης Τσίτας, «Πέντε Στάσεις», Μεταίχμιο                              

             Μια γυναίκα αφηγείται τη ζωή της. Η Τασούλα -γεννημένη σε επαρχία, λίγες δεκαετίες πριν το τέλος του 20ου αιώνα- θα μπορούσε να είχε ζήσει…

0 Comments

Χρυσάνθη Ιακώβου: “Ευστοχία υλικού” του Αλέξανδρου Στεργιόπουλου (Εκδόσεις Ιωλκός, 2018)

"Κουρασμένοι άνθρωποι. Λάμπες που αργοσβήνουν. Στραγγισμένη ζωή. Κατάχρηση φωτός. Στο σκοτάδι (ελπι)ζουν".  Εικοσιπέντε ποιήματα, μικρά σε φόρμα, λόγος λιτός και κοφτός. Ο Αλέξανδρος Στεργιόπουλος στην "Ευστοχία υλικού" είναι ιδιαίτερα λακωνικός,…

0 Comments

Ανθούλα Δανιήλ: Φάνης Κωστόπουλος – Γεώργιος Δροσίνης, Αποχρώσεις από το έργο του και τη ζωή του, Κηφισιά 2020

Ο Γεώργιος Δροσίνης (1859-1951) ανήκει στους ποιητές της γενιάς του 1880 ή αλλιώς της Νέας Αθηναϊκής Σχολής ή, απλώς, της γενιάς του Κωστή Παλαμά. Ήταν η γενιά του δημοτικισμού και…

0 Comments

Παυλίνα Παμπούδη: Από το “Σημειώσεις για το Άγραφο” (προδημοσίευση)

ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΦΥΓΗ;     Ξημέρωμα η ψυχοκόρη Σάρα ντύνεται Φορά την μπλε της πουκαμίσα και την παλιά με τα κεντίδια Την μια πάνω στην άλλη   Τυλίγεται στο…

0 Comments

Τίνα Κωνσταντάτου: Κορονοσκέψεις σε καραντίνα

Αδέρφια, Ναι, δεν υπάρχει παγκόσμια Ειρήνη. Ναι, υπάρχει παγκόσμιος και διάχυτος φανατισμός και ρατσισμός. Και μάλιστα εκεί όπου δεν το περιμένεις. Ναι, εκατομμύρια πεθαίνουν από την πείνα. Και άλλα τόσα…

0 Comments

Κωστής Ζ. Καπελώνης: Μικρομέγαλα θέατρα

Σαν την τετράχρονη δεσποινίδα, που αρέσκεται να δοκιμάζει τις γόβες της μάνας της. Έτσι μου μοιάζουν τα μικρά θέατρα, που επιχειρούν να παραστήσουν τους θεατρικούς οργανισμούς. Αν-ισορροπούν πάνω στα ψηλοτάκουνα…

0 Comments

Εφη Φρυδά: Το δέντρο (από τα Σκοτεινά Παραμύθια του Ντύλαν Τόμας – εκδόσεις Ροές-Printa)

Το δέντρο [1] Κλείνοντας τα μάτια εστίασε σ’ ένα περιδινούμενο σπήλαιο, βαθύτερο κι απ’ το σκοτάδι του κήπου, εκεί όπου το πρώτο δέντρο που πάνω του είχαν κουρνιάσει τα φανταστικά πουλιά…

0 Comments