Είχε ένα μικρό λεπτό πρόσωπο με αρμονικά χαρακτηριστικά, στοχαστικά και ανήσυχα μάτια που έκανε κάποιους να πουν πως έμοιαζε σαν κουκουβάγια. Ήταν ο πιο ιδιόρρυθμος εκπρόσωπος του ισπανικού πάθους,…
[…] Εξηγούσε ο Περικλής στον λαό ότι, εφόσον η πόλη είναι επαρκώς εφοδιασμένη με τα αναγκαία για πόλεμο, πρέπει η ευημερία της να στρέφεται στα έργα εκείνα από τα…
[1252a] Ἐπειδὴ πᾶσαν πόλιν ὁρῶμεν κοινωνίαν τινὰ οὖσαν καὶ πᾶσαν κοινωνίαν ἀγαθοῦ τινος ἕνεκεν συνεστηκυῖαν (τοῦ γὰρ εἶναι δοκοῦντος ἀγαθοῦ χάριν πάντα πράττουσι πάντες), δῆ- λον ὡς πᾶσαι μὲν ἀγαθοῦ…
Είναι γνωστές και διάχυτες οι επιδράσεις που δέχτηκε ο Γιάννης Βαρβέρης από την ποίηση του Κ.Π. Καβάφη. Η βασικότερη νομίζω πως είναι η θεματολογία της ποίησής του που σχετίζεται με…
Βλέπω μια παράσταση ενός καλού θεατρικού έργου, καλοσκηνοθετημένη, καλοφωτισμένη, περιποιημένη, με καλούς ηθοποιούς, σκηνικά και κοστούμια, σε ένα ωραίο θέατρο. Όμως κάτι λείπει. Η γοητεία των πρωταγωνιστών. Ψάχνω ποιος φταίει.…
Σύγχρονοι Άθλιοι… ‘’Η ζωή στα παρισινά προάστια απέχει πολύ από αυτό που δείχνει η τηλεόραση. Στο ‘’γκέτο’’ προσπαθούμε να συνυπάρξουμε 30 εθνότητες, πράγμα πολύ δύσκολο όταν παλεύουμε για την επιβίωση.…
Πρόσφατα επισκέφτηκα την πανέμορφη Πρέβεζα. Φαίνεται πως αυτή η μικρή επαρχιακή πόλη έχει αναπτυχθεί ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, αξιοποιώντας τους πόρους που διαθέτει: έχει κατασκευαστεί καινούργια μαρίνα για σκάφη στα…
![Read more about the article Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος: Δυο περίπατοι και μια παιδοκτονία – [μια θλιβερή, σουρεαλιστική μαύρη αλλά διασκεδαστική ιστορία]](https://www.periou.gr/wp-content/uploads/2019/11/κιτον4.jpg)
Πρέπει να αναφέρω πως ένα υπέροχο πρωινό, τώρα πια δεν είμαι σίγουρος για την ώρα, καθώς με κατέβαλε η επιθυμία να κάνω έναν περίπατο, έβαλα το καπέλο στο κεφάλι μου,…
Με το κεφάλι γνέφει όχι μα λέει ναι με την καρδιά λέει ναι σ’ ό,τι αγαπά λέει όχι στον καθηγητή είναι όρθιος τον ανακρίνουν και όλες οι δυσκολίες εμφανίζονται ξαφνικά…
Ίσως η θάλασσα Μεταξύ κενού και καινού μια ανυπόταχτη πολιτεία κατοικημένη από μυστικές παραστάσεις παραπέρα τίποτα ίσως η θάλασσα κι ένα άσπρο φουστάνι ξυπόλητο στα πέτρινα δρομάκια, στην άκρη γνώριμων…
Η μετάφραση, θα έλεγε κανείς, σε βάζει πάνω σε μια ράγα, κινείσαι με τα αντανακλαστικά της πείρας, κάπως μηχανικά, το κείμενο σε πάει από μόνο του. Φορτώνεις το βαγονέτο σου…
Στο πρόσφατο ταξίδι μου στην Μόσχα, επισκέφθηκα το Σπίτι του Λογοτέχνη (ναι! Ακόμη υπάρχουν τέτοιοι χώροι στην Ρωσία του Πούτιν), και μεταξύ άλλων βιβλίων που μου κίνησαν την προσοχή, ξεχώρισα…
