ΛΕΝΗ ΖΑΧΑΡΗ: Η πόλη που σκοτώνει
Σβήσαν τα φώτα απότομα άλλωστε έτσι γίνεται όταν τα πράγματα δεν είναι αληθινά Σβήνουν. Χάνονται τα ίχνη τους μέχρι να εμφανιστούν άλλα το ίδιο ψεύτικα και κούφια Έρχεται η νύχτα…
Σβήσαν τα φώτα απότομα άλλωστε έτσι γίνεται όταν τα πράγματα δεν είναι αληθινά Σβήνουν. Χάνονται τα ίχνη τους μέχρι να εμφανιστούν άλλα το ίδιο ψεύτικα και κούφια Έρχεται η νύχτα…
Το καλοκαίρι πέρασε κρατώντας την αναπνοή μας. Ύστερα ήρθαν οι βροχές. Τ’ ασήμια τους απλώθηκαν πίσω απ’ την πλάτη σου. Τα σκαλιά ψηλά. Τα παράθυρα δύσκολα, έτοιμα να μας καρατομήσουν.…
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ Η ζωή παίρνει ένα παράξενο χρώμα μια μικρή καρδιά αρχίζει να χτυπά ο κόσμος είναι παγωμένος το αγόρι φωνάζει τ’ όνομα των χαμένων του προγόνων σηκώνει το χέρι που…
Ξύπνησε αργά νιώθοντας μια γλυκιά αίσθηση προσμονής. Ήταν σίγουρη ότι θα τον έβλεπε σήμερα. Το γλυκό βάσανο της σκέψης του, η υπέροχη εμμονή, που κανείς ώς τότε δεν της είχε…
Ο άνθρωπος ψάρι και πουλί θέλει να γίνει. Το φίδι θα 'θελε να 'χει φτερά. Ο σκύλος λιοντάρι είναι μπερδεμένο. Ο μηχανικός θέλει να γίνει ποιητής. Η μύγα μελετά να…
ΣΕΛΑΝΝΑ Κάθε φορά που έχει πανσέληνο, είτε είμαι τυχερή και βρίσκομαι μέσα στη φύση ‒ δίπλα στον φλοίσβο της θάλασσας ή στο θρόισμα των δέντρων κάποιου βουνού ‒ είτε…
Μια φορά ήταν μια κοκκινωπή γάτα ονόματι Τζίλντα κι ένας κοκκινωπός κύριος ονόματι Γρηγόρης. Ζούσαν μαζί σ’ ένα άσπρο σπίτι, στο 11 της οδού Ορλώφ, χωρίς να γίνεται οπωσδήποτε σαφές…
Μια μέρα, πριν μερικά χρόνια, τα παιδιά της γειτονιάς έπαιζαν στον δρόμο -εκείνα νιώθουν το χρυσό φως και τη δύναμη της ζωής. Χαίρονταν στα σοκάκια με τις βοές που έστελναν.…
ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΤΑΣΗ Λοξοδρομώ μέσα στον ουρανό μια πάνω στο σύννεφο μια κάτω στην πεδιάδα δίπλα στο ποτάμι πρώτα φύλλο κι ύστερα πουλί. Όταν με κυνηγούν κρύβομαι στο φλοιό της παιδικής…
1 "ΧΩΡΙΣ ΑΓΑΠΗ" του Αλεξέι Ζβιάγκιντσεφ - "Happy end" του Μίκαελ Χάνεκε Δυο ταινίες της κινιματογραφικής επικαιρότητας, με κοινούς θεματικούς πυρήνες και κοινή οπτική, συνομιλούν. Δυο αγαπημένοι δημιουργοί δίνουν, με την…
«Αχ! Πώς με πονούν τας ημέρας αυτάς αι αρθρώσεις μου... Εγώ που ήμην πρώτη εις τους περιπάτους, τα γλέντια, τα κυνήγια, σήμερον δεν δύναμαι παρά να μεταφερθώ από το υπέροχο…
Με το κείμενο αυτό επιθυμώ να δείξω ότι τα ερωτικά ποιήματα του Καβάφη εξυπηρετούν, λιγότερο ή περισσότερο, τη βιοθεωρία του όσο και τα μη ερωτικά του. Αυτή η βιοθεωρία σχετίζεται…