“Το κάλλιστο ποίημα αποτελείται αποκλειστικά από στίχους· οι στίχοι από λέξεις· οι λέξεις από συλλαβές· οι συλλαβές από μεμονωμένους φθόγγους. Αυτοί πρέπει να εξεταστούν ως προς την ευφωνία ή την…
Το να διασκευάζεις τους κλασικούς είναι κληρονομικό θα έλεγα δικαίωμα. Εξάλλου και οι διάσημοι στους αιώνες αρχαίοι δραματικοί ποιητές με «ψίχουλα από το τραπέζι του Ομήρου» τρέφονταν πνευματικά και τους…
Από τη γη δε φαίνεται. Όμως όλοι τη νοιώσαμε, βουβοί τη συμφορά. Σκούζαν τα νυχτοπούλια σιγαλά, βαρύς τάραξε αέρας το περβόλι. Άννα Αχμάτοβα, (Μετάφραση: Κάρολος Τσίζεκ) «ΣΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ…
Προ ολίγων ημερών βρέθηκα στην Κέρκυρα, στο νησί που στα χρόνια του Νεοελληνικού Διαφωτισμού έπαιξε πολύ σπουδαίο ρόλο στην αναγέννηση του έθνους μας και στο οποίο έζησαν οι μεγάλοι μας …
Από πού η Αντίληψη των Βορείων για την ‘Ανοσία Αγέλης’ Εντυπωσίασε πριν λίγο καιρό η αντίληψη αυτή. Να ρίξουμε μια ματιά στην εξέλιξη του ανθρώπου, να θυμηθούμε ότι αυτός κέρδισε…
«ο ήλιος πεθαίνοντας σε μιαν αψίδα γέρνει και μακρύ σάβανο η νύχτα σα να σέρνει, άκου, καλή μου, ως την ανατολή γλιστρά» Μπωντλαίρ Προοίμιο Ο Φρανς Μαζερέελ [1889-1972]…
Το νεοελληνικό όνομα «τραπέζι» σχηματίστηκε από το ουσιαστικό τραπέζιον (= μικρό τραπέζι), υποκοριστικό του αρχαίου προσηγορικού τράπεζα, τράπεσδα στη δωρική διάλεκτο, τράπεδδα1 στη βοιωτική. Η λέξη τράπεζα μαρτυρείται ήδη…
Τίποτα συγκρίσιμο με την εμπειρία του θεατή μέσα στην σκηνική παράσταση. Οιαδήποτε αναμετάδοση μέσω της Τεχνολογίας περιορίζει την πολυδιάστατη εμπειρία σε δισδιάστατο αξιοπερίεργο. Μέσα στο θέατρο, την ώρα του θεατρικού…
Ήμασταν οι τελευταίοι των Μοϊκανών, η τελευταία γενιά που πρόλαβε να παίξει παιδί και ν΄ ανδρωθεί στους δρόμους και τους χωματόδρομους της Αθήνας. Μετά ήρθαν τα τροχοφόρα,…
Τα τζιτζίκια που ξέρουμε, δεν ανήκουν στα σπάνια είδη. Ανήκουν όμως στην υπο-τάξη των Αυχενορρύγχων (Auchenorrhyncha) και στην οικογένεια των Μεμβρακιδών (Membracidae). Σε παλιότερα ταξινομικά συστήματα όλα τα συγγενικά είδη…
Η γνώση είναι σα νόμισμα που η ύλη του μένει άφθαρτη ακόμη και αν υποστεί τις πιο αισχρές συναλλαγές…» (Ουμπέρτο Έκο, Το Όνομα του Ρόδου, Αθήνα: Εκδόσεις Γνώση, 1985, σελ.…
΄Όταν κόντευε να ξημερώσει, ήρθε εκείνη και άνοιξε την πόρτα. Κι όταν τη ρώτησα γιατί τη νύχτα έκαναν θόρυβο οι πόρτες, μου ’λεγε πως έσβησε το λυχνάρι που ήταν κοντά…
