Δρ. Κοσμάς Κοψάρης: Το καλοκαίρι του ’85, του Φρανσουά Οζόν

Τι γλυκόπικρο από μια μελαγχολική ανάμνηση ενός έρωτα, που περνάει από τις δοκιμασίες του απαγορευμένου και του τραγικού. Με βάση την θεωρία της σεξουαλικότητας του Φουκώ που διέρχεται από το…

0 Comments

Κωστής Ζ. Καπελώνης:  Υπάρχει καλό θέατρο;

Όταν σε μια στιγμή μιας παράστασης, απέναντι από τη σκηνή  υπάρχει ένα κοινό, όπως αυτό που αποτυπώνεται στις φωτογραφίες. Υπάρχουν ακόμη κι άλλες πολλές περιπτώσεις... όπως...   Όταν ο θεατής…

0 Comments

Λίζα Διονυσιάδου: ΠΛΑΤΟΝΟΦ (Μια ματιά πάνω στην παράσταση του Δημοτικού θεάτρου του Πειραιά)

Ο κορυφαίος Ρώσος σκηνοθέτης Adolf Shapiro συνεργάζεται για πρώτη φορά με το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, σκηνοθετώντας έναν από τους σπουδαιότερους θεατρικούς συγγραφείς, τον Άντον Τσέχοφ. (Από το internet) Ο κύριος…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας: Παραβολικά, πλήρη συμβολισμών, σπαρταριστά  τα ”Ινδικά Χοιρίδια” του Σεμπαστιέν Τιερύ  στον Χώρο Τέχνης Αλεξάνδρεια.

Αυτή η κωμωδία οδηγεί τον θεατή σε αυθόρμητα γέλια, που παραπέμπουν όμως σε δυσάρεστες συνυποδηλώσεις και δυσοίωνα μηνύματα για το σκοτεινό μέλλον της Ανθρωπότητας, με τους χιλιάδες αυτοματισμούς, τις ψηφιακές…

0 Comments

Έφη Φρυδά. Lee Krasner (1908-1984). Ασφαλώς όχι απλώς μια μούσα, όχι απλώς η κυρία Jackson Pollock

  Τζάκσον Πόλοκ–Λι Κράσνερ, Λι Κράσνερ-Τζάκσον Πόλοκ. Δύο καλλιτέχνες, ένας γάμος, ένα ακόμα στερεότυπο στην ιστορία της τέχνης. Μια ακόμα γυναίκα που, από πολύ μικρή ηλικία και μέχρι το θάνατό…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας: Τι θα έλεγε ο Άουγκουστ Στρίντμπεργκ εάν έβλεπε το πασίγωνστο πλέον έργο του « Η Δεσποινίς Τζούλια» σε μετανεωτερική παγκοσμιοποιημένη παντομίμα;  

Όταν ποινικοποιήθηκε το θέατρο στο Βυζάντιο και απαγορεύτηκε ο αρχαίος ελληνικός λόγος ως «εθνικός», οι πανέξυπνοι, πολυμήχανοι μίμοι/μιμάδες, οι παντόμιμοι, οι ζογκλέρ-joculatores, οι τραγικωμικού clown τού τσίρκου, οι μπουλουκτζήδες των…

0 Comments

Γιάννης Κολοκοτρώνης: Στέλιος Γαβαλάς, ένας Σημειολόγος της Σύγχρονης Γλυπτικής

Ποσειδώνος 20, στον Άλιμο, εκεί στον πανέμορφο παραθαλάσσιο περίπατο της περιοχής, βρίσκεται από το Σεπτέμβρη του 2023,  το νέο δημόσιο έργο του Στέλιου Γαβαλά, Τα Μουσικά Φουγάρα.  Τα δύο οκτάμετρα…

0 Comments

Γιάννης Κολοκοτρώνης, «Ένας PAVLOS διαρκώς παρών!»

Ο Παύλος Διονυσόπουλος (Φιλιατρά Μεσσηνίας 1930 – Αθήνα 2019), ευρέως γνωστός ως Pavlos, άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του στον κόσμο της τέχνης με τις τρισδιάστατες και επιτοίχιες δημιουργίες του. Τα…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας:  “Χάρτινα τραγούδια” στο ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΡΟΛΟΥ ΚΟΥΝ, με τον  συνθέτη Φίλιππο Τσαλαχούρη και με τη Λουκία Μιχαλοπούλου σε ρόλο αναγνώστριας επιστολών πάλαι ποτέ εποχής.

Η συστηματική επί σκηνής ανάγνωση ρομαντικών νοσταλγικών επιστολών παλαιάς κοπής καταδεικνύουν την νοσταλγία του παραζαλισμένου μετανεωτερικού ανθρώπου για την προψηφιακή εποχή. Σε συνδυασμό με το άνευ ουράς πιάνο, τις μελωδίες…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας: Η Κάρμεν χορογραφημένη με εκσυγχρονισμένο τρόπο αναδεικνύει τα διαχρονικά της μηνύματα στην Ελληνική Λυρική Σκηνή στο περικαλλές κι απολύτως λειτουργικό ΊΔΡΥΜΑ ΣΤΑΥΡΟΥ ΝΙΑΡΧΟΥ.

Η σύγκρουση τού ΕΡΩΤΑ με τον ΘΑΝΑΤΟ, του ενστίκτου τής δημιουργίας-αναπαραγωγής με το ένστικτο τής αυτοκαταστροφής όταν πάψει να εκπληρώνεται (ή και να βιώνεται) η αρχή τής κοινωνικής χρησιμοθηρίας, αυτό…

0 Comments

Γιούλη Ζαχαρίου: Perfect Days  (2023)  σκηνοθεσία Wim Wenders

Ποιος ενδιαφέρεται σήμερα για την ομορφιά και την ελευθερία που μπορεί να προκύψουν μέσα από την επανάληψη της καθημερινότητας; Ποιος στις μέρες μας πιστεύει ότι το ελάχιστο μπορεί να δώσει…

0 Comments

Γιάννης Κολοκοτρώνης: «Οι τροπισμοί του Αλέξανδρου Παπακωνσταντίνου»

Ο Αλέξανδρος Παπακωνσταντίνου είναι καλλιτέχνης της αναλογικής και ψηφιακής ζωγραφικής. Ως έμπειρος ζωγράφος που αντιλαμβάνεται τις προκλήσεις της εποχής, αρνείται να περιοριστεί σε μια και μοναδική δομή της εικόνας και…

0 Comments