Γιούλη Ζαχαρίου:  Ζώνη Ενδιαφέροντος (2023) σε σκηνοθεσία  Jonathan Glazer

Μια μαύρη οθόνη και μια δυσοίωνη συγχορδία ανοίγουν τη νέα ταινία του Jonathan Glazer, εισάγοντας τον θεατή στο έρεβος· σε ελάχιστα λεπτά η συγχορδία θα αντικατασταθεί από κελαηδίσματα πουλιών και…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας: Ο Γλάρος του Τσέχωφ «πετάει» στο Θέατρο Σημείο σε μετανεωτερική εκδοχή τού Αλέξανδρου Διαμαντή.

Αμέσως μετά τον αποτυχημένο «Πλατόνωφ» ο Άντον Τσέχωφ επιτυγχάνει την υπέρβαση: κάνει τον εαυτό του πρόσωπο δραματικού έργου που εισάγει νέες μορφές έκφρασης, αποτυγχάνει (και ερωτικά) και στο τέλος αυτοκτονεί!…

0 Comments

Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος: Τζων Σίνγκερ Σάρτζεντ – Γκαμπριέλε ντ’ Ανούντσιο – Δύο παράφοροι καλλιτέχνες Δύο έργα τους: Η «Ηδονή» και το «Πορτραίτο της Χ»

  Απαράλλαχτη είναι ολάκερη η ζωή                                         Έχει μόνο ένα πρόσωπο, τη μελαγχολία,                                      Η σκέψη με την τρέλα φτάνει στην κορφή                                                κι έρωτας χέρι χέρι με την προδοσία…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας: Η κινηματογραφικώς παρά-μετά-ποιημένη «Φόνισσα» που μακρινή μόνον συγγενική σχέση (εξ αγχιστείας) έχει με το αριστούργημα τού Παπαδιαμάντη.

Το τέλος τής παπαδιαμαντικής «Φόνισσας» είναι εφάμιλλο τού Ντοστογιέφσκι, τού Ευριπίδη, τού Στρίντμπεργκ, τού Στάινμπεκ, τής Ντυράς, τού Ζενέ… Αυτό όμως δεν το είδαμε στην ταινία. Παραποιημένο, μεταποιημένο εργόχειρο που…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας: Υπόθεση Παραντάιν, σε σκηνοθεσία Αλεξίου Κοτσώρη, στο Αγγέλων Βήμα

Μία κοψοχολιαστική, αποστομωτική, αναστατωτική Υπόθεση Παραντάιν σε επιλογή δραματολογίου-θεατρική διασκευή μυθιστορήματος υπό Μαργαρίτας Δαλαμάγκα-Καλογήρου και σε σκηνοθεσία Αλέξιου Κοτσώρη, στο Αγγέλων Βήμα. Εντάξει, δεν αποφεύγεται εντελώς ο μισογυνισμός πίσω από…

0 Comments

Κωστής Ζ. Καπελώνης: Παλαιά, αλλά σύγχρονα  Α΄   

Έχουν περάσει 44 χρόνια από τότε που πρωτοεμφανίστηκε το όνομα μου στη διανομή επαγγελματικής θεατρικής παράστασης στο φεστιβάλ «I Greci: Nostri Contemporanei?» της Φλωρεντίας, (24 Απριλίου-13 Μαΐου, 1979). Η Αθήνα…

0 Comments

Γιούλη Ζαχαρίου:  Η Φόνισσα  2023  σε σκηνοθεσία Εύας Νάθενα

Όταν ένας σκηνοθέτης επιχειρεί το επισφαλές εγχείρημα να ασχοληθεί με κάποιο λογοτεχνικό έργο,  αυτομάτως μέρος των θεατών γίνεται καχύποπτο – και συχνά καθόλου άδικα. Αναμενόμενο λοιπόν ήταν, η καχυποψία, ειδικά…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας:  ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ: Προς μια ποιητική ανασηματοδότησή της

Το Διαδίκτυο επέφερε μία μεγάλη επανάσταση στην πνευματική και καλλιτεχνική ζωή, όχι μόνον τού τόπου μας αλλά παγκοσμίως. Έπαψε πλέον το μονοπώλιο/ολιγοπώλιο των μεγάλων Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και η τεράστια,…

0 Comments

Κατίνα Βλάχου: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΚΑΠΕΛΑ & ΜΑΡΙΑ ΚΡΙΓΚΑ. Διατομική  έκθεση στην «Αίθουσα Θάνος Χρήστου» της Δημοτικής Πινακοθήκης του Δήμου Κεντρικής Κέρκυρας.

Δύο φίλες ζωγράφοι σε μια όχι συνηθισμένα «κοινή έκθεση». Δεν ξέρω αν οφείλεται στο «θηλυκού γένους» ή στο «φιλικού είδους» των δημιουργών, που η έκθεση των Μαρίας Κρίγκα και Παναγιώτας…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας: CALLAS – PARIS, 1958. Το μυθικό κονσέρτο τώρα και σε πολύχρωμη επεξεργασμένη κόπια.

Σε σκηνοθεσία & παραγωγή: Tom Volf Τι περισσότερο να ζητήσει κανείς; Αποσπάσματα που τα είδαν (ασπρόμαυρα και με αναλογικό ήχο) εκατομμύρια θεατές στο YouTube έρχονται τώρα και συντίθενται σε ένα…

0 Comments

Γιούλη Ζαχαρίου:  Πεσμένα Φύλλα (Fallen Leaves 2023) σκηνοθεσία: Aki Kaurismaki

Ένας άνδρας και μια γυναίκα, ανώνυμοι κι αόρατοι, σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Δυο άνθρωποι της εργατικής τάξης μέσα στο άξενο αστικό τοπίο, μια μίζερη ζωή, μια φτώχεια εξευτελιστική, μια…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας: Η σύγχρονη δραματουργία παραπαίει ανάμεσα στην παραδοσιακή (γραμμική) αφήγηση και στo μετανεωτερικό χάος τής μεγιστοποιημένης εντροπίας.

Από το πανάρχαιο (ασιατικό) θέατρο σκιών και την μυστηριακή-παιδαγωγική του χρήση μέχρι τους πλανόδιους παραμυθάδες τής Ανατολής, τους περιπλανώμενους μίμους/μιμάδες/παντόμιμους/ζογκλέρ και τσιρκολάνους και πριν την ανακάλυψη τής τυπογραφίας, ο μόνος…

0 Comments