Ανθούλα Δανιήλ: Αύγουστος Στρίμπεργκ, Ο χορός του θανάτου, σε σκηνοθεσία-προσαρμογή  Βαλεντίνης Λουρμπά, στο θέατρο Εκάτη.  

Το θέατρο των τριών. Αν και είναι ο Ίψεν που μίλησε για το ιψενικό τρίγωνο, το βλέπουμε το σχήμα κατασπαραγμένο να επανέρχεται και στον Στρίμπεργκ. Κατά μία γλωσσική συγκυρία το…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας: Αυτόχειρ! του Νικολάι Έρντμαν, στο Εθνικό μας Θέατρο.

Το χιούμορ θα μας σώσει!!!   Επιτέλους, κάπου μεταξύ γκροτέσκο και φάρσας, το θέατρο δικαιώνεται εν μέσω γενικευμένης κατάθλιψης λόγω πολέμου και παρά τους λοιμούς, λιμούς, σεισμούς, καταποντισμούς, η διονυσιακή…

0 Comments

Γιούλη Ζαχαρίου: Πυγολαμπίδες μέσα σε νύχτα πυρκαγιάς…

Ακούω ήδη τις αντιδράσεις πολλών: μα είναι δυνατόν, εδώ έχουμε κατακλυστεί από πολέμους, πανδημίες, οικονομική κρίση, διαφανείς πολιτικές προθέσεις και αδιαφανή διεθνή συμφέροντα, κι εσύ επιμένεις να ελπίζεις ακόμη στον…

0 Comments

Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος: Ροΐδης – Προυστ – Μια παράδοξη παραλληλία  Β’ Μέρος

''Το βιβλίο μου είναι ένας πίνακας ζωγραφικής'' -Μαρσέλ Προυστ.     Ο Ντεζεσέντ του «Ανάποδα» Άλλωστε ο αφηγητής ισχυρίζεται πως ο νεαρός Μαρσέλ- κι ίσως όχι μόνο αυτός- δεν είναι άλλος…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας: Ένας «Θεόφιλος» εις αναζήτησιν τής προ πολλού χαμένης ελληνικότητος μεγαλουργεί στο θέατρο «Άλφα»

Η περίφημη γενιά τού 1930 ανέδειξε τους μέγιστους νεοέλληνες λογοτέχνες τού εικοστού αιώνα για τρεις λόγους: πρώτον, ήταν γενιά, ομάδα, εύψυχη και ομονοούσα εν πολλοίς, δεύτερον αναζητούσε στην ελληνικότητα τα…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας: «Άνθρωποι και Ποντίκια» του Τζον Στάινμπεκ σε σκηνοθεσία Βασίλη Μπισμπίκη στον CARTEL Τεχνοχώρο.

Όλες οι παθογένειες τής νεοελληνικής κοινωνίας. Οι σύγχρονοι εκπεσώτες μεσοαστοί νοσταλγούν το αγροτοκτηνοτροφικό παρελθόν τους και απεχθάνονται την αστυφιλία μετά το 1950 που έφερε από την ύπαιθρο χώρα φτηνά εργατικά…

0 Comments

Έφη Φρυδά. Γυναίκα και τέχνη. Στην Αναγέννηση (Μέρος 2ο)

Στο δεύτερο μέρος του αφιερώματός μας Γυναίκα και τέχνη θα επικεντρωθούμε σε μερικές ακόμα δημιουργούς της Αναγέννησης και του Μπαρόκ. Ο λόγος που επιστρέφω στην εποχή είναι διότι, μελετώντας ανακαλύπτει…

0 Comments

 Φάνης Κωστόπουλος: Ο Ζαν  Φρανσουά  Μιλέ στον ίσκιο του Βίνσεντ  Βαν  Γκογκ

    Λίγοι είναι εκείνοι που, όταν βλέπουν πίνακες του Βαν Γκογκ, ιδιαίτερα εκείνους   με θέματα από την αγροτική ζωή, έχουν στη σκέψη τους τον Jean François Millet. Και αυτό όχι…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας: Ο «Μακρυγιάννης» κατέλαβε εξ απήνης και το Θέατρο Αλκμήνη.

Η σύγκριση της ίδιας παραγωγής σε εξωτερικό κι εσωτερικό χώρο είναι απολύτως διδακτική και μας βοηθάει να διερευνήσουμε ευκρινέστερα την θεατρική σύμβαση. Το θέατρο σκιών σε πλατείες, σε καφενεία, σε…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας:  «Η Αλήθεια είναι» του Δημήτρη Δημητριάδη από την πάντα πρωτοπόρο ομάδα bijoux de kant στο ευπρόσιτο Θέατρο Νέου Κόσμου.

Μετά την φετινή βράβευση με το Athens Prize for Literature τού Νίκου Δαββέτα για το μυθιστόρημά του «Άντρες χωρίς άντρες» (εκδόσεις Πατάκη) (βλ. https://grafei.wordpress.com/2021/12/06/%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%ce%b2%ce%b9%ce%b2%ce%bb%ce%af%ce%bf-%cf%85%cf%80%ce%bf%cf%88%ce%ae%cf%86%ce%b9%ce%bf-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf-athens-prize-for-literature-2021-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84/ ) τέθηκε επί τάπητος το θέμα…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας: To Πονηρό πνεύμα του Νόελ Κάουαρντ στο Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά.

Σε κάθε Κρίση η καταφυγή στις άλλες διαστάσεις είναι αναπόφευκτη.   Μεσούσης της πολεμικής συρράξεως στην Ουκρανία ένα επίκαιρο έργο για το καθημερινό παράλογο και τις διαφυγές του. Η πρεμιέρα…

0 Comments