Κωνσταντίνος Μπούρας: «Το Ταγκαλάκι» στο Θέατρο Arroyo, όπου ο παρ-οξύτονος Ντίνος Χριστιανόπουλος ξαναζωντανεύει επί σκηνής… χάρη στον Αντώνη Μποσκοΐτη που του είχε πάρει συνέντευξη.

Για όλους εμάς που τον είχαμε γνωρίσει από κοντά και ζήσαμε τις εύστοχες (παιδικού τύπου) κακιούλες του, επαληθεύουμε διαρκώς (ακόμα και τώρα, μετά την αποδημία του) ότι «η γλώσσα κόκκαλα…

0 Comments

Γιάννης Κολοκοτρώνης: Ένα Κείμενο του Αστέριου Τόρη και μια Ανάλυση (ΙΙ) Η Τέχνη σαν μηχανισμός παραγωγής του παρόντος. Δοκίμιο ελεύθερης πτήσης

Τι είναι αυτό που μπορεί να διαπεράσει την επίπεδη επιφάνεια και να εκτονώσει πολυεπίπεδα την αίσθηση προς τον θεατή. Δεν μπορεί να αφορά τον καλλιτέχνη αλλά ούτε και τον θεατή.…

0 Comments

Γιάννης Κολοκοτρώνης, Η Συνειδητότητα της Γαλήνης του Άλκη Αστρά (1930 – 2024)

Συνάντησα τον Άλκη Αστρά το 2000, όταν ήταν σχεδόν εβδομήντα ετών, κατά την παραμονή του στην Ελλάδα. Μια οστεωμένη, ασκητική μορφή με βαθιές χαρακιές του χρόνου στο μέτωπο. Αεικίνητος, ευλύγιστος,…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας:  Η «Περσεφόνη» του Γιάννη Ρίτσου σε σκηνοθεσία Άσπας Τομπούλη, στο Θέατρο Φούρνος.

Αξιοβράβευτη η επίμονη, συστηματική καλαίσθητη θεατράνθρωπος Άσπα Τομπούλη για αυτό το σκηνοθετικό της επίτευγμα που χαρίζει προοπτικόν βάθος και χαρά της ζωής σε αυτό το μάλλον στατικό μονο-εικονικό αφήγημα, λατρεία…

0 Comments

Γιάννης Κολοκοτρώνης: Το καλάθι της νοικοκυράς από την Αθηνά Λατινοπούλου

Η τέχνη από τη φύση της είναι μια πολιτική πράξη. Δημιουργείται από πολίτες και απευθύνεται σε άλλους πολίτες, καθιστώντας την ένα ισχυρό μέσο επικοινωνίας, έκφρασης  και κριτικής. Η τρέχουσα ενότητα…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας: «Ρίτα», μια δραματική κωμωδία για την ευθανασία (ζώων τε και ανθρώπων) στο Θέατρο Νέου Κόσμου.

Το ερώτημα που τίθεται (δίχως και να απαντάται – χάριν της πολιτικής ορθότητας, υποθέτω) είναι: «αγαπάμε περισσότερο τα ζώα συντροφιάς από τη μάννα μας;» (και τους δικούς ανθρώπους, εν γένει).…

0 Comments

Γιούλη Ζαχαρίου: Το Θηρίο  (The Beast) 2024. Σκηνοθεσία Bertrand Bonello

Μια ηθοποιός μπροστά σε μια πράσινη οθόνη – έναν απρόσωπο χωροχρόνο  – απειλείται από έναν αόρατο κίνδυνο, ένα ‘’θηρίο’’. Η φωνή του αθέατου σκηνοθέτη καθοδηγεί τις κινήσεις και τις αντιδράσεις…

0 Comments

Κωστής Καπελώνης:  – Απόψεις, κατόψεις, προσόψεις

Έργα του νου μας είμαστε, αλλά μπορεί και όχι. Πάνω σε ένα κληρονομικό υπόστρωμα, χτίζουμε με το νου μας, αυτό που γίναμε ως τώρα. Επί ενός δεδομένου οικοπέδου οικοδομούμε. Η…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας: EMILIA PÉREZ. Μια ταινία Woke σε συνέχεια τού «Ανάλυσέ το».

Στις φετινές 30κοστές Νύχτες Πρεμιέρας (2-14/10/2024) απολαύσαμε πολλά πρόσφατα, καινοφανή, καινοπαγή (θα τολμούσα να νεολογίσω) ρηξικέλευθα τεχνουργήματα. Γενικές παρατηρήσεις: το κίνημα Woke και η έμμεση αμφισβήτησή του μέσα από τη…

0 Comments

Κατερίνα Καζολέα: 18/9 – Ο Γολγοθάς του Μάρτυρα

Η παράσταση 18/9 στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης στηρίζεται σε ένα συγκλονιστικό κείμενο, βασισμένο σε αληθινές μαρτυρίες και πραγματικά περιστατικά. Η εξουθενωτική σύγκρουση στη συνείδηση της αφηγήτριας ερμηνεύεται εξαιρετικά από τη…

0 Comments

Γιάννης Κολοκοτρώνης: Αυγή και Μύρτις: Αρχαία Πρόσωπα, Σύγχρονες Αφηγήσεις

Η Μύρτις και η Αυγή προσφέρουν σπάνιες ματιές στην αρχαία γυναικεία φύση: η Αυγή από την νεολιθική εποχή και η Μύρτις από την κλασική Αθήνα του 5ου αιώνα π.Χ. Οι…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας: «Αγγέλα Παπάζογλου» του Γιώργου Παπάζογλου, Μονόλογος με την Άννα Βαγενά στο Θέατρο Μεταξουργείο.

Η Αλήθεια καίει τα χείλη εκείνων που επέλεξαν να είναι διαρκώς μέσα στο Φως. Ακόμα κι όταν κυνηγήθηκαν, καταδιώχθηκαν, εξορίστηκαν, βασανίστηκαν, μαρτύρησαν, δεν απελπίζονται γιατί διατηρούν στο ακέραιο την ανθρωπιά,…

0 Comments