Γιούλη Ζαχαρίου: Μια ανάσα για το καλοκαίρι (ΙΙ) ‘’Το σουτιέν’’  2018,  σκηνοθεσία Βάιτ Χέλμερ

    Ένας κουρασμένος ‘’πρίγκιπας’’, ένας ‘’φτωχός και μόνος καουμπόι’’ διασχίζει την έρημο του Αζερμπαϊτζάν με το τρένο του και ψάχνει στις φτωχογειτονιές του Μπαντού τη δική του ‘’σταχτοπούτα’’, τη…

0 Comments

Ανθούλα Δανιήλ: Η παράσταση αρχίζει από το προαύλιο «Η γιορτή» (Επινοημένη θεατρική παράσταση)  

Την Πέμπτη 13 Ιουνίου 2019, δόθηκε στο Αμφιθέατρο του ΕΙΔΙΚΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ & ΛΥΚΕΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ, παράσταση για την τελετή λήξης του έτους. Συμμετείχαν οι μαθητές: Φώτης Αποστολίδης, Αμαλία Βαλαδώρου, Ναταλία Καραχάλιου,…

0 Comments

Κώστας Γιαννόπουλος: ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ ΣΤΟ ΛΑΔΙ – Τζόρτζιο Ντε Κίρικο Ο άνθρωπος με το λευκό κεφάλι, ο Μπρετόν, η μεταφυσική, το τραύμα και η παιδικότητα.

Δεν ξέρω ποιος ήταν εκείνος που μπορούσε να συνοδέψει μια όλο και πιο όμορφη Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων. Στην αρχή νόμιζα πως ήταν ο Πικάσο. Και γιατί όχι; Ας…

0 Comments

Γιούλη Ζαχαρίου:  Μια ανάσα για το καλοκαίρι  (Ι)- “Στους Διαδρόμους” ,   2018,  σκηνοθεσία Τόμας Στούμπερ

    Υπάρχουν κάποιες ταινίες, όχι απαραίτητα "μεγάλες", όχι απαραίτητα ανάλαφρες ή διασκεδαστικές, ίσως μάλιστα και βαριές θεματολογικά, που προσωπικά τις κυνηγώ. Δεν τολμώ να τις πω ευχάριστες, γιατί ο χαρακτηρισμός…

1 Comment

Τσαρλς Γιομπλόνσκι, κατά κόσμον Κώστας Ξ.  Γιαννόπουλος: Ο Αλμπέρτο Τζακομέτι και τα μοντέλα του: Τζαίημς Λορντ, Ζαν Ζενέ, Ανέτ,  Ντιέγκο  

    Πίσω από την γυάλινη προθήκη, πάνω στο κρεβάτι πεταμένο επιδέξια το παλτό του, πεταμένο τόσο επιδέξια, ώστε να ανοίγει στο κάτω μέρος, η γόπα από το τελευταίο του τσιγάρο…

0 Comments

 Ανθούλα Δανιήλ: Ο Μισάνθρωπος του Μολιέρου – στην  Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου  

  Ο συγγραφέας  Ο Μολιέρος είναι μία από τις πιο ενδιαφέρουσες προσωπικότητες του παγκόσμιου θεάτρου και ο μεγαλύτερος κλασικός ποιητής, γενικώς. Το πλήρες όνομά του  ήταν  Jean – Baptiste Pοquelin ή…

0 Comments

Κωστής Ζ. Καπελώνης: Ερασιτέχνες, Ξε-ερασιτέχνες  

 Ερασιτέχνης : (Επιλέξτε) Αυτός που αγαπάει την τέχνη. Αυτός που κάνει ορισμένη εργασία όχι ως κύριο επάγγελμα αλλά επειδή αυτή τον ευχαριστεί. Αυτός που ασχολείται με κάτι από ευχαρίστηση, όχι…

0 Comments

Φράνσις Μπέικον στο τετράγωνο: του Τσαρλς Γιομπλόνσκι, κατά κόσμον Κώστα Ξ. Γιαννόπουλου  

I. Φράνσις Μπέικον ο ζωγράφος της ωμότητας       Στα σαράντα του έκανε την πρώτη ατομική του έκθεση. Κανονικά έπρεπε να δείχνει τα σημάδια της μέσης ηλικίας. Αλλά αυτός έμοιαζε…

0 Comments

Μαρία Κοτοπούλη: Ο στρατηγός κάνει φασαρία στην πλατεία, του Μάκη Τσίτα – στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά  

  Στην καρδιά του Πειραιά δεσπόζει  το πανέμορφο Δημοτικό Θέατρο, ένα αρχιτεκτονικό κόσμημα, χτισμένο τον 19ο αιώνα, σε σχέδια του Ιωάννη Λαζαρίμου, που μαγνητίζει τον περαστικό και καθηλώνει τον επισκέπτη.…

0 Comments

Γιούλη Ζαχαρίου:  Ο κόσμος είναι μια έρημος; “Ένας ελέφαντας στέκεται ακίνητος”   σκηνοθεσία Χου Μπο   2018

    Είναι δυνατόν σήμερα, την εποχή των multicinema και του Netflix, η πρώτη, κάθε άλλο παρά διασκεδαστική, 4ωρη κινέζικη ταινία του άγνωστου 29χρονου Χου Μπο, να γεμίζει ασφυκτικά μια…

0 Comments

Τσαρλς Γιομπλόνσκι, κατά κόσμον Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος: Ο Βαν Γκογκ, Οι 2 καρέκλες, ο Αρτώ και ο αυτόχειρας της κοινωνίας

 Ας υποθέσουμε πως ο Αρτώ απέσπασε την λογοτεχνία από την Αστυνομία, το θέατρο από την Ιατρική, όπως διατείνεται ο Heiner Mueller, και την ζωγραφική από την Ψυχιατρική. Ας υποθέσουμε πως…

1 Comment

Έφη Φρυδά. Βίνσεντ Βαν Γκογκ (30 Mαρτίου 1853 – 29 Ιουλίου 1890). Έναστρη νύχτα.

  «Καμία βεβαιότητα δεν έχω, βλέποντας όμως τ’ αστέρια μπορώ να ονειρευτώ!» Βίνσεντ Βαν Γκογκ. Ο Βαν Γκογκ ζωγραφίζει την Έναστρη νύχτα από το κελί του στο άσυλο φρενοβλαβών του…

2 Comments