On n’aime qu’une fois, la première. Θάλασσα Χαίρε γιγάντια πάλλουσα πεδιάδα πηγή σκότους και φωτός γαβάθα ηδονής. δώρο που μέσα σου αθώα κι όλο και πιο ελεύθερη ανακάμπτω τόσο…
Τέτοιες μέρες; Δηλαδή; Χμ (μονολογώ): παρόλο που εγώ προκάλεσα το «Αφιέρωμα», εγώ είμαι που δεν μπορώ να γράψω κειμενάκι εμφορούμενο από το «Πνεύμα των Χριστουγέννων»… Συνειδητοποίησα ότι οι «Τέτοιες μέρες»…
Πλησιάζουν Χριστούγεννα και πρώτη φορά τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα. Η χαρά της προσμονής από τη μια κι από την άλλη η σκιά των απαγορεύσεων λόγω κορονοϊού. Απαγορεύσεις για συνάντηση με…
Ένα χριστουγεννιάτικο ραντεβού Μόλις είχα τελειώσει το στρατιωτικό μου. Μη ρωτάτε πότε, γιατί το έχω ξεχάσει κι εγώ. Πάντως ήτανε δεκαετία του ’70. Παραμονή Χριστουγέννων είχα κλείσει ραντεβού…
Μνήμη Σάμη Γαβριηλίδη Στο φιλόξενο πατάρι του ωραίου νεοκλασικού στο Μοναστηράκι των εκδόσεων Γαβριηλίδης, στο POEMS&CRIMES, παρουσιάζαμε τα καινούρια βιβλία και κάθε χρόνο, πλησιάζοντας τα Χριστούγεννα, η Ένωση…
Πσιτ! Πσιτ! - Πσιτ! Πσιτ! Δε θέλω πρωί-πρωί, ακόμα ο ήλιος δεν άνοιξε το μάτι του στο φως του, να σας ζαλίσω με ανοησίες. Αλλά ούτε και να σας παραπλανήσω…
Κατάλευκο το λινό τραπεζομάντηλο, λείο και κολλαριστό σαν λίμνη παγωμένη του βορρά, τα δαμασκηνά του σχέδια γαλακτώδεις κρύσταλλοι κάτω από την επιφάνεια, εκρήγνυται σχεδόν ζεματιστό στη μέση της σαλοτραπεζαρίας μου…
Δε συμπαθώ ιδιαίτερα τα αφιερώματα και σπανιότατα καταφεύγω στις αναμνήσεις μου: η ζωή είναι εξόχως ενδιαφέρουσα και σύντομη για να αφήνει χρόνο για αναδρομές… Με αυτά τα πενιχρά αποθέματα, πώς…
Τα βράδια, η Σωσώ κι εγώ ‒ πού μας έβρισκες, πού μας έχανες ‒ στη Δεληγιάννη 3, στο σπίτι της Αρλέτας. Ε, τέτοιες μέρες να μην παίξουμε κάνα χαρτάκι;…
Ένα κοκκινωπό χάρτινο δεκάρικο Στην Κάτω Ρούγα, μια γαγκελόπορτα καμαρωτή, καμαρωτή. Πίσω της, η στεγασμένη εμπασιά με τα μαυρισμένα μισοδόκια, κάτω από το δώμα με το λεπιδόχωμα. Ένας φεγγίτης…
