Ανθούλα Δανιήλ: Ω γλυκύ μου Έαρ!

  Ήρθες πάλι στην ώρα σου, με ήλιο και λουλούδια. Μήπως φέρνεις και  δάκρυα και πένθιμα τραγούδια;                              * Μιλάνε για τον έρωτα που είναι  μέλι γάλα Μα έχει τόσα βάσανα που λες,…

0 Comments

Παυλίνα Παμπούδη: Τέτοιες μέρες, τέτοια λόγια…

Τέτοιες μέρες; Δηλαδή; Χμ (μονολογώ): παρόλο που εγώ προκάλεσα το «Αφιέρωμα», εγώ είμαι που δεν μπορώ να γράψω κειμενάκι εμφορούμενο από το «Πνεύμα των Χριστουγέννων»… Συνειδητοποίησα ότι οι «Τέτοιες μέρες»…

0 Comments

Λένη Ζάχαρη: Τέτοιες μέρες… 

Πλησιάζουν Χριστούγεννα και πρώτη φορά τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα. Η χαρά της προσμονής από τη μια κι από την άλλη η σκιά των απαγορεύσεων λόγω κορονοϊού. Απαγορεύσεις για συνάντηση με…

0 Comments

Χρ. Δ. Αντωνίου: Τέτοιες μέρες… κάπου στη δεκαετία του ’70

    Ένα χριστουγεννιάτικο ραντεβού   Μόλις είχα τελειώσει το στρατιωτικό μου. Μη ρωτάτε πότε, γιατί το έχω ξεχάσει κι εγώ. Πάντως ήτανε δεκαετία του ’70. Παραμονή Χριστουγέννων είχα κλείσει ραντεβού…

1 Comment

Ανθούλα Δανιήλ: Τέτοιες μέρες… Χριστουγεννιάτικες Αναγνώσεις

                                                 Μνήμη Σάμη Γαβριηλίδη    Στο φιλόξενο πατάρι του ωραίου νεοκλασικού στο Μοναστηράκι των εκδόσεων Γαβριηλίδης, στο POEMS&CRIMES, παρουσιάζαμε τα καινούρια βιβλία και κάθε χρόνο, πλησιάζοντας τα Χριστούγεννα, η Ένωση…

0 Comments

Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος: Τέτοιες μέρες… Χριστούγεννα μ’ ένα πουλί  

Πσιτ! Πσιτ! - Πσιτ! Πσιτ! Δε θέλω πρωί-πρωί, ακόμα ο ήλιος δεν άνοιξε το μάτι του στο φως του, να σας ζαλίσω με ανοησίες. Αλλά ούτε και να σας παραπλανήσω…

0 Comments

Έφη Φρυδά: Τέτοιες μέρες… Άγια Νύχτα. Ίσκιοι εννιά

 Κατάλευκο το λινό τραπεζομάντηλο, λείο και κολλαριστό σαν λίμνη παγωμένη του βορρά, τα δαμασκηνά του σχέδια γαλακτώδεις κρύσταλλοι κάτω από την επιφάνεια, εκρήγνυται σχεδόν ζεματιστό στη μέση της σαλοτραπεζαρίας μου…

0 Comments

Γιούλη Ζαχαρίου: Τέτοιες μέρες…

Δε συμπαθώ ιδιαίτερα τα αφιερώματα και σπανιότατα καταφεύγω στις αναμνήσεις μου: η ζωή είναι εξόχως ενδιαφέρουσα και σύντομη για να αφήνει χρόνο για αναδρομές… Με αυτά τα πενιχρά  αποθέματα,  πώς…

0 Comments

Γεωργία Παπαδάκη:  Τέτοιες μέρες… τον περασμένο αιώνα

         Τα βράδια, η Σωσώ κι εγώ ‒ πού μας έβρισκες, πού μας έχανες ‒ στη Δεληγιάννη 3, στο σπίτι της Αρλέτας. Ε, τέτοιες μέρες να μην παίξουμε κάνα χαρτάκι;…

1 Comment