Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος: Ο Τσέζαρε Παβέζε απ’ το Τορίνο

        Το Τορίνο, η μοιραία πόλη. Γεννήθηκε και πέθανε σ' αυτήν. Η πρωτεύουσα του Πιεμόντε. Ξαπλωμένη στις όχθες του Πάδου. Το Τορίνο βρίσκεται βορειοδυτικά, είναι ακριβώς η γεωγραφική κατεύθυνση που…

0 Comments

Έφη Φρυδά: Macbettu του Alessandro Serra

Μια μεταφορά του σαιξπηρικού Μακμπέθ από τον Αλεσσάντρο Σέρρα, ένας συνδυασμός δύο διαμετρικά αντίθετων παραδόσεων - της ελισαβετιανής και του πολιτισμού του Νουόρο, παράδοσης της Σαρδηνίας.  Τίποτα δεν χάνεται από…

0 Comments

Γεωργία Παπαδάκη: Άγω και φέρω – Σέρνω / τραβώ (κάποιον) από τη μύτη

      Αυτές οι δύο εκφράσεις του καθημερινού μας λόγου έχουν φθάσει ώς τις μέρες μας από τους αρχαίους χρόνους.       Και πρώτα η φράση ἄγω καὶ φέρω (ἄγομαι καὶφέρομαι στην…

0 Comments

Κωστής Ζ. Καπελώνης: Διακοπές αρχιτεκτονικών εγκεφάλων  

Οι διακοπές είναι ευκαιρία χαλάρωσης, γέμισμα μπαταριών κατά τον νεολογισμό της μόδας, ευκαιρία επαφής με τη φύση και, για μερικούς, επισκέψεις σε αρχαιολογικά αξιοθέατα. Χαλκιδική. Αύγουστος. Ευτυχώς, φιλοξενούμενος σε ένα…

0 Comments

Κώστας Γιαννόπουλος: Σάμιουελ Μπέκετ

      Απότυχε καλύτερα Όταν σ’ εντυπωσιάζει κάτι νομίζεις πως το έζησες πολύ πρόσφατα. Πόσα χρόνια έχουν κυλήσει από τότε που πρωτοείδα το περιώνυμο ''Περιμένοντας τον Γκοντό'' του Σάμιουελ Μπέκετ; Πρέπει…

0 Comments

ΠΡΟΦΙΛ – ΑΝΦΑΣ – ΤΕΤ ~ Α’ ~ ΤΕΤ, με την Mirjam Valari

Η ομορφιά υπάρχει για να μοιράζεται, να ανακαλύπτεται από κοινού. Δεν ανήκει αποκλειστικά. Είναι κι αυτή ένα μυστήριο που χαρίζεται, σαν την αγάπη, σε όποιον την αναζητά. Όταν μάλιστα αναζητά…

0 Comments

Κυριάκος Χαραλαμπίδης: Οι αδικημένοι του Πογκρόμ*  

Μας φέραν απ’ τη δυτική Μικρά Ασία της τωρινής Τουρκίας, μας υποσχέθηκαν έξι  δολάρια πλερωμή που δεν μας δώσαν. Μας ξεγελάσαν, μας φορτώσαν φτυάρια, τσεκούρια, ρόπαλα, σφυριά κι αξίνες, μαχαίρια…

0 Comments

Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος: Πορτραίτα σε Λάδι: Η Γουλφ ζωγραφίζει με λέξεις, ο Χόπερ γράφει με εικόνες  

Ακούω τα κύματα που σκάνε, ένα δύο, ένα δύο και εκσφενδονίζουν δέσμες νερού στην παραλία, κι ύστερα ξανασκάνε, ένα δύο, ένα δύο.   Τα βιβλία είναι έργο της μοναξιάς και…

0 Comments

Γιάννης Νταουλτζής:  Το όνομά μου  

(…) Το επώνυμο, / κάπως μου 'πεσε σκύβοντας, /κι εγώ το' δωσα ενέχυρο στον μπακάλη / από τα χρωστούμενα: / μαζεύτηκαν πολλά / από ψωμί και μορταδέλα / και φιάλες κρασί ρετσίνα. / Το πατρώνυμο και…

0 Comments