Ολβία Παπαηλίου:  Το ατάλαντο-Τρανσφοβία στην τηλεοπτική κριτική.

Παρακολούθησα τελευταία την σειρά του Νέτφλιξ “Ρίπλεϋ”. Που πολύ μου άρεσε αφού, ούτως ή άλλως, αγαπώ τη μυθιστοριογραφία της Πατρίτσια Χάισμιθ, και δεδομένου του ότι η συγκεκριμένη τηλεοπτική μεταφορά είναι…

0 Comments

Φάνης Κωστόπουλος: ΡΕΒΕΚΚΑ Ένα αριστούργημα της αγγλικής λογοτεχνίας σε ταινία του αμερικανικού κινηματογράφου.

    Στη δεκαετία του 1940, που ήμουν μαθητής, ή πιο σωστά ταραχοποιός  του δημοτικού σχολείου, το πραγματικό μου σχολείο ήταν ο κινηματογράφος, ο θερινός κυρίως, που ήταν κοντά στο σπίτι…

0 Comments

Γιάννης Κολοκοτρώνης: Στο εργαστήρι του Στέλιου Γαβαλά /  Ίσαλος Γραμμή

Εκεί στο υπόγειο της Καραολή και Δημητρίου στο Ελληνικό, στο εργαστήρι του Στέλιου Γαβαλά, πάντα σε περιμένουν εκπλήξεις! Ποτέ δεν ξέρεις τι θα δεις και σε ποια κατάσταση θα το…

0 Comments

Αναστασία Ν. Μαργέτη: Η πρόθεση του συγγραφέα στη νοηματοδότηση του λογοτεχνικού κειμένου

Το λογοτεχνικό φαινόμενο ορίζεται από τρεις παραμέτρους: τον συγγραφέα, το κείμενο και τον αναγνώστη. Στο άρθρο θα αναφερθούν ορισμένες απόψεις μελετητών που σχετίζονται με τον ρόλο του συγγραφέα. Χωρίς αυτόν,…

0 Comments

Χρ. Δ. Αντωνίου: Μετά τη «Σταύρωση» η «Αποκαθήλωση»

Η πιο δραματική στιγμή των Παθών του Χριστού ασφαλώς είναι η Σταύρωση. Όλα τα Ευαγγέλια περιγράφουν με πολλές και έντονες λεπτομέρειες τα γεγονότα των Παθών αλλά ιδίως την ίδια τη…

0 Comments

Βαγγέλης Μητράκος: Πάσχα της καρδιάς μας. (Μέσα από τα παλαιά Αναγνωστικά)

Ο Roland Barthes είχε πει ότι: «Η πραγματική μας πατρίδα είναι η παιδική μας ηλικία». Γι’ αυτό, κάθε Πάσχα, καρτερούμε στον Σταθμό το τραίνο, που θα μας πάει πίσω σ’ εκείνα τα Πάσχα…

0 Comments

Σταύρος Γιαγκάζογλου: Ο Σταυρός και η Ανάσταση του Χριστού Ένα ερμηνευτικό σχόλιο για τη διαχρονική σημασία τους

«Σταυρωθέντα τε ὑπέρ ἡμῶν» Το μυστήριο της ενανθρώπησης του Θεού εκπληρώνεται προοδευτικά με τη γέννηση, τη διδασκαλία και τα θαύματα και κορυφώνεται με το σωτήριο πάθος και με την Ανάσταση…

0 Comments

Γιάννης Κολοκοτρώνης: Σχόλιο στον Θρήνο του Άγγελου

Έχουμε θαυμάσει την Pieta του Μιχαήλ Άγγελου, συγκινηθήκαμε στη ρέουσα θλίψη του Θρήνου (1917) από τον Κωνσταντίνο Παρθένη, τραγουδήσαμε τον πολιτικό Επιτάφιο του Γιάννη Ρίτσου και έγραψε ανεξίτηλα μέσα μας,…

0 Comments

Παυλίνα Παμπούδη: ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ 1/5/1909. Ο ποιητής της Πρωτομαγιάς

Ξέρετε –ξέρουμε ποιος είναι ο Ρίτσος;   Όλο τ’ απόγευμα, σκυμμένος στ’ ακρογιάλι, μόνος, μάζευε βότσαλα, λευκά, τριανταφυλλιά, γαλάζια, με τόση σοβαρότητα και προσοχή, που ο ίδιος χαμογελούσε με υποψία…

6 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας: Συγκινητική, ανατριχιαστική, αληθοφανής, ποιητική «Αγάπη» στο θρυλικό «Υπόγειο» του Θεάτρου Τέχνης.

Σκέφτομαι συχνά πως το παλαιό, καλό, παραδοσιακό, ρεαλιστικό θέατρο ενέχει την εκπαιδευτική λειτουργία της μεταγγίσεως γνώσεων, της μεταλαμπαδεύσεως εμπειριών, της διαμεσολαβήσεως ανάμεσα στο ανεκτό και στο τερατώδες. Οι γνωστές αισχύλειες…

0 Comments

Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος: Φίλιπ Κερ, και η τριλογία μιας πόλης και μιας εποχής

«Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ποτέ δε με θεώρησα κάτι σπουδαίο. Όσο μεγαλώνεις, αυτό το “πράσινο φως” αλλάζει. Στην αρχή ήταν η συγγραφή. Μετά, το να ταξιδεύω σε…

0 Comments