Λίζα Διονυσιάδου: Ο τζίτζικας κι ο μέρμηγκας

Την ιστορία του διασημότερου αρχαίου παραμυθά, του Αισώπου, την γνωρίζουμε όλοι. Μας μιλάει για την φιλοπονία και την σύνεση του μυρμηγκιού που δουλεύει δίχως σταματημό σαν ταλαίπωρος προλετάριος και την…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας: Ο Σαράντος Γεώργιος Ζερβουλάκος με τον Φιλοκτήτη του Χρήστου Οικονόμου στο Μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου.

 Ασύλληπτες κοινότοπες αμπελοφιλοσοφίες, φληναφηματολογίες,  πα[…]πυρολογίες, με επίσημο, επισημότατο μανδύα, αμφιβόλου πρωτοπορίας.    Να, που αναγκάζομαι στα γεράματα να αριστοφανίσω, αφού πλέον ό,τι και να γράψουμε στα σοβαρά ή στα μισοαστεία,…

0 Comments

Δημήτρης Γαβαλάς: Υλικό και Σχόλια 4/ Zbigniew Herbert

Στη σημερινή ανάρτηση θερινής ραστώνης παρά θιν’ αλός, ο σεφ προτείνει τον διάσημο ποιητή Zbigniew Herbert και ένα από τα πλέον γνωστά του ποιήματα –καλή σας απόλαυση. Ο κ. Cogito για…

0 Comments

Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος: Τζόρτζιο Μπασάνι, ένας εβραίος αντιφασίστας από τη Φεράρα

«Η κοινωνία, ξεσκισμένη (σαν τα φύλλα τετραδίου) από τον πόλεμο και με το άγχος ν’ ανοίξει δρόμο με οποιοδήποτε μέσο και να ζήσει την υπεσχημένη και τόσο πολλά υποσχόμενη ανασυγκρότηση,…

0 Comments

Σύλβια Πλαθ. Λόρελαϊ. Κείμενο και μτφρ. Έφη Φρυδά

    Τούτη δεν είναι νύχτα μέσα της να πνιγείς· Πανσέληνος, το ποτάμι γλιστρά Μαύρο κάτω από καθρέφτη με λάμψη αδιάφορη,   Γαλάζιες οι ομίχλες του νερού σταλάζοντας Το ένα…

0 Comments

Γιούλη Ζαχαρίου:  Ένα θερινό σινεμά

Δεν είχα ποτέ άριστη μνήμη, ίσως γι’ αυτό δεν είμαι άνθρωπος της νοσταλγίας, σπάνια ανατρέχω συνειδητά σε αναμνήσεις. Θεωρώ τη μνήμη μια λειτουργία μάλλον αναξιόπιστη, είτε λειτουργεί αμυντικά, είτε ευσπλαχνικά…

0 Comments

Παυλίνα Παμπούδη: ΜΝΗΜΗ ΜΙΛΤΟΥ ΣΑΧΤΟΥΡΗ (29 /7 1919 – 29 / 3 / 2005)

Τώρα εκείνος έχει φύγει. Ήταν αρχαία ψυχή, έτοιμη εκ γενετής. Έχοντας ολοκληρώσει τους κύκλους της, έχει ήδη επιστρέψει στο Ένα. Αλλά δεν είναι περισσότερο απών, απ’ όσο ήταν πάντα για…

0 Comments
Read more about the article ΒΑΛΤΕΡ ΠΟΥΧΝΕΡ: Από το εγώ στο εμείς, ή πώς γίνεται ένα θεατρικό κοινό
He is giving his back, and watching a movie.

ΒΑΛΤΕΡ ΠΟΥΧΝΕΡ: Από το εγώ στο εμείς, ή πώς γίνεται ένα θεατρικό κοινό

Στο επίκεντρο της θεατρικής φαινομενολογίας βρίσκεται το κοινό, στο βαθμό που στην συναντίληψή του δημιουργείται το ενδιάμεσο γίγνεσθαι της παράστασης. Όμως δεν πρόκειται για το κοινό, όπως το φαντάζονται οι…

0 Comments

ΠΟΙΗΤΡΙΕΣ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ. Μετάφραση: Γεωργία Παπαδάκη

  (Ανασύροντας από την αφάνεια και την επισκίαση της Σαπφώς ονόματα γυναικών που διακόνησαν την ποιητική τέχνη)   ΑΝΤΙΠΑΤΡΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΩΣ1 Παλατινή Ανθολογία ΙΧ, 26 Ετούτες τις γυναίκες που έχουν θεία…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας: Παντελής Φλατσούσης- Θήβα: A Global Civil War. Εμπνευσμένο από τους Επτά επί Θήβας του Αισχύλου. Στο Μικρό Θέατρο τής Επιδαύρου.

Φαίνεται πως η καραντίνα και η κατά μόνας θέασις παντοειδών θεαματο-ακροαμάτων επηρέασε δραστικά (και δραματικά) τόσο την αισθητική μας όσο και την (εγγενή) αίσθηση τού ρυθμού που διαθέτουμε ως ανθρώπινο…

0 Comments

Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος: Τζων Ντος Πάσος, ένας συντηρητικός … ριζοσπάστης

 «Το τρομερότερο όταν δεν αντέχεις πια τη Νέα Υόρκη είναι ότι δεν έχεις να πας πουθενά αλλού. Είναι η κορυφή του κόσμου». Η Νέα Υόρκη η τερατώδης μητρόπολη του χρήματος…

0 Comments