Από την εποχή τού Μάνου Κατράκη είχα να ακούσω μακρά και βραχέα φωνήεντα επί σκηνής, από άντρα ηθοποιό (γιατί η Μίρκα Γεμεντζάκη, η Άννα Κοκκίνου και κάποιες άλλες φανατικές λάτρεις…
Η μετανεωτερικότητα, εκτός από την άναρχη, ενοχλητική κι αντιαισθητική ενίοτε καταστροφική «αποδόμηση», έχει και τις παράπλευρες απώλειές της. Σιγά αλλά σταθερά αρχίζει να δημιουργείται μια καινούργια αισθητική ρυθμολογία, που αν…
Για τον Γάλλο ζωγράφο και ιδιάζοντα άνθρωπο Ανρί ντε Τουλούζ Λωτρέκ (Henri Marie Raymond de Toulouse-Lautrec-Monfa), 1864-1901, ξέρουμε πολλά και πολλά έχουμε ακούει. Είναι βλέπετε κι εκείνο το Καμπαρέ, το…
Μετά την πρόσφατη φθινοπωρινή νεροποντή που πήρε διαστάσεις μυθολογικού δράκοντα τής Αποκάλυψης στο Συλλογικό Φαντασιακό, ένα είναι βέβαιο: πως έχουμε αποκοπεί από την Φύση, την κακοποιούμε βάναυσα, την υπερεκμεταλλευόμαστε, την…
Δεινός και επίμονος μελετητής τού δημοτικού τραγουδιού ο Παντελής Μπουκάλας τιμάει την ελληνική ποίηση με την επιμονή του στην παραδοσιακή προσωδία και στον ζωντανό μέσα στις χιλιετίες διαρκώς εμπλουτιζόμενο ελληνικό…
Επιτέλους τα κανάλια στράφηκαν στα σήριαλ. Παράλληλα με τις κουζινοεκπομπές και τα ιλουστρασιόν κουτσομπολιά. Δεν πειράζει. Δουλειές να γίνονται, να ζουν οι άνθρωποι. Να παρελαύνουν, αναλώσιμοι και μη, στα σαλόνια.…
Μεγάλη θλίψη κρύβεται πίσω από την ανάγκη για αυτοσχέδια διαδραστική κωμωδία. Από τον Τσάρλι Στάπλιν, τον Χονδρό και τον Λιγνό (ιδίως τον Λιγνό) μέχρι τους παντόμιμους Βασίλη Λάγκο…
Υπάρχει σύγχρονο θριαμβικό χοροθέατρο που συμφιλιώνει όλα τα γλωσσικά στρώματα και υποστρώματα καταργώντας τα στεγανά ανάμεσα σε ιδεολογίες, πεποιθήσεις, προκαταλήψεις και προκατασκευασμένες ιδέες. Ο μύθος σαφής, το «στόρυ» θολό, επίτηδες.…
Φιλόξενος χώρος, διώροφο αστικό σπιτικό των μέσων τού περασμένου αιώνα, με γατιά στην ανθισμένη κατάφυτη αυλή και σπιτικά λικέρ στην υποδοχή (λουΐζα και αρμπαρόριζα – δικής τους καλλιεργείας και κοπής).…
Η Ρούλα Πατεράκη προσέγγισε την Μικρασιατική καταστροφή εστιάζοντας στις μικροϊστορίες ανθρώπων που φέρουν στο σώμα τους το αποτύπωμα της τραγωδίας. Ένα ίχνος αίματος στα πρόσωπα των ηθοποιών ήταν το εξωτερικό…
Το λαϊκό θέατρο επιβιώνει και μετά τις ταινίες του Φίνου και μετά την αθηναϊκή επιθεώρηση. Η περιγραφική σχηματικότητα και το υπερπαίξιμο ως αντίδοτο στην επαπειλούσα κατάθλιψη των καιρών και των…
«Words, words, words», λέει ο Άμλετ. Για τις λέξεις χωρίς νόημα. Και «More matter with less art», λέει η Γερτρούδη στον φλυαρούντα Πολώνιο. Για τη φλυαρία χωρίς ουσία. Οι σκέψεις,…
