Δεν έχω δει τίποτα μέτριο, τίποτα “δεύτερο” από την ιστορικής προσφοράς Λυρική μας Σκηνή από τότε που μετακόμισε στο επιβλητικό και κοινωφελές, ιδιαίτερα φιλόξενο στο κοινό Ίδρυμα Νιάρχου. Και τώρα…
Αυτός είναι ο 34ος Φεβρουάριος, που θα θυμηθούμε ξανά τον Κάρολο Κουν. Ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου. Ξανά, με αναφορές, αφιερώματα και τιμές στην μεγαλύτερη θεατρική φυσιογνωμία του εικοστού αιώνα μας.…
Το νέο υβριδικό παραστατικό είδος μεταξύ θεάτρου, κινηματογράφου και video-art είναι ήδη εδώ μέσα στην τρέχουσα υγειονομική κρίση που ταράζει τα θεμέλια του δυτικού πολιτισμού. Θα έπρεπε ίσως να το…
Εφτά καραντινάτες ιστορίες: διαδικτυακή θεατρική παράσταση ζωντανά από τη Βίλα Ζωγράφου Υπάρχουν πολλοί τρόποι διαδικτυακής επικοινωνίας, όσο κι αν φωνάζουν οι Κασσάνδρες για τεχνολογική αλλοτρίωση. Δεν υπάρχει τίποτα το…
Αγαπημένοι μου ηθοποιοί, τα θέατρα είναι κλειστά, τα θέατρα είναι κλειστά, τα θέατρα είναι κλειστά και σκοτεινά, σαν πεθαμένα. Ακατοίκητα. Χωρίς ανάσα θεατή και ιδρώτα ηθοποιού. Χωρίς φωνή, χωρίς χειροκρότημα...…
Υπάρχουν κάποιες σιωπές στο θέατρο, που έχουν μεγάλο νόημα. Όπως εκείνη η επείγουσα και διαδοχικά αναδυόμενη σιωπή μετά το τρίτο κουδούνι για την έναρξη μιας θεατρικής παράστασης ή εκείνη η…
Μπορεί να υπάρξει «Ψηφιακό θεατρικό κοινό»; Οι συνθήκες συγχρωτισμού που καθορίζει ο νέος ιός επιβάλλει νέες θεατρικές πρακτικές και εμπνέει νέες μορφές αναζήτησης και λειτουργίας του ηθοποιού. Η απόσταση που…
Η Λυσιστράτη είναι έργο του αρχαίου ποιητή Αριστοφάνη αλλά αυτό που είδαμε στην Επίδαυρο ήταν η Δραματουργική Επεξεργασία του έργου από τον Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο. Ο μύθος γνωστός. Μία Αθηναία αναλαμβάνει…
Το κράτος νομοθετεί. Καλώς. Ή κακώς. Όταν ένας νόμος αρχίζει να συγκρούεται με την κοινωνία πυροδοτείται η προετοιμασία αλλαγής του. Μετά, οι κοινωνικοί ή πολιτικοί συσχετισμοί καθορίζουν το εύρος και…
Το εμβληματικό έργο Πέρσαι του Αισχύλου, του πρώτου τη τάξει τραγικού ποιητή, στην τριάδα Αισχύλος -Σοφοκλής -Ευριπίδης, παίχτηκε και πάλι την περασμένη εβδομάδα 24, 25, 26 Ιουλίου 2020, στο αρχαίο…
Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε ένα θεατρικό περιοδικό. Το ΘΕΑΤΡΟ του Κώστα Νίτσου. Το τελευταίο του διπλό τεύχος 67-68, Μάιος-Αύγουστος, κυκλοφόρησε το 1981. Στο εξώφυλλο του, το σύνθημα: «ΛΕΥΤΕΡΗ…
Ας ελπίσουμε ότι θα υπάρχει Αύριο... Ας ελπίσουμε ότι θα υπάρχει Θέατρο... Το αύριο θα είναι πρωτοφανές, αφού η μολυσματική αρρώστια δεν έχει προηγούμενο σε κοινωνίες με διάρθρωση σαν τη…
