Ανθούλα Δανιήλ: Το αίνιγμα του χαμένου θεού, του Χριστόφορου Χριστοφή στο Θέατρο Κατίνα Παξινού,  στο Αττικό Άλσος

  Ο Χριστόφορος Χριστοφής, «μετά δύο προηγούμενες μεγάλες παραστάσεις (Ευριπίδης Μαινόμενος και το Κάλεσμα του Προμηθέα – 1821, για την οποία του απονεμήθηκε φέτος το Βραβείο Κάρολος Κουν), παρουσιάζει ένα έργο…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας: Ευριπίδης Λασκαρίδης – OSMOSIS, ΤΟΥΡΝΕ, στην Μικρή Επίδαυρο (που έγινε ακόμα πιο …μικρή), αλλά και …αλλού.

 Μετά τα Ελευσίνια Μυστήρια κι αφού είχαν αντικρύσει οι νεοφώτιστοι την «αγέλαστον πέτραν» έπρεπε να επανέλθουν στα καθ’ ημάς. Έτσι, τους περιμέναν πόρνες, μαστροποί, θεατρίνοι, σαλτιμπάγκοι, μίμοι, μιμάδες, τραγουδιστές και…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας: Σύλλας Τζουμέρκας, Φάκελος Βάνκαου τού Ηλία Μαγκλίνη / Εμπνευσμένο από την Άλκηστη του Ευριπίδη. Καλή ιδέα, πνιγμένη σε ρηχά δραματουργικά νερά. Το μεταμοντέρνο δεν είναι δικαιολογία. «Στου κασίδη το κεφάλι μαθαίνουν κουρευτική» («μάθε τέχνη κι άστηνε…»).

Ωραίες και καλές οι θεωρίες, όμως δεν παράγουν δράση. Ένα ποτ-πουρί διανοημάτων παραπέμπει σε ρώσικη σαλάτα, ουδεμία σχέσιν όμως έχει με το αρχαίο ή σύγχρονο δράμα. Η τραγικωμωδία τού παρόντος…

0 Comments
Read more about the article Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος:  Χάνς Αρπ- Δανιήλ Χάρμς – Ένας αλσατός ντανταϊστής εικαστικός κι ένας ρώσος συγγραφέας μαύρου χιούμορ
Portrait of Daniil Kharms (1905-1942), 1941. Private Collection. (Photo by Fine Art Images/Heritage Images/Getty Images)

Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος:  Χάνς Αρπ- Δανιήλ Χάρμς – Ένας αλσατός ντανταϊστής εικαστικός κι ένας ρώσος συγγραφέας μαύρου χιούμορ

                 «Να ονομάσω την άποψη ετούτη σοφή ή ανόητη; αν είναι πράγματι σοφή, έχει κάτι που φαίνεται ανόητο, αν είναι πράγματι ανόητη, τότε φαίνεται…

0 Comments

Χρύσα Αλεξοπούλου: Σοφοκλή Αίας:  αντιστροφή της κορύφωσης;

     Το Εθνικό Θέατρο στα πλαίσια των εκδηλώσεων του Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου παρουσίασε (29 και 30/7/22) την τραγωδία του Σοφοκλή Αίας στο θέατρο της Επιδαύρου σε σκηνοθεσία Αργύρη Ξάφη. Δεν χρειάζεται…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας: Ένας «Αίαντας» σε εκδοχή …θερινού κινηματογράφου, που βλέπεις την ταινία από τη …μέση

Το δεύτερο μέρος αυτής της σοφόκλειας τραγωδίας παραπέμπει μεν θεματολογικά (ως προς την μη ταφή του ατιμασμένου νεκρού) στην «Αντιγόνη» μεν, αλλά χωρίς το δραματουργικό ενδιαφέρον και τον θεατρικό ρυθμό…

1 Comment

Ανθούλα Δανιήλ: Ο Αίας του Σοφοκλή στην Επίδαυρο 29 και 30  Ιουλίου 2022, σε σκηνοθεσία Αργύρη Ξάφη.

Ο Αίας είναι το αρχαιότερο έργο του Σοφοκλή, γράφτηκε το 450 π.Χ. όταν είχε ήδη περισσότερα από είκοσι χρόνια θητείας στη συγγραφή τραγωδίας. Το έργο έχει δύο διακριτά μέρη. Το…

0 Comments

Κωστής Ζ. Καπελώνης: Ματαίως αρθρογραφώντας εκτόνωνε τις ανησυχίες του

Προχωράμε μπροστά, αναπαράγοντας συνεχώς ξεπερασμένες πορείες, νομίζοντας ότι η πρόοδος είναι απλώς τα νέα περιτυλίγματα. Ανακαλύπτουμε νέες μορφές παλιών σχημάτων, που όλο και λιγότερο ανταποκρίνονται στο περιεχόμενο. Πολλές φορές ανοίγεις…

1 Comment

Ανθούλα Δανιήλ: Οι Επιτρέποντες του Μενάνδρου σε σκηνοθεσία, διασκευή και απόδοση  Βασίλη Μαυρογεωργίου, στο Μικρό Θέατρο της Επιδαύρου, 23 Ιουλίου 2022

Οι Επιτρέποντες και ο Δύσκολος είναι δύο από τις σημαντικότερες κωμωδίες του Μενάνδρου. Οι Επιτρέποντες ανακαλύφτηκαν το 1905 σε αιγυπτιακό πάπυρο, από τον Γουσταύο Λεφέβρ, στα ερείπια της Αφροδιτόπολης, σημερινής…

1 Comment

Κωνσταντίνος Μπούρας: Διασκευασμένοι «Πέρσες» στα καθ’ ημάς. Ο Αισχύλος απών. Τι κι αν επιζητούν οι «Βάτραχοι» να τον φέρουν πίσω από τον Άδη προκειμένου να μας εμψυχώσει. Εκείνος μάς γυρίζει αποφασιστικά την πλάτη.

Κριτική εφ’ όλης τής ύλης     Τα Επιδαύρια ως θεσμός ξεκίνησαν το 1954 ως αναβίωση του αρχαίου δράματος. Σήμερα, μεσούσης της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης και προιούσης της ρομποτικής ο…

1 Comment

Γιούλη Ζαχαρίου: “Η Χαμένη Σκηνή” Zhang Yimou.

Όταν πριν ένα περίπου χρόνο είδα κάπου τυχαία τη φωτογραφία που κοσμεί την αρχή του άρθρου, δεν είχα ιδέα για την προέλευση της. Οι παλιές κινηματογραφικές μηχανές, οι μπομπίνες και οι…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας: Λειτουργικοί οι χοροθεατρικοί  ΑΞΟΝΕΣ / AXES τού Αντώνη Φωνιαδάκη

Θα προτείνω αυτή τη δουλειά για βραβείο, για τον απλούστατο λόγο πως επιτέλους είδαμε χοροθεατρική αφήγηση με αρχή-μέση-τέλος, ξεκάθαρη δραματουργική στόχευση, καθαρότητα οράματος και διαύγεια στην εκτέλεσή του. Απόλυτος συντονισμός,…

0 Comments