Ξέρετε –ξέρουμε ποιος είναι ο Ρίτσος; Όλο τ’ απόγευμα, σκυμμένος στ’ ακρογιάλι, μόνος, μάζευε βότσαλα, λευκά, τριανταφυλλιά, γαλάζια, με τόση σοβαρότητα και προσοχή, που ο ίδιος χαμογελούσε με υποψία…
(Δεν είχα συνειδητοποιήσει πως ο θάνατος είχε ξεκάνει τόσο πολλούς… Τ. Σ. Έλιοτ) Η «Γενιά του 70» που συστέγασε ακόντες – άκοντες τόσους μοναδικούς και μοναχικούς ποιητές / ποιήτριες,…
ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ Και ξαφνικά, Δεν ήθελα πια τίποτα να ρωτήσω. Σούλι, Ματζικέρτ και Θερμοπύλες Σκρα, Σαγγάριος, Βερντέν, Μπακού και Σκόδρα Βελισσάριος, Αλέξανδρος και Νέλσον Καίσαρ, Χίτλερ και Βουλγαροκτόνος Κοσμοκτόνοι, αυτοκτόνοι,…
Η ΜΙΚΡΗ ΜΠΕΣΗ ΚΑΙ Η ΘΕΙΑ ΠΡΟΝΟΙΑ «Μαμά», είπε η μικρή Μπέση, «άκουσα πως αποκαλούν τη γη μπλε πορτοκάλι. Τι όμορφο!» «Ναι, αγάπη μου… Ένα όμορφο μπλε πορτοκάλι……
ΟΙ ΔΥΟ ΠΙΝΑΚΕΣ Η Ντότι καθόταν σε μια ψάθινη πολυθρόνα στον κήπο, άκεφη και σκεφτική. Φορούσε μόνο ένα άσπρο μακρύ φανελάκι. Έκανε πολλή ζέστη. Η μαμά της έλειπε από το…
Ο ΧΑΡΤΗΣ Το νησί υπήρχε μόνο σ’ αυτό τον παλιό, λανθασμένο ναυτικό χάρτη. Ήταν ένας λεκές (από καφέ; αίμα; κρασί;) που είχε ξεραθεί σε άγνωστο ωκεανό, μεσοπέλαγα, σε σχήμα…
Αθέατη λεπτομέρεια φωτογραφίας Κι αν το μεσαίο συρτάρι ανοιγμένο βίαια, Έτριζε φως, κι αν έσπαζε - Στα βάθη αιφνιδιασμένοι Οι νεκροί, σε κόκκους σκόνης Βίαια θα ξυπνούσαν, θ’ αναδεύονταν…
19, Σάββατο Αβδιού, Βαρλαάμ, Ηλιοδώρου Το όνειρο Κάτι με ενοχλούσε, επίμονα Όλη τη νύχτα, συνεχής τριγμός Σπίθιζαν τρίζοντας Φωνές εντόμων παγιδευμένων Σε μια πλεκτάνη ήχων απ’ τον…
Είμαι παιδιόθεν αφοσιωμένος στην τέχνη της γραφής. Μόλις έμαθα και τα 24 γράμματα άρχισα αμέσως να γράφω, καθώς ήταν η μόνη μοναχική ενασχόληση που δεν ενοχλούσε κανέναν: ούτε έκανε θόρυβο…
Το όνειρο (Ανάσκελα στον τάφο οι δικοί μου μαζί με τις σκυτάλες τους. Ανεπίδοτοι όλοι, κλειστοί. Με χαιρετούσε ο τελευταίος από το υποδιάστημα Ψηφιακό σήμα Επίμονο Που απομακρυνόταν και…
Ο ΔΡΟΜΟΣ Ο Πέτρος άνοιξε την πόρτα του και βγήκε στο δρόμο. Στάθηκε για μια στιγμή αναποφάσιστος, στηριγμένος στα δεκανίκια του. Τον ζάλιζε ο πρωινός ήλιος. Κοίταξε τα…
Το όνειρο Αμφίβιο πληγωμένο, ανθρωποφάγο Έλαμνα προς τη δόξα, σαν Ελλάδα. Έλαμνα, θείο, χωρίς είδωλο Κλεισμένο στα νερά. Στις ασυνάρτητες φολίδες μου Άναβαν αδιάκοπα Μαχών σκηνές εναλλασσόμενες. Κομμάτια…
