ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ   Και ξαφνικά, Δεν ήθελα πια τίποτα να ρωτήσω.     Σούλι, Ματζικέρτ και Θερμοπύλες Σκρά, Σαγγάριος, Βερντέν, Μπακού Και Σκόδρα, Βελισσάριος, Αλέξανδρος και Νέλσων, Καίσαρ, Χίτλερ και…

Κύριε, μην ανησυχείς, όλα καλά- Έχουν συντελεστεί όλα τα αμαρτήματα Πολλαπλασιαστήκανε   Κατακυρίευσαν τη γη, καταγραφήκαν-   Βρήκανε πια τις θέσεις τους Τα τρισεκατομμύρια Οι λίθοι απ’ το άδικο τόσων…

Συμβαίνει τώρα ακριβώς Συμβαίνει πάντα, ναι, και τώρα-   Ναι, είναι υπαρκτό εκείνο το κενό Τις νύχτες πέφτεις μέσα Με το κεφάλι, είναι  Από ζωή ένα κομμάτι - αυτό που…

Η είσοδος ήταν τυφλή, θυμάσαι; Κι η μπαλκονόπορτα   Και το παράθυρο, αλλά Η πίσω πόρτα άνοιγε Πάντα σχεδόν, σ’ εκείνη Την αλησμόνητη εξοχή Με τις παλιές τις Κυριακές Όπου,…

 Βρέχει   (Βρέχει απαρηγόρητα Το σαρκοφάγο χώμα Βλασταίνει τρίλια, τρέμει το πουλί  Μια χρυσαλλίδα ποιήματος στα χόρτα διαθλά τη μνήμη Πόσος σπαταλημένος χώρος στο κενό μιας λυπημένης σκέψης-)   Στεκόμουν…

Ατάκτησα ξανά: με άναψα Και κρύφτηκα μετά στη ζωγραφιά μέχρι να δω Τη φλόγα να γυρνά στο ξύλο, το ξύλο στο νερό Και το νερό στον ουρανό – πάντα γυρνάνε…

Κοίταζε το σκυλί ψηλά μ΄ όλα του τα κεφάλια, μ’ όλο του το άγχος Κοίταζε και ο ουρανός μ’ όλα του τ’ άστρα Γαβγίζοντας την ερημιά του έφευγε  Και κάλπαζε…

Νύχτα διάσπαρτη από γαβγίσματα και άστρα Σαν από χρόνια παιδικά και σαν στο ύπαιθρο Πυκνοκατοικημένη, σφύζοντας Υβριδικά όντα από μελάνι, που Με τη μουσική άλλαζαν σχήμα αδιάκοπα Σαν κάποιος να…

Γεμίζει νύχτα το παράθυρο αδειάζει ο θόλος Λοιπόν αρχίζει, πρόσεχε, να γράφεται το ποίημα: Ορίζεται πρώτα μια έκταση μικρή, μετά, το σύμπαν   Ενώνοντας από τελεία σε τελεία τον αστερισμό…

Λοιπόν, πού πάνε άραγε  τα πλάσματα μου Τα ατελή, τα πολυμορφικά, τα παντοδύναμα Όταν αθόρυβα, αθέατο Άξαφνα βαθυσκάφος αναδύεται το σώμα απ’ τον ύπνο Και, παγοθραυστικό, το ψύχος  των παράλληλων…

ΣΕΡΝΟΤΑΝ  από ώρα η ώρα, ύπουλα Διαχεόταν πάλι στον αέρα μαύρη ύλη Απ’ το περίσσευμα της Τρίτης η Τετάρτη κι εναντίον μου Κι αυτή μύριζε κρέας, όμως πάντα εγώ θα…