Παυλίνα Παμπούδη: Η ΜΙΚΡΗ ΜΠΕΣΗ ΚΑΙ Η ΘΕΙΑ ΠΡΟΝΟΙΑ

 «Μαμά» είπε η μικρή Μπέση, «άκουσα πως αποκαλούν τη γη μπλε πορτοκάλι. Τι όμορφο!» «Ναι, αγάπη μου… Ένα όμορφο μπλε πορτοκάλι… Έτσι φαίνεται από ψηλά». «Όμως, μαμά, αν το έβλεπες…

0 Comments

Παυλίνα Παμπούδη: Ο επισκέπτης

Τι ώρα είναι; Είναι ώρα - Ανοίγει πάλι αχανές πεδίο μάχης, άλογα  Δίποδα ξεχύνονται, ποδοπατούν φυγάδα Έντρομη λογική, αποπροσανατολισμένη Καλπάζει άγρια Σκίζει χίλια κομμάτια την κοιλάδα Τα χόρτα ράβουν πάλι…

0 Comments

Παυλίνα Παμπούδη: Δεκαπενταύγουστος

Κύματα ωστικά πελώρια σπρώχνουνε τον ωκεανό  του ύπνου, μετατοπίζουν σύνορα, σβήνουν παράλια, ξεβάφουν σύννεφα, αποκαλύπτεται ξανά το άνοιγμα - Τι ώρα είναι; Είναι ώρα. Διαλύεται η τελευταία συγχορδία, ήσυχα σχηματοποιείται…

0 Comments

Παυλίνα Παμπούδη: Καύσωνας

ΚΑΥΣΩΝΑΣ   Ανάμεσα  ανάσα και ανάσα Μυριάδες σήματα  αστραφτερά Ασπαίροντας  σε δίχτυ αδιαπέραστο Στους άπειρους μεγάκυκλους   Αγέννητων  υπέρηχοι, ψυχών υπόηχοι Καινά δαιμόνια κι αρχαία Όλα εμείς τα έμβια, το…

0 Comments

Παυλίνα Παμπούδη: από το ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΔΙΠΛΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

30, Τετάρτη Ιωάννου της Κλίμακος, Ευβούλης   Το όνειρο   (Κοιμόμουν Μίμηση πράξης σπουδαίας και τελείας.   Κοιμόμουν Κι όνειρο έβλεπα ότι κοιμόμουν Κλαίγοντας μ’ αναφιλητά Βαθιά στο σύμπαν, όπου…

0 Comments

Παυλίνα Παμπούδη: Από το «Σημειώσεις για το Άγραφο»

ΤΟ ΓΡΑΜΜΕΝΟ 4 (Σβήνουν τα πάντα):     Σβήνουν τα πάντα, και όλα συνεχίζουν να υπάρχουν Ορφανά όπως εγώ στο σπλαχνικό σκοτάδι Μελάνι νύχτα χύνεται Ωκεανός ενώνοντας Νεκρούς και ζώντες,…

0 Comments

Παυλίνα Παμπούδη: Από το ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΡΑΦΟ

ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ;     Η Σάρα κάνει μερικά βήματα, δοκιμαστικά Στέκει και γυρίζει απότομα το κεφάλι: Όπως το είχε φανταστεί, ο δρόμος μόλις πατιέται Κλείνει αμέσως από πυκνές…

0 Comments