Σα να ’χανε τα πάντα προς στιγμήν αποσυρθεί Μες στο κουτί (άραγε της Πανδώρας ή του Σρέντιγκερ;) Έμεναν μόνο ένα εσύ κι ένα εγώ, πιο τρομαγμένο   Γνώριζαν Μέλλον δεν…

Δεν είχε πέρασμα, θα ήταν αδιέξοδο, μα προχωρούσα. Από τυφλό σημείο σε τυφλό σημείο άναβαν τα άστρα Αναγκασμένος ξαφνικά αυτόφωτος Απέχοντας από Θεό και άνθρωπο, μια πολυμορφική οδύνη Γραμμή έγραφα…

Κοιμάμαι – ύλη ασταθής, πιο ασταθής Υπόνοιες διάσπασης, πού είσαι; Παλεύω τα σεντόνια Μορφή να πάρω, ποια μορφή; Εικόνες σε καλειδοσκόπιο Αποχωρίζονται, σμίγουν ξανά, αποχωρίζονται Πανσέληνος σε έξι, σε δώδεκα…

Απ’ το κουβάρι των νυχτών ξετυλιγόταν μαύρος μίτος Μ’ ακολουθούσε όπου κοίταζα, κοίταζα επίμονα Παραμονεύοντάς με, ένα βήμα πιο μπροστά Μέχρι που πύκνωνε τόσο το νόημα Σε φράση αδιέξοδη Που…

-Μη γέρνεις πλάι μου, μη με ραμφίζεις θα πέσουμε μαζί και θα κολλήσουμε μαζί στις ξόβεργες Θήραμα φτερωτό, ελάχιστο, σχεδόν αόρατο Με χρώματα Τέσσερα πόδια δυο κεφάλια   -Έλα, ησύχασε…

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ   Απόπειρα συνάντησης   Ο μεγαλόσωμος άντρας άνοιξε λίγο την πόρτα και μου μισοφανερώθηκε· έβλεπα μόνο την αριστερή του πλευρά. (Από εκείνη τη βροχερή μέρα συνεχίζει πάντα να…

Πάλευα τα σκεπάσματα, πηχτά, βαριά, ν’ αναδυθώ Πάλι, έστω για λίγο Πρέπει να υπάρχει άλλος ένας, ένας ακόμα   Σταθμός ανεφοδιασμού, να πάρω ανάσα Σκεφτόμουν - δεν σκεφτόμουν, δεν μπορούσα…