ΙII Κάτι τριγυρίζει στο περιβόλι, δεν ξέρω τι ακούω σύρσιμο μεταξωτό υπέρηχους, έλυτρα, λέπια ή φολίδες φουρφούρισμα από σταχτιά φτερά, λαχάνιασμα τρίξιμο από τρίχωμα ηλεκτρισμένο είσαι ο πρόγονος; …
ΙΙ Βρέθηκα μακριά απ’ τη φυλή, το ορφανό, δεν είχα φόβο, κυνηγούσα πνεύμα μεγάλου ζώου μού παραστεκόταν, πρόγονος, το τοτέμ μου κάτι ασώματο, που με προστάτευε ολόσωμο δεν είχα…
Αρλέτα Από παιδί, πήρε δώρα πολλά, παιχνίδια θαυμαστά να παίζει: χρώματα, σχήματα, λέξεις- οχήματα, νότες. Κυρίως, μια υγρή και γαλανή φωνή, να προχωράει σε μεγάλα βάθη μπλε, στο πλέον τρυφερό…
Μια φορά, κάπου στο δυτικό ημισφαίριο, ζούσε ένας βαρύτονος στον οποίο συνέβαινε κάτι παράξενο: στη διάρκεια της μέρας ήταν ο παχουλός κ. Μπένζαμιν Μπελμάγιερ, αλλά κατά τη διάρκεια της νύχτας…
Μια φορά, σ’ ένα καλύβι στο βουνό, ζούσαν ο κύριος Αδαμάντιος και η κυρία Χρυσούλα, ένα πάμπτωχο ζευγάρι, που η μόνη του περιουσία ήταν τρεις κότες, η Σμαράγδα, η Ζαφειρούλα…
Η κ. Λιλή ήταν μια ήσυχη ηλικιωμένη κυρία που ισχυριζόταν πως είναι πεθαμένη. Και, απ’ τη μεριά της, είχε απόλυτο δίκιο – ασχέτως αν όλοι οι άλλοι δεν το παρατηρούσαν…
Η Σίλα περπατούσε πάνω κάτω νευρικά και άρρυθμα στο στενό μπαλκόνι του κ. Λάμπρου κάνοντας ελιγμούς ακριβείας γύρω από τον κουβά, την απλώστρα και την άρρωστη λεμονίτσα, που ασφυκτιούσε κι…
Όταν τη συνάντησα για πρώτη φορά, ήταν γάτα στην εξοχή. Ξανθοκόκκινη. Τίναζε ένα σταχτί φίδι που είχε καρφωμένο το δόντι στην ουρά της. Χοροπηδούσε γύρω του σέρνοντάς το στο χώμα,…
«Μαμά», είπε η μικρή Μπέση, «άκουσα πως αποκαλούν τη γη μπλε πορτοκάλι. Τι όμορφο!» «Ναι, αγάπη μου… Ένα όμορφο μπλε πορτοκάλι… Έτσι φαίνεται από ψηλά». «Όμως, μαμά, αν το έβλεπες…
Ημέρα 25.201 Ξύπνησα κάπως, βεβαιώθηκα για την ημερομηνία, τη χρονολογία, την καλή φυσική μου κατάσταση και την κακή του κόσμου, και συνέχισα να γράφω. Θυμήθηκα, στον ύπνο βούιζε ο…
Η πρωτεϊκή φύση της φαντασίας που παράγει την Τέχνη είναι η ίδια που προκαλεί και την υπέρβαση της Επιστημονικής σκέψης (η Τέχνη ανοίγεται στις άπειρες εναλλακτικές πραγματικότητες της ζωής, η…
Δεν έχω καταλάβει ακόμη, γιατί οι μεγάλες Χριστιανικές εορτές είναι συνυφασμένες με γενοκτονίες. Τα Χριστούγεννα κλαυθμός και οδυρμός στα γαλόπουλα, το δε Πάσχα στ’ αρνάκια. Λες κι ο Χριστός ήρθε…
