Παράξενα   Όλο και πιο παράξενα, όλα κοιμάσαι, ξυπνάς, θορυβείς, πεθαίνεις στο ενδιάμεσο πάντα τα όνειρα, ως τρέιλερ   Στο μεταξύ, τι σκηνικά  τι κήποι, τι νερά, τι μουσικές  τι…

VI Στο επόμενο καρέ ήτανε πάλι άνοιξη Είχαν περάσει χρόνια, είχαν αλλάξει ο αιώνας, οι συντεταγμένες Η φύση μετατοπιζόταν μέσα μου Ίσως να μη βρισκόμουν πια στον ύπνο τον δικό…

V Τι αγωνία Θα ’ταν κάτι κρυφό πολύ κρυφό, πολύ κρυμμένο, αλλιώς γιατί να ψάχνω τόσα χρόνια στα θεμέλιά μου κάτω από χιλιάδες ύπνους;   Τι να ήταν; Έψαχνα στα…

IV   Αυτό το βράδυ Εκτροχιάζονται οι διαδρομές Κουβάρια μπλέκονται   Σ’ ακατανόητους προορισμούς Σε δάση άβατα μυθολογίας ξεχασμένης Σαν ενυδρεία θολά με ολογράμματα λύκων και αγριόχοιρων   Αυτό το…

ΙII  Κάτι τριγυρίζει στο περιβόλι, δεν ξέρω τι ακούω σύρσιμο μεταξωτό υπέρηχους, έλυτρα, λέπια ή φολίδες    φουρφούρισμα από σταχτιά φτερά, λαχάνιασμα τρίξιμο από τρίχωμα ηλεκτρισμένο είσαι ο πρόγονος;  …

ΙΙ  Βρέθηκα μακριά απ’ τη φυλή, το ορφανό, δεν είχα φόβο, κυνηγούσα πνεύμα μεγάλου ζώου μού παραστεκόταν, πρόγονος, το τοτέμ μου κάτι ασώματο, που με προστάτευε ολόσωμο   δεν είχα…

Αρλέτα  Από παιδί, πήρε δώρα πολλά, παιχνίδια θαυμαστά να παίζει: χρώματα, σχήματα, λέξεις- οχήματα, νότες. Κυρίως, μια υγρή και γαλανή φωνή, να προχωράει σε μεγάλα βάθη μπλε, στο πλέον τρυφερό…

Μια φορά, κάπου στο δυτικό ημισφαίριο, ζούσε ένας βαρύτονος στον οποίο συνέβαινε κάτι παράξενο: στη διάρκεια της μέρας ήταν ο παχουλός κ. Μπένζαμιν Μπελμάγιερ, αλλά κατά τη διάρκεια της νύχτας…

Η κ. Λιλή ήταν μια ήσυχη ηλικιωμένη κυρία που ισχυριζόταν πως είναι πεθαμένη. Και, απ’ τη μεριά της, είχε απόλυτο δίκιο – ασχέτως αν όλοι οι άλλοι δεν το παρατηρούσαν…

Η Σίλα περπατούσε πάνω κάτω νευρικά και άρρυθμα στο στενό μπαλκόνι του κ. Λάμπρου κάνοντας ελιγμούς ακριβείας γύρω από τον κουβά, την απλώστρα και την άρρωστη λεμονίτσα, που ασφυκτιούσε κι…