Οι ποιητές είναι σαν τα άρρωστα παιδιά που τα τάζουν οι μάνες τους στην Παναγία (έλεγε ο ίδιος). Ήμουνα ένα κίτρινο πουλί / σαν αυτά που ζωγράφιζε / ο Modigliani…
Αναρωτιέστε άραγε κι εσείς, όπως κι εγώ ακόμα, κάθε τόσο, τι να είναι επιτέλους η ποίηση; Εκτός από «το καταφύγιο που φθονούμε», μην είναι και «τ’ άπαρτα ψηλά βουνά»; …
«Καλησπέρα» τραύλισα με φωνή εντόμου. «Μοιάζεις με τον Ρεμπώ» μου είπε με ολύμπιο χαμόγελο και μου έδωσε το χέρι. Ένιωσα να κοκκινίζω κολακευμένη, το ανόητο ον. Ώστε συνέκρινε τα ποιήματά…
Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα θηλαστικό τετράποδο, τριχωτό και παμφάγο, το οποίο εμφανίστηκε κάποτε στον πλανήτη γη μάλλον εξαιτίας κάποιου σφάλματος της εξέλιξης ή κάποιου ατυχούς πειράματος (επικρατέστερη…
Η (πέρα από την προσληπτικότητα της νόησης) έννοια «χρόνος» απασχολεί εμμονικά την Ποίηση. Προσωπικά, σε όλα μου σχεδόν τα ποιητικά βιβλία ο χρόνος παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο (στα δυο μάλιστα συνθέτει…
Την εποχή της κρίσης (η οποία δεν έμεινε στην ιστορία ως «Εποχή της Κρίσης», διότι η «Ημέρα της Κρίσης», που είχε προλάβει να προηγηθεί, τουλάχιστον ως αναγγελία κατά τις Γραφές,…
Μια φορά ήταν η μητέρα Φύση, μια νοικοκυρά πολυάσχολη, που δεν έβρισκε ποτέ καθόλου χρόνο. Ήταν από αυτές που δουλεύουν αδιάκοπα και πάλι τίποτα δεν προφταίνουν να κάνουν. Εκείνη τη…
(...) Η μητέρα (Σε λίγο, μια μητέρα μπαίνει από το χολ του μέσα χρόνου. Κάτι αφήνει, κάτι παίρνει. Ταχτοποιεί με σίγουρες μικρές κινήσεις στον αέρα τους μικρούς εκρηκτικούς μηχανισμούς.…
Σκηνή 1 Σε παιδικό δωμάτιο. (΄Ενας μεγάλος μαλλιαρός σκύλος, χοροπηδάει ανυπόμονα, ανεβαίνει στο κρεβάτι, προσπαθεί να τραβήξει τα σκεπάσματα. Ο Μάνος, με τα πολλά, αντιδρά. Αγουροξυπνημένος, ανακάθεται, χασμουριέται, τεντώνεται,…
(...) Η μικρή Ξένη βρέθηκε τότε κοντά στην σκεβρωμένη πόρτα, που σε λίγες μέρες θα την έβαφε πράσινη. Στο άνοιγμά της στεκόταν η Μεγάλη Ξένη. Τώρα ήταν ακόμα πιο γιαγιά,…
Η ΑΡΛΕΤΑ Από παιδί, πήρε δώρα πολλά, παιχνίδια θαυμαστά να παίζει: χρώματα, σχήματα, λέξεις- οχήματα, νότες. Κυρίως, μια υγρή και γαλανή φωνή, να προχωράει σε μεγάλα βάθη μπλε, στο πλέον…
Εξαργυρώνω Ναι, όπως όλοι Κι εγώ, ο άνθρωπος, σε ώρα ανάγκης Τα παιδικά μου χρόνια είχα βάλει ενέχυρο Από το πρώτο μέχρι το ενδέκατο Έτσι, όπως όλοι Τράφηκα,…
