Παυλίνα Παμπούδη: Το γράμμα Α (από το Μικρό, Προσωπικό, Συνειρμικό Λεξικό)

ADAGIA   Διαβάζοντας το «ADAGIA» του Wallace Stevens – στην μετάφραση του Χάρη Βλαβιανού, παίζοντας, γράφω κι εγώ παράλληλους ή συμπληρωματικούς «αφορισμούς»:   *Η υψηλότερη επιδίωξη είναι η επιδίωξη της…

0 Comments

Παυλίνα Παμπούδη: ΜΝΗΜΗ ΜΙΛΤΟΥ ΣΑΧΤΟΥΡΗ (29 /7 1919 – 29 / 3 / 2005)

Τώρα εκείνος έχει φύγει. Ήταν αρχαία ψυχή, έτοιμη εκ γενετής. Έχοντας ολοκληρώσει τους κύκλους της, έχει ήδη επιστρέψει στο Ένα. Αλλά δεν είναι περισσότερο απών, απ’ όσο ήταν πάντα για…

0 Comments

Παυλίνα Παμπούδη: ΝΕΚΡΗ ΦΥΣΗ  

Πάλλεται το μαχαίρι, ανεβαίνει, περιίπταται Αλλάζει ξαφνικά κατεύθυνση Στέκει, στοχεύει, εφορμά, καρφώνεται στο κέντρο   Πάλι στο κέντρο των κύκλων των αθέατων Δονείται,  ζζζννν   Δεν έπρεπε να κοιτάζω τόσο…

0 Comments

Παυλίνα Παμπούδη: Η κιβωτός

Αιώνες, συνεχίζουν ήσυχα,  συντεταγμένα να ’ρχονται τα κύματα Λάθρα απ’ τις απέναντι ακτές, εκείνης Της κάποτε Παγγαίας- Πολλά έχουνε να δηλώσουν, μπλε αμύθητο Τεράστια αποθέματα ψυχών- Θα ελεγχθούνε όλα στη…

0 Comments

ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ: 6/6/31-22/2/2020: Αυτοβιογραφικό σημείωμα

«Ἕνα βιογραφικὸ σημείωμα πρέπει, ἀφοῦ γραφτεῖ, νὰ μείνει ἐπ᾿ ἀρκετὸν καιρὸ κρεμασμένο στὸν ἀέρα ἀπὸ ἕνα τσιγκέλι αὐστηρότητας, ὥστε νὰ στραγγίξουν καλὰ τὰ στερεότυπα, οἱ ὡραιοποιήσεις, ἡ ρόδινη παραγωγικότης καὶ…

0 Comments

Παυλίνα Παμπούδη: Σύντομη ιστορία του ανθρώπου – Η κλιματική αλλαγή ως εύλογη συνέπεια της εξέλιξης του είδους.

 Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα θηλαστικό τετράποδο, τριχωτό και παμφάγο, το οποίο εμφανίστηκε στον πλανήτη γη μάλλον εξαιτίας κάποιου  σφάλματος της εξέλιξης ή  κάποιου ατυχούς πειράματος (επικρατέστερη θεωρία).…

0 Comments

Παυλίνα Παμπούδη: ΗΧΟΙ

Νοτιάς, αέρας Απριλιάτικος σηκώνεται Απ’ τα νερά, σχεδόν γαλάζιος Από τα δάση, σχεδόν πράσινος Αόρατος, αθόρυβος Κουφός αέρας σ’ ένα στρόβιλο Θορύβους φορτωμένο, ήχους Όλους τους ήχους ζωντανών και πεθαμένων…

0 Comments