Η ΜΑΡΜΑΓΚΑ     Η ώρα δεν ήταν ακόμα εννιά, έκανε όμως ήδη πολλή ζέστη. Ο ουρανός ξεθώριαζε ολοένα και περισσότερο απ’ τον δυνατό ήλιο και τα τζιτζίκια τσιτσίριζαν σα…

 Η ΓΚΑΖΙΕΡΑ   Η Κλεάνθη έριξε μια θυμωμένη ματιά στην κόρη της. «Τι ώρα είναι αυτή πού γυρνάς και του λόγου σου; Είναι τόσες δουλειές να γίνουν και μ’ αφήνετε…

 Η ΑΝΤΩΝΙΑ     «Ε, ίντα κάνεις του λόγου σου επαέ; Παρακατσεύεις; Γιάντα δεν είσαι με τον Παύλο στο σκολειό; Να σου δώσω δυο φούσκους, Σπιθόλιοντα, να-» Εκείνη τη στιγμή…

Ξύπνησα όπως πάντα λίγο απορημένος, σκέφτηκα καφέ Θα βρέξει άραγε Κάτι γραφτά τσαλακωμένα που θα έπρεπε να ξεδιπλώσω, σκέφτηκα Της νύχτας το κακό κουνούπι Πόσο μετακινήθηκαν ξανά μες στο σκοτάδι…

Η Ηρώ στεκόταν μισογυρισμένη μπροστά στον καθρέφτη της ντουλάπας προσπαθώντας να δει την πλάτη της. Είχαν κλείσει τα σκούρα στη μπαλκονόπορτα και ήταν σχεδόν μισοσκόταδο μες στην κάμαρα. Έκανε αρκετή…

Έτσι πορεύτηκαν οι μέρες Με τρέξιμο και χοροπηδητά, τραγούδια και σκυλιά Λαχανιασμένα   Σε άσφαλτη διαδρομή, προς βέβαιο προορισμό- Καθυστερούσαν μόνο κάπου κάπου στα πιο πράσινα τοπία Κλωτσώντας πετραδάκια Κορφολογώντας…

Ο ΒΡΙΚΟΛΑΚΑΣ   Το κερκέλι με τη λιονταροκεφαλή χτύπησε τρεις φορές δυνατά πάνω στο πολύπαθο ξύλο της εξώπορτας. Βιαστικά βήματα ακούστηκαν στο χολ. Οι μεντρεσέδες έτριξαν, ο θόρυβος της βροχής…

 Περνά η ώρα, πέρασαν τα χρόνια Καμήλες απ’ το μάτι της βελόνας Τώρα περνά πυκνός κι ένας αέρας, είν’ ο ίδιος Αυτός που αεροβατεί συχνά, μεσάνυχτα Στα μαρμαρένια οριζόντια τείχη…

Η ελληνική γλώσσα διαθέτει αρκετές λέξεις για την επιθυμία, παθητική ή επιθετική (λαχτάρα, πόθος – καθώς και τις δάνειες πολιτογραφημένες νταλκάς, ντέρτι), όταν η επιθυμία είναι ερωτική. Έχει επίσης παρόμοιες…

 Πάλι δεν ήθελα να κοιμηθώ το ανυπάκουο, λοιπόν Εκεί που αγρυπνούσα να φυλάω τα γραμμένα Ακόμα ζωντανά, μόλις κομμένα από τ’ άγραφα Άνοιξε απότομα η κάμαρα στα δυο Εισέβαλε μια…

Μα ναι, κι εγώ, σε ώρα ανάγκης Τα παιδικά μου χρόνια είχα βάλει ενέχυρο Από το πρώτο μέχρι το ενδέκατο Έτσι, όπως όλοι, τράφηκα, ντύθηκα, μορφώθηκα- Τώρα τα παίρνω λίγα…

Η Κλεάνθη καθόταν άπραγη στη μεγάλη της πολυθρόνα με το γατί Γατί στα γόνατα. Το Γατί, που ήταν στην ίδια ακριβώς γκρίζα απόχρωση της ρόμπας της, είχε  πάντα την ίδια…