Παυλίνα Παμπούδη: Η Κική Δημουλά, από το Λίγο του κόσμου στο Πολύ των ουρανών

Το Λίγο του κόσμου, το πρώτο της βιβλίο που διάβασα, ξεγελούσε: Η ποιήτρια δεν έδειχνε ακόμα τόσο ανησυχητικά ανόμοια προς οτιδήποτε, ούτε καν προς τον εαυτό της – δεν προκαλούσε…

0 Comments

Βάλτερ Πούχνερ: Για τα Ελληνικά

Τολμώ να γράψω στα Ελληνικά! Κάτι με τραβάει σ’ αυτήν την γλώσσα. Σαν ένα τραγούδι που δεν σταματάει ποτέ, ένας καταρράκτης από εικόνες, που σπουν σε ήχους και θρυμματίζονται σε…

0 Comments

Παυλίνα Παμπούδη: Η Αντωνία (από το υπό έκδοση “Χάρτινη Ζωή”)

 Η ΑΝΤΩΝΙΑ     «Ε, ίντα κάνεις του λόγου σου επαέ; Παρακατσεύεις; Γιάντα δεν είσαι με τον Παύλο στο σκολειό; Να σου δώσω δυο φούσκους, Σπιθόλιοντα, να-» Εκείνη τη στιγμή…

0 Comments

Παυλίνα Παμπούδη: Οι πέντε αδελφές (από την Μυθιστορία Χάρτινη Ζωή – προδημοσίευση)

Η Ηρώ στεκόταν μισογυρισμένη μπροστά στον καθρέφτη της ντουλάπας προσπαθώντας να δει την πλάτη της. Είχαν κλείσει τα σκούρα στη μπαλκονόπορτα και ήταν σχεδόν μισοσκόταδο μες στην κάμαρα. Έκανε αρκετή…

0 Comments

Παυλίνα Παμπούδη: Παιχνίδι

Έτσι πορεύτηκαν οι μέρες Με τρέξιμο και χοροπηδητά, τραγούδια και σκυλιά Λαχανιασμένα   Σε άσφαλτη διαδρομή, προς βέβαιο προορισμό- Καθυστερούσαν μόνο κάπου κάπου στα πιο πράσινα τοπία Κλωτσώντας πετραδάκια Κορφολογώντας…

1 Comment