Τα κατισχύοντα τού Χρόνου πνεύματα ζουν και πέραν τής αποσυνθέσεως τού υλικού σώματος… Ο εστέτ, συμβολιστής, νεορομαντικός, νεοκλασικιστής, ο σουρεαλιστής εν τέλει (στον καταληκτικό «Κοντορεβιθούλη») οικοδιδάσκαλος (μεγαροδιδάσκαλος, παλατοδιδάσκαλος, Αυλοδιδάσκαλος) τής…
Η δεύτερη ποιητική συλλογή της Δήμητρας Κουβάτα συστήνεται με έναν τίτλο, Καθαρό οινόπνευμα, που εγείρει την υποψία ότι αποτελεί μια μετωνυμία για την ίδια την ποιητική τέχνη ως μια μεικτή…
Κήπος της μνήμης ή κήπος της γραφής; Το μυθιστόρημα της Λίνας Φυτιλή τραβάει το μάτι και με τον δίγλωσσο τίτλο του. Είναι μια απόδοση κι αυτή της συλλογικής μνήμης ενός…
Με τον κ. Μπάμπη Σαραντίδη γνωριζόμαστε από τα μαθητικά μου χρόνια, στο 1ο ΓΕΛ Κερατσινίου. Τότε μάλιστα, είχα διαβάσει την πρώτη του ποιητική συλλογή <<ex nihilo>> στα πλαίσια μιας σχολικής…
ένα άγριο παραμύθι που πρέπει ν' ακούσουμε Από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου με τον παράξενο τίτλο Λυκοχαβιά του πρωτοεμφανιζόμενου διηγηματογράφου Κώστα Μπαρμπάτση, η αίσθηση που δημιουργούν οι ιστορίες…
Δεν είναι η πρώτη φορά που Χλόη Κουτσουμπέλη, βραβευμένη ποιήτρια-συγγραφέας, ξαφνιάζει τον εφησυχασμένο άνθρωπο με τη γραφή της. Στο πρόσφατο μυθιστόρημα της με τον τίτλο «Ιερεμιάδα» καλεί τον αναγνώστη σε…
πάντοθεν ευδόκιμος Η Ελένη Λαδιά στο «προλογικό σημείωμά» της δηλώνει τις αρχές που ακολουθεί στη συγγραφή της «νουβέλας» της (ο χαρακτηρισμός του λογοτεχνικού είδους ανήκει στην ίδια) Ηρώδης…
Εντυπωσιακή η σύμπνοια των δύο συγγραφέων κατά τη συγγραφή των βιβλίων τους, εντυπωσιακή η ομοιομορφία και ομοιογένεια του ύφους της γραφής τους, τα βιβλία τους φαίνεται να έχουν γραφτεί από…
Κόρες χωρίς πατέρα Γνωρίσαμε τη Lucy Fricke αυτό τον Απρίλη στο Ινστιτούτο Γκαίτε. Γεννημένη στο Αμβούργο το 1974, ευθυτενής, όμορφη Γερμανίδα λίγο πριν τα πενήντα, ζεστή, παρατηρητική, με μόνιμο…
Στον τίτλο του βιβλίου της η Παναγιώτα Λάσκαρη, Επτά μικρά άλγη για μια νοσταλγία έπαιξε φαινομενικώς δύο φορές με τη λέξη «άλγος», επί της ουσίας όμως οχτώ, αφού τα άλγη…
«Ο προσωπικός Κεραμεικός της Ανθούλας Δανιήλ» Ίσως η λέξη γράφω να είναι ηχομιμητική συνύπαρξη του ουρανικού γράμματος γάμμα με το υγρό ημίφωνο ρω και πιθανόν να παραπέμπει στον ήχο…
Οι Λόγοι της Ξανθοπούλου συνιστούν έναν ισχυρό αντίλογο σε μια εποχή που βιώνεται από το ποιητικό υποκείμενο ως σκιά του εαυτού, ως βίωμα της μη αυθεντικής ζωής, ως ψευδαίσθηση ύπαρξης.…
