Καταλίνα και Καταλίνα Εκείνο το απόγευμα, όπως κάθε απόγευμα, η Καταλίνα σιδέρωνε φορώντας κομπινεζόν και σουτιέν για να ανακουφίζεται από τη ζέστη. Το δωμάτιο ήταν στενό και η ατμόσφαιρα…
Η Γενοβέφα με περιμένει πάντα ´´Toujours J´espere quelqu´un´´. U.M. Εμφανιζόταν αυτή την ώρα στη σκοτεινή πλευρά του δρόμου. Περιμένεις κάποιον; Της έλεγα εγώ. Και αυτή μου απαντούσε: Πάντα περιμένω…
Η γιγάντια χελώνα Ήταν κάποτε ένας άνθρωπος που ζούσε στο Μπουένος Άϊρες. Ήταν ευτυχισμένος γιατί ήταν άντρας γερός και δουλευτής. Μια μέρα όμως αρρώστησε και οι γιατροί τού είπαν…
Το ευτυχισμένο καλοκαίρι της κυρίας Φορμπς Το απόγευμα επιστρέφοντας στο σπίτι βρήκαμε στην κάσα της πόρτας καρφωμένο…
Τα αγόρια Ήταν πέντε ή έξι, όμως έτσι όπως έρχονταν όλα μαζί από τη δημοσιά, μας φαίνονταν δεκαπέντε ή και είκοσι. Έφταναν σχεδόν πάντα τις ώρες της σιέστας, όταν ο…
Η μικρότερη κούκλα A prof. José Ramón González García Η γριά θεία από πολύ νωρίς είχε βγάλει το καρεκλάκι της στο μπαλκόνι που έβλεπε στη φυτεία του ζαχαροκάλαμου.…
Τα τέσσερα ποτήρια της παρέας έμεναν τώρα μισογεμάτα, πράγμα που έδειχνε ότι οι συνδαιτυμόνες είχαν τελειώσει το φαγοπότι τους. Άρχισαν τότε να μιλούν χωρίς ν’ ακούν τι λέει ο…
Το άλογο από κοράλλι Ήμασταν τέσσερις στο πλοιάριο που πηγαίναμε να ψαρέψουμε αστακούς. Η Εουμέλια είχε μόνο ένα κατάρτι, όταν λοιπόν τη νύχτα κάποιος από μας έπιανε στα χέρια…
Είχε φτάσει σ’ αυτή την ήσυχη χώρα σαν ναυαγός, ένας από τους τόσους της τραγωδίας του πολέμου. Ήταν μια χώρα του ήλιου και της βροχής, παγωμένη και θλιμμένη στις κορυφές,…
Στη Λάρα Ήταν μια φορά ένας σκύλος μπλε. Τελείως μπλε. Από τα τρυφερά του αφτιά ως τη μακριά ουρά του. Μπλε όπως μια σταγόνα μελάνι, γιατί κι αυτές…
*Τον Οκτώβριο του 1930, η Αναΐς Νιν δημοσιεύει στο περιοδικό The Canadian Forum, υπό το ψευδώνυμο Melisendra, το πρώτο της δοκίμιο για το έργο του Ντ. Χ. Λώρενς –έξι μόλις…
Ι Σκύψε, αγάπη μου, μέχρι να περάσει η μπόρα. Με όλο αυτό το σκύψιμο η πλάτη μου έχει γίνει ένα τόξο. Πότε θα εκτοξεύσεις το βέλος σου; …
