Σπείρανε τη Βίκα. Γεννήθηκε στοργική, τρυφερή, προσκολλημένη, με μάτια μπλε του αζουρίτη. Ένας καημός μόνο -δεν θέλει να παντρευτεί η Βίκα. «Φοβάμαι,θα τυλιχτώ και μετά δεν θα ξετυλιχτώ». Ήρθε ένα…

               Στις αρχές του 19ου αιώνα, για την ακρίβεια το 1802, που η γοτθική αρχιτεκτονική και γενικότερα κάθε στοιχείο του θρησκευτικού Μεσαίωνα πίστευαν ότι…

Το δέντρο [1] Κλείνοντας τα μάτια εστίασε σ’ ένα περιδινούμενο σπήλαιο, βαθύτερο κι απ’ το σκοτάδι του κήπου, εκεί όπου το πρώτο δέντρο που πάνω του είχαν κουρνιάσει τα φανταστικά πουλιά…

Η Μάριαν γέρνει πάνω μου και γελώντας κοιτάζει την επιφάνεια της γης που απλώνεται γύρω μας. Ένα χρυσοκόκκινο νήμα, το πρώτο φως στραφταλίζει στην άκρη της ερήμου. Στα τριακόσια πόδια…

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ   Όπου ο Πουφ και ο Πίγκλετ πάνε Κυνήγι και παρά λίγο να πιάσουν ένα Γουζλ   Ο Πίγκλετ ζούσε σ’ ένα πολύ μεγαλόπρεπο σπίτι, στην μέση μιας…

Σε όλη την πόλη και στο μεγαλύτερο μέρος της Ινδίας η ίδια αναδίπλωση των ανθρώπων ξεκινούσε μέσα από τα κελάρια, πάνω στους λόφους, κάτω από τα δέντρα. Ο Απρίλιος, ο…

ΤΟ ΤΖΑΜΠΕΡΟΚΙ Μες στο ψητοβασίλεμμα, οι γλυγερές τουρμπαύρες Τα πλαϊμπρόσπισώχορτα τρυπάνιζαν, στριφούσαν Κι ήταν λιγνοκακόμοιρα όλα τα σφουγγαρόνια Και τα αγουρογούρουνα φταρνιζομουσφυρούσαν. "Φυλάξου, παλικάρι μου, από το Τζαμπερόκι Σαγόνια δαγκανιάρικα…

Υπήρχε στην Ρωσία ένας αυστηρός και επικριτικός κριτικός, που μεταχειριζόταν τον Τσέχωφ για πολλά χρόνια, με επίμονο μίσος. Ακόμη και τώρα, μετά από μισό αιώνα, είναι λυπηρό να διαβάζει κάποιος…

Στο Παρίσι χιονίζει. Στο Παρίσι οι μεγάλες ξυλόσομπες πυρώνουν κατακόκκινες έξω απ’ τα καφέ. Στα τραπεζάκια άνθρωποι κουκουλωμένοι, με σηκωμένους τους γιακάδες, κρατούν ποτήρια γεμάτα γκρογκ αμερικέν, ενώ οι μικροί…

Μπήκαμε με τη γυναίκα μου στο σαλόνι. Μύριζε βρύα και υγρασία. Εκατομμύρια αρουραίοι και ποντικοί πετάχτηκαν στις άκρες καθώς φωτίσαμε τους τοίχους που είχαν να δουν φως έναν ολόκληρο αιώνα.…

Το μοναχικό τούτο στειλιάρι άδοξα παρατημένο στη γωνιά, αυτό που τώρα εγώ βαστώ, κάποτε το γνώριζα σε Κατάσταση Ανθηρή στου Δάσους τα βάθη, όλο Χυμούς, όλο Φυλλωσιές, όλο Κλαριά. Τώρα…

  Τι ευχάριστο που ήταν να του κάνει κήρυγμα η γυναίκα που αγαπούσε! Τι ευχάριστο να ταπεινώ­νεται, να υποβιβάζεται ενώπιόν της! Τι θαυμάσιο που ήταν να του δίδονται ευκαιρίες έξοχες…