Για την Αλίκη Παιδί με τ’ ασυννέφιαστο το μέτωπο, τ’ αγνό Και με τα μάτια που απορούν και ονειροπολούνε Ξέρεις, κι αν φύγει ο καιρός, γοργός σαν τον καπνό…
ΔΙΑΠΛΟΥΣ Χάνοντας το νησί Κλαίω τον κόσμο πριν από εμένα τον άδικο κόσμο, που εσύ θα αποτελειώσεις. Θα αναμένουμε μόνοι μια χαραμάδα ρημάζοντας τη ζωή που μας παρασέρνει…
Παλατινή Ανθολογία V, 308 E, συ, κοκέτα μου, περίμενέ με! Ποιο είναι τ’ όμορφο τ’ ονοματάκι σου; Πού θα μπορέσω να σε δω; Ό, τι κι αν θέλεις, θα…
Απ. 53 Ο Έρωτας, που μόλις είδε τα ψαρά τα γένια μου, με των χρυσόλαμπων φτερών του τ’ ανεμίσματα με προσπερνά και φτερουγίζει μακριά μου. Απ. 27 ε, παιδί,…
Ένα ένα τα άκρα σου σε προδίδουν Η ξύλινη καρέκλα σου Ο δίσκος που στρίβεις τα τσιγάρα σου Το δοχείο νυκτός σου Το ξεφύλλισμα της ξεθωριασμένης σου Βίβλου Και μια…
Ένα δολάριο και ογδόντα επτά σεντς. Αυτό ήταν όλο. Και τα εξήντα σεντς ήταν σε δεκάρες. Δεκάρες που είχε φυλάξει μία μία, καλοπιάνοντας τον μπακάλη, τον μανάβη και τον κρεοπώλη…
Ο Θρύλος του Βράχου του Αγίου Μιχαήλ Το είχα πρωτοδεί απ’ την Κανκάλ το παραμυθένιο τούτο κάστρο, το φυτεμένο μες τη θάλασσα. Το είχα δει κάπως συγκεχυμένα, μια γκρίζα σκιά…
Είσαι σαν το γάλα στο νερό Δεν ξεχωρίζω ποιο το πρώτο ποιο το δεύτερο, ποιος ο αφέντης και ποιος ο δούλος, τι είναι μικρό και τι μεγάλο. Ω Κύριε,…
Το τελευταίο πράγμα που είδα ήταν το ταβάνι ενός διαδρόμου, ενάμιση μέτρο πλάτος, που στο σοβατεπί του είχε κάτι που έμοιαζε σαν μια σειρά από ψάρια που το καθένα προσπαθούσε…
Στ. 57-106 (σχ. 3). Παιδιά μου, η Αθηνά στη Θήβα κάποτε μια νύμφη πιότερο απ’ τις συντρόφισσές της αγαπούσε, του Τειρεσία τη μητέρα, και δε συνέβαινε ποτέ…
Η νεαρή Ερινύα Τα μακριά μαλλιά μου κρέμονται στον αέρα σαν κλαδιά φιδωτά και τα σπλάχνα μου φλέγονται. Το πρόσωπό μου ζωντανό από δόξα και οργή, Οι ικέτες τρομοκρατημένοι…
