Στ. 321‒368 (σχ. 2) […] Γιατί είναι οικτρό πόλη τόσο πανάρχαια να στείλετε στον ΄Αδη ‒ λεία από δόρυ σκλαβωμένη ‒ με στάχτης κουρνιαχτό, από…
Τιμάμε τον μεγάλο ποιητή Ντύλαν Τόμας που αυτές τις ημέρες είχε τα γενέθλιά του, με ένα νεανικό διήγημα που τίποτα δεν έχει να ζηλέψει από την ποίησή του. Σχολείο μαγισσών,…
Ήταν o πατέρας μιας πολυμελούς οικογένειας. Μόλις έφτασαν οι Ευρωπαίοι, το βλέμμα του έπεσε επάνω τους γεμάτο περιφρόνηση και δεν έδειχνε ούτε έκπληξη, ούτε φόβο, ούτε καν περιέργεια. Αυτοί…
ΦΟΡΑ ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ Στον Krishna Murari φορά το βάρος των αιώνων -- -- αιώνων των γυναικών. από τα απομεινάρια του χρόνου διεκδικεί ένα άδυτο για να…
Τ’ ΑΣΦΟΔΙΛΙΑ Καθώς το σύννεφο μονάχος περπατούσα, Που επάνω από κοιλάδες και λόφους πετά, Κι είδα τότε ─ θαυμάζοντας όλο κοιτούσα ─ Χιλιάδες ασφοδίλια, όμορφα, χρυσά. Δίπλα στη λίμνη,…
Δυο γυναίκες με τραβάνε μέσα σε μια τρύπα, πιο σκοτεινή κι από τη γύρω νύχτα. Μόνο όταν μία απ’ αυτές στριγγλίζει, καταλαβαίνω ποιος είμαι. Βλέπω τα κεφάλια τους, μαύρα μαλλιά…
Η λιγοστή φιλοσοφία προδιαθέτει τον άνθρωπο προς τον αθεισμό, αλλά η φιλοσοφική εμβρίθεια άγει τον νου τον ανθρώπων προς τη θρησκεία Φράνσις Μπέικον (1561-1626) Ενδεχομένως να μη διαθέτω τα…
ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ Πάνω στον μαύρο λόφο υπάρχει η αυγή κι οι γάτες λαγοκοιμούνται πάνω στις στέγες. Ένα αγόρι έπεσε απόψε απ’ τη στέγη κι έσπασε τη μέση του. Ένας αέρας…
[…] Ω συ, γιε της Λητώς, εσύ που στης εφτάχορδης κιθάρας τον ήχο τραγουδάς, καθώς εκείνη αντιλαλεί μέσ’ απ’ το άψυχο το καύκαλο2 του ζώου των…
101D O ΄Ερωτας και πάλι ο γλυκός, καταπώς θέλει η Κύπριδα, αποσταλάζει μέσα μου και μου ζεσταίνει την καρδιά. 36D Δεν είναι η Αφροδίτη, είναι ο τρελαμένος ΄Ερωτας…
«Ο Τζωρτζ Χόρτον1 πίστευε πως μονάχα η καταστροφή της Καρχηδόνας απ’ τους Ρωμαίους μπορούσε να συγκριθεί με το τέλος της Σμύρνης, σε φρίκη, θηριωδία κι ανθρώπινο πόνο. “ Καθώς…
ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΑΓΟΡΙ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΕ Πατέρα μου! Πατέρα! Πού πηγαίνεις τώρα; Ω μη βαδίζεις γρήγορα, σ’ εκλιπαρώ. Μίλα, πατέρα, στο μικρό σου το αγόρι, Μίλα μου, αλλιώς θα κινδυνεύσω…
