I Ακούω να ’ρχεται βαρύ το φεγγάρι, ακούω τον ύπνο να πηγαίνει αλαφρύς, τα μαχαίρια όλα η μνήμη μου ακονίζει στης θύμησης την πέτρα. Επτά κοράκια αδειάσανε της παπαρούνας…
(Μεγάλη Δευτέρα, στις 24 του Απρίλη στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας, συνδικαλιστές εργάτες και ηγετικές μορφές του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα για την ανεξαρτησία της Ιρλανδίας από την Βρετανία, ενώνουν τις δυνάμεις τους…
Kαι τότε εγώ τον πάσσαλο κάτω από την πολλή τη στάχτη έχωσα, μέχρι να ζεσταθεί· συγχρόνως σ’ όλους τους συντρόφους μου με λόγια έδινα κουράγιο, μήπως κανείς μού…
Ξεχάστε ό,τι έχετε ακούσει. Εμείς τη γνωρίζαμε. - Οι Μάρτυρες - Εκάβη: Τους γέννησα, τον έναν μετά τον άλλον. Ίσα-ίσα που τους γνώριζα, ούτε καν τα ονόματά…
ΤΟ ΨΑΡΙ Μπορεί να κρύβεσαι στην πλημμυρίδα και στην άμπωτη κάποιας χλωμής παλίρροιας σαν η σελήνη δύσει μα οι άνθρωποι θα μάθουμε στο άμεσο μέλλον κάποτε πώς έριχνα στην…
ΘΕΛΩ ΜΟΝΑΧΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ Έφαγα τα δαμάσκηνα που ήτανε στην παγωνιέρα και που μάλλον τα κρατούσες για το πρωινό σου Συγχώρεσέ με ήταν νόστιμα τόσο γλυκά…
14 Ιουνίου 1968 Σήμερα έκανα εισαγωγή στην κλινική Γαλάζιο Σπίτι για να υποβληθώ σε εγχείρηση. Παρ’ όλη την υποκρισία που υπάρχει σε ανάλογες περιπτώσεις, έχω επίγνωση ότι πρόκειται…
ΓΥΝΑΙΚΑ Α΄ Θέλω να πάω σπίτι. Έχω κάτι μαλλιά στο σπίτι απ’ τη Μίλητο2 και μου τα κατατρών’ οι σκόροι. ΛΥ. Μωρέ ποιοι σκόροι;! Τσακίσου, γύρνα πίσω!…
[Τον Φεβρουάριο έφυγαν άλλοι δυο από τους τελευταίους μεγάλους ποιητές του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα. Οι δυο ποιητές συνέχιζαν να δημιουργούν και στον 21ο αιώνα… μέχρι που έσβησε η…
Η μητέρα μου πέθανε, αφήνοντας μια μεγάλη, ταραγμένη πνοή, τότε η αδελφή μου κι εγώ κλάψαμε, σκύβοντας το κεφάλι. Τελείωσε, είπε η Ταμάρα, αλλά τότε η Μαμά ανάσανε κοφτά…
Βγαίνω έξω σοβαρός-σοβαρός, με το μολύβι μου και με το σημειωματάριό μου, πάω και κάθομαι βαρύς κάτω από έναν έλατο μεγάλο και περιμένω να μου ’ρθουν σκέψεις, σαν σκίουρος που…
