ΑΙΣΧΥΛΟΥ Ἑπτὰ ἐπὶ Θήβας (σχ. 1) (στ. 321-368), Μετάφραση: Γεωργία Παπαδάκη

Στ. 321‒368 (σχ. 2)                  […]                           Γιατί είναι οικτρό πόλη τόσο πανάρχαια                  να στείλετε στον ΄Αδη ‒ λεία από δόρυ σκλαβωμένη ‒                  με στάχτης κουρνιαχτό,                  από…

0 Comments

Ντύλαν Τόμας (27-10-1914 – 9-11-1953). Σχολείο μαγισσών-Σκοτεινά Παραμύθια

Τιμάμε τον μεγάλο ποιητή Ντύλαν Τόμας που αυτές τις ημέρες είχε τα γενέθλιά του, με ένα νεανικό διήγημα που τίποτα δεν έχει να ζηλέψει από την ποίησή του. Σχολείο μαγισσών,…

0 Comments

 DENIS   DIDEROT: LES  ADIEUX  DU  VIEUILLARD – O αποχαιρετισμός του γέρου. Μτφρ: Φάνης Κωστόπουλος

      Ήταν o πατέρας μιας πολυμελούς οικογένειας. Μόλις έφτασαν οι Ευρωπαίοι, το βλέμμα του έπεσε επάνω τους γεμάτο περιφρόνηση και δεν έδειχνε ούτε έκπληξη, ούτε φόβο, ούτε καν περιέργεια. Αυτοί…

0 Comments

Bina Sarkar Ellias, δύο ποιήματα. Μετάφραση: Σάρα Θηλυκού

ΦΟΡΑ ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ                                     Στον Krishna Murari   φορά  το βάρος των αιώνων --  -- αιώνων των γυναικών. από τα απομεινάρια του χρόνου διεκδικεί ένα άδυτο για να…

0 Comments

William Wordsworth: ένα ποίημα. Μετάφραση: Νίκος Παπάνας

Τ’ ΑΣΦΟΔΙΛΙΑ   Καθώς το σύννεφο μονάχος περπατούσα, Που επάνω από κοιλάδες και λόφους πετά, Κι είδα τότε ─ θαυμάζοντας όλο κοιτούσα ─ Χιλιάδες ασφοδίλια, όμορφα, χρυσά. Δίπλα στη λίμνη,…

0 Comments

Ocean Vuong (14-10-1988) Στη γη είμαστε πρόσκαιρα υπέροχοι. μτφρ. Έφη Φρυδά

Δυο γυναίκες με τραβάνε μέσα σε μια τρύπα, πιο σκοτεινή κι από τη γύρω νύχτα. Μόνο όταν μία απ’ αυτές στριγγλίζει, καταλαβαίνω ποιος είμαι. Βλέπω τα κεφάλια τους, μαύρα μαλλιά…

0 Comments

Ντάνιελ Κλάιν: Κάθε φορά που βρίσκω το νόημα της ζωής, το αλλάζουν (απόσπασμα) Μτφρ. Πέτρος Γεωργίου, εκδ. Πατάκης

Η λιγοστή φιλοσοφία προδιαθέτει τον άνθρωπο προς τον αθεισμό, αλλά η φιλοσοφική εμβρίθεια άγει τον νου τον ανθρώπων προς τη θρησκεία Φράνσις Μπέικον (1561-1626)   Ενδεχομένως να μη διαθέτω τα…

0 Comments

ΕΥΡΙΠΙΔΗ Ἴων (βλ. σχ. 1) στ. 881-922 – Μετάφραση Γεωργία Παπαδάκη

[…]          Ω συ, γιε της Λητώς, εσύ που στης εφτάχορδης          κιθάρας τον ήχο τραγουδάς,          καθώς εκείνη αντιλαλεί μέσ’ απ’ το άψυχο          το καύκαλο2 του ζώου των…

0 Comments

ΑΛΚΜΑΝΑ (βλ. σχ. 1) Αποσπάσματα – Μετάφραση: Γεωργία Παπαδάκη

 101D O ΄Ερωτας και πάλι ο γλυκός, καταπώς θέλει η Κύπριδα, αποσταλάζει μέσα μου και μου ζεσταίνει την καρδιά.   36D                   Δεν είναι η Αφροδίτη, είναι ο τρελαμένος ΄Ερωτας…

2 Comments

Γεωργία Παπαδάκη: Σεπτέμβριος 1922. Μικρασιατική Καταστροφή

         «Ο Τζωρτζ Χόρτον1 πίστευε πως μονάχα η καταστροφή της Καρχηδόνας απ’ τους Ρωμαίους μπορούσε να συγκριθεί με το τέλος της Σμύρνης, σε φρίκη, θηριωδία κι ανθρώπινο πόνο. “ Καθώς…

0 Comments