NICOLAE TZONE: ένα ποίημα – Μετάφραση: Άντζελα Μπράτσου

Βραδιάζει ξανά και ξανά στην ήδη διάσημη σοφίτα μου της οδού Aurel Vlaicu αριθμός εξήντα   Στη στέγη πράσινες γάτες και κόκκινες γάτες τσουλούν και πέφτουν θεαματικά όρθιες από τις…

0 Comments

ΜΙΜΝΕΡΜΟΥ 1D,  ΑΓΝΩΣΤΩΝ Παλατινή Ανθολογία V, 305 /  VII, 671 / XI, 125 / XVI, 304/ Μετάφραση Γεωργία Παπαδάκη  

ΜΙΜΝΕΡΜΟΥ * 1D    Tι είναι η ζωή, τι είναι η χαρά δίχως την Αφροδίτη τη χρυσή; Κάλλιο να πέθαινα όταν δε θα με νοιάζουν πια   του έρωτα το κρυφοσμίξιμο…

1 Comment

Rua Breathnach: Η πόλη της διπλανής πόρτας – Μετάφραση: Σάρα Θηλυκού

IX   Η πόλη κατεστραμμένη Πνιγμένη στη βλάστηση Η πόλη μεταμορφωμένη και σχεδόν αγνώριστη Η απόφαση λίγο πολύ συνειδητή Να απομακρυνθείς από την πόλη   Να παρατηρείς μα όχι να…

0 Comments

Τζακ Κέρουακ. Για τον Ρεμπώ. μτφ. Έφη Φρυδά

Αρθούρε! On t’ appela pas Jean! Το 1854 γεννήθηκες βλαστημώντας στη Σαρλβίλ Στρώνοντας έτσι το δρόμο για την αποτρόπαια φονικότητα των Αρδενών. Πώς να μη το σκάσει ο πατέρας σου!…

0 Comments

Louise Glück: Τέσσερα ποιήματα, μετάφραση: Βασίλης Πανδής

Η απόφαση του Οδυσσέα Ο μέγας άνδρας γύρισε την πλάτη στο νησί. Τώρα πια δεν θα πεθάνει στον παράδεισο ούτε θ’ ακούσει ξανά τα λαούτα του παραδείσου πλάι στις ελιές,…

0 Comments

Jaime Gil de Biedma ένα ποίημα – Μετάφραση: Γιώργης Χριστοδούλου

ΟΔΟΣ ΠΑΝΔΡΟΣΟΥ         Πολυαγαπημένες εικόνες της Αθήνας.   Στη γειτονιά της Πλάκας, δίπλα στο Μοναστηράκι μια λαϊκή οδός με πολλά μαγαζιά. Αν κάποιος που με αγαπάει πάει κάποτε…

0 Comments

Ντένις Τζόνσον, Τ’ αστέρια του απομεσήμερου, μτφρ. Έφη Φρυδά

Το ταξί μύριζε ποδαρίλα. Το ραδιόφωνο – τι παράξενο – λειτουργούσε, και το Ράδιο-Τέμπο έπαιζε κυρίως αμερικάνικη μουσική. Ένα ασταμάτητο αλαλούμ από επιτυχίες της περασμένης σεζόν και τραγουδάκια που ήταν…

0 Comments

Αhmet Yalcinkaya: ένα ποίημα – Μετάφραση: Σάρα Θηλυκού

Έρωτας Έρχομαι κάθε μέρα στην αρχή αυτού του δρόμου σκέφτομαι πως θα περάσεις από εδώ περιμένω, περιμένω, και περιμένω... μόλις φανείς από μακριά η καρδιά μου δεν χωρά στο κλουβί…

0 Comments

Paul Verlaine: Φθινοπωρινό Τραγούδι – Μετάφραση: Μιλτιάδης Ματθίας

Λυγμοί που ηχούν Μέσα απ’ τα φθινοπωρινά Βιολιά Γίνονται πόνος Που ολοένα μου πληγώνει Την καρδιά   Κατάχλωμος Κάθε που το ρολόι Χτυπάει την ώρα Μέρες παλιές Αναπολώ Και κλαίω…

0 Comments

ΟΜΗΡΟΥ Ἰλιάς, Λ 143-162 και Π 155-167 (βλ. υποσημείωση 1) – Μετάφραση: Γεωργία Παπαδάκη – Λ 143-162 (βλ. υποσημ. 2)

Αυτά τους είπε κι από το άρμα κάτω γκρέμισε τον Πείσανδρο χτυπώντας τον στο στήθος με το δόρυ· κι αυτός στο χώμα έπεσε ανάσκελα. Τότε ο Ιππόλοχος από το άρμα…

0 Comments