ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ Ποιος τρελός ξεκίνησε τη φιέστα και απλόχερα ημέρα ποίησης τη βάφτισε; Σ΄ αυτό το δρόμο, που τα ίχνη μου χαθήκαν ξεχύνεται το πλήθος στη γιορτή. Ω,…
Απ. 130-131 Lobel-Page και πάλι ο ΄Ερωτας που παραλύει τα μέλη με δονεί, ετούτο το γλυκόπικρο, τ’ ακατανίκητο το ερπετό, Ατθίδα, όμως εσύ την έγνοια σου…
Σε τρεις χρόνους Σε κλίνη βρεγμένη μέσα στα μούσκλια ενός βάλτου, χάνω το χρόνο σ’ ένα κρυφτούλι βιώνοντας ανύπαρκτες συμφορές. Σε κλίνη υγρή κυκλωμένη από βρόχινα βέλη, σαν…
Δεν σου δίνω πια το χέρι Σου έδωσα το χέρι τελευταία φορά δεν θα νιώσω πια τη ζέστη σου γιατί τα χέρια μας, φοβισμένα δεν θα συναντηθούν ποτέ…
ΤΟ ΑΡΡΩΣΤΟ ΡΟΔΟ Ω Ρόδο, τι άρρωστο που είσαι! Το αόρατο σκουλήκι αυτό, Που όλο πετάει μέσα στη νύχτα Στης θύελλας το ουρλιαχτό Την κλίνη σου τη βρήκε…
(Τζακ Λόντον: 12 Ιανουαρίου 1876 - 22 Νοεμβρίου 1916) Επετειακό Όταν τους έδιωξαν από το Άσυλο Αστέγων Ουάιτσαπελ, αυτοί οι δύο άντρες βρέθηκαν μαζί μου στο Άσυλο Πόπλαρ.…
Παιδάκια μου, παιδιά μου, για σας υπάρχει πια μια πόλη και ένα σπιτικό,2 όπου εγκαταλείποντας εμένανε τη δόλια, θα μείνετε παντοτινά έρημα από μητέρα. Κι…
Η γελαστή καρδιά η ζωή σου είναι η ζωή σου μην αφήνεις να τη βαρέσουν ως την οικτρή υποταγή έχε το νου σου. πάντα κάπου υπάρχει κάποιο φως. ίσως…
B15, B16 Όμως εάν τα βόδια και τα άλογα ή τα λιοντάρια είχαν χέρια, για να μπορούνε με τα χέρια αυτά να ζωγραφίζουν κι έργα να κάνουνε…
ΕΛΑ, ΝΑ ΜΕ ΠΑΡΕΙΣ ΜΑΚΡΙΑ Έλα να με πάρεις μακριά· ταξίδεψέ με στη φουρτουνιασμένη θάλασσα. Ω, Κύριέ μου, γλυκέ νυμφίε, μάζεψε τον ειρμό σου τον μαύρο από την κορυφή της…
O ερχομός του χειμώνα [Llegada del invierno] Σαν φτάσει ο χειμώνας, είναι μονάχα νέφη αλαφρά στον ουρανό ρόδινα απ’ το κρύο, κοράκια στα περβόλια και κανένα…
Ανάψτε κερί! Ανάψτε κερί! Ένα κερί θα καίει γι’ αυτή τη μικρή γη. Το λαμπερό αστέρι του ουρανού όπου ζούμε όλοι. Μακάρι όλοι να μοιράζονται την ελπίδα ώστε…
