Κάρολος Ντίκενς: Μεγάλες προσδοκίες (απόσπασμα) Μετάφραση: Παυλίνα Παμπούδη

Κεφάλαιο 3   Ήταν ένα παγωμένο και πολύ υγρό πρωινό. Είχα δει την πάχνη να κρέμεται έξω απ’ το μικρό μου παράθυρο, που είχε γίνει λες και κάποιος καλικάντζαρος έκλαιγε…

0 Comments

Λιούις Κάρρολ: Τουίντλντι και Τουίντλουμ (απόσπ. από την Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων) Μτφρ: Παυλίνα Παμπούδη

(…) Σ’ αυτό το σημείο, η Αλίκη ανησύχησε λίγο γιατί άκουσε κάτι σαν ξεφύσημα ατμομηχανής στο δάσος κοντά τους, και φοβήθηκε μήπως ο ήχος προερχόταν από κανένα άγριο θηρίο. «Υπάρχουν…

1 Comment

Τσαρλς Μπουκόφσκι: ένα ποίημα. Μετάφραση: Γιώργος Κωνσταντίνος Μιχαηλίδης

(Poetry)     Χρειάζεται μεγάλη δόση  απελπισίας ανικανοποίησης  και απογοήτευσης   για να γράψεις μερικά καλά ποιήματα   δεν είναι  για όλους είτε η γραφή τους ή ακόμη η ανάγνωσή…

0 Comments

Anna Wickham: Ένα Ποίημα. Μετάφραση: Νίκος Παπάνας

ΕΡΩΤΙΚΟ ΓΡΑΜΜΑ   Μου έδωσες κάποιο αρσενικό χαρακτηριστικό, ενώ εγώ σου έδωσα κάποια δικά μου. Είσ’ ο πατέρας της δράσης μου, ενώ εγώ σου έδωσα νέο θάρρος. Ίσως ολοκληρωνόμαστε με…

1 Comment

Τόμας Χάρντι. (2-6-1840/11-1-1928). Ιστορίες του Ουέσεξ, Μικρές ειρωνείες της ζωής. Προδημοσίευση

Επετειακό αφιέρωμα στον Τόμας Χάρντι για να τιμήσουμε την ημέρα θανάτου του μεγάλου δραματικού συγγραφέα.   Ο Τόμας Χάρντι γεννήθηκε σε ένα χωριό κοντά στο Ντόρτσεστερ, στη νοτιοδυτική Αγγλία, περιοχή…

1 Comment

Anatol Grosu: Αντιποιητική (Από την αδημοσίευτη ανθολογία  PATRIX). Μτφρ.: Άντζελα Μπράτσου

ο ενεστώτας είναι αυτός που επικυρώνει τον παρατατικό επειδή ό,τι σου λέω δεν θα σου το έλεγε κανένας δάσκαλος του ζεν ούτε ο μέλλοντας πρέπει να θεωρηθεί σαν πράξη γιατί…

0 Comments

Ρεμπέκα Έλσον (2/1/1960 – 19/5/1999). Η ποίηση γενέθλιων και πρωτοχρονιάτικων αστεριών. μτφ. Έφη Φρυδά

Την Ρεμπέκα Έλσον σας την σύστησα πριν λίγο καιρό. Αστρονόμος διεθνούς βεληνεκούς, ποιήτρια μιας ιδιαίτερης ευαισθησίας στον τρόπο που ερμηνεύει και αποτυπώνει τη σύντομη ζωή της, με μια αμφίδρομη νοητική…

0 Comments

Άννα Αχμάτοβα: Το τραγούδι της τελευταίας συνάντησης. Μετάφραση: Λίζα Διονυσιάδου

 Με στήθος παγωμένο βάδισα  αλαφροπατώντας. Στο δεξί μου χέρι, το γάντι το αριστερό φορώντας.   Τα σκαλιά μου φάνηκαν αμέτρητα Κι ας ήξερα πως ήταν μόνο τρία. Ψιθυρίσματα στα φύλλα…

0 Comments