ΧV. Πρελούδιο στο Βερντέν «Το λυρικό όραμα του πολέμου που είχε βοηθήσει τους άνδρες να ξεκινήσουνε, δεχόταν ένα προδοτικό ταρακούνημα που το έκανε να τρεκλίζει. Ο πόλεμος έπαιζε στους πολεμιστές…
Μου είναι όλο και πιο δύσκολο να ξεχωρίσω ανάμεσα στην άνοιξη και τον παράδεισο, τα δάκρυα από τις σταγόνες τις βροχής μεθυστικά, μεθυστικά στροβιλίζονται γύρω μου αυτά που βλέπω…
![Read more about the article Peter Levi[1]: Χαλικόστρωτες λιμνούλες. Μετάφραση: Ανδρέας Φουσκαρίνης](https://www.periou.gr/wp-content/uploads/2022/09/156441838.jpg)
Ένα δίχτυ τεντωμένο παγιδεύει κάθε πλάσμα ακόμα και το πιο άγριο. Πολύ αργά ο νέος ξεφώνισε, και ο αθώος που δεν είχε ακόμα…
Ο μαρκήσιος ανεβαίνοντας δυο-δυο τα σκαλοπάτια μιας μικρής απόμερης σκάλας, πήγε ο ίδιος να εγκαταστήσει τον ήρωά μας σε μια συμπαθητική σοφίτα που έβλεπε στον απέραντο κήπο του μεγάρου.…
Άλλη μια κι άλλη μια και άλλη μία Κι άλλη μια δύση ακόμη κι ανατολή, Η ίδια κι όμως διάφορη, διάφορη και ίδια, Όπως τη βλέπω τώρα στα στερνά μου…
ΕΛΕΓΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ IV Φτωχό κορίτσι, κάτοικε μιας παράξενης χώρας, όπου ο θάνατος κοιτάζει επίμονα μες απ’ το βλέμμα σου, σα να φώτιζε φεγγάρι μακρινό μες απ’ των…
Συ με τα σκοτεινά τα μάτια Γυναίκα των ονείρων μου, Με τα σανδάλια από ελεφαντόδοντο, Δεν υπάρχει κανείς που να σου μοιάζει ανάμεσα στους χορευτές, Κανένας με…
Ο Φεδερίκο δελ Σαγράδο Κοραθόν δε Χεσούς Γαρθία Λόρκα (Federico del Sagrado Corazón de Jesús García Lorca, γεννήθηκε στο Φουέντε Βακέρος στις 5 Ιουνίου 1898 και δολοφονήθηκε στο Βιθνάρ στις 19 Αυγούστου…
Έμαθα τόσα σκάβοντας τη γη Είδα δέντρα να μεγαλώνουν. Που δεν πρόκειται να πεθάνουν στα χρόνια που ζει ένας άνθρωπος Δεν πεθαίνουν ποτέ σαν το βράχο, σαν το…
(Ο μηχανικός του ορυχείου, Νεγκρέλ, διατάζει τους τέσσερις άνδρες να σταματήσουν το σκάψιμο για να σανιδώσουν πρώτα το όρυγμα, και τους επιβάλλει ένα πρόστιμο 3 φράγκων. Οργισμένοι εκείνοι για την…
Το τέλος του κόσμου [La fi del món] Το τέλος του κόσμου θα ξεκινήσει ένα καλοκαίρι μόλις φτάσουνε…
ΤΕΡΜΑ Τώρα που η αγάπη μας παρασύρθηκε σ’ ένα ήσυχο τέλος, αφήνοντας τον πόνο του κενού που ακολουθεί πάντα, όταν φεύγ’ η ομορφιά. τώρα που εσύ κι εγώ, που…
