(...) ΚΑΠΤΕΝ ΚΑΤ (τραγουδά): Ο Τζόνι Κρακ κι η Φλόσι Σνέηλ, η Φλόσι Σε μια καρδάρα το μωρό τους είχαν χώσει Η Φλόσι Σνέηλ κι ο Τζόνι Κρακ, ο…
«Πριν πολύ καιρό, πάνε χρόνια, διάβασα ένα βιβλίο με τίτλο Το Σύννεφο της Αμφιβολίας. Γραμμένο από έναν ανώνυμο μυστικιστή – πότε ακριβώς δεν ξέρω – ίσως τον δέκατο τέταρτο αιώνα,…
Και όμως τα δεσμά του παρελθόντος και του μέλλοντος Συνυφασμένα μέσα στην αδυναμία του κορμιού που αλλάζει, Το ανθρώπινο γένος προστατεύουν από ουρανό και κόλαση Που η σάρκα δεν μπορεί…
7 Φεβρουαρίου1914 Ρώμη, ξενοδοχείο «Διεθνές» Εξοργίζομαι κάθε φορά, όταν αναγκάζομαι να παίρνω την βέργα του αστυνομικού και να επιβάλλω την τάξη μέσα στο κεφάλι Μου: Τα γεγονότα δεξιά!…
Έρωτας ανάμεσα στους λεπρούς. Μια ανθοδέσμη λευκές γλαδιόλες με μακρύ στέλεχος στολίζουν το στήθος της, κεριά καίνε στο πλευρά της, στα πόδια της δυο γυναίκες ξαγρυπνούν την νεκρή. Μόνο…
«Κίνα» Από τη μια πλευρά ο γκρίζος τοίχος του Πανεπιστημίου. Μπροστά μας τα μαγέρικα απ’ όπου η φασαρία και οι οσμές έρχονται σε αντίθεση με την ησυχία των μαγαζιών…
Μες στην καρδιά του απέραντου σκότους, γυάλινος βώλος γυρίζει στο άπειρο. Θεία πλασμένος, Θεού μεγαλείο Δάκρυ Θεού, που κυλάει μακριά. Πιο κοντά βλέπεις το άγιο θαύμα: Βουνά, ωκεανούς, ποτάμια…
(...) Απλώς, θέλω να παίξω. Αυτή τη στιγμή είμαι ακόμη άγνωστος ηθοποιός, σεμνός αρχάριος, αλλά ελπίζω να γίνω διάσημος, όχι λιγότερο από τον δικό σου Γκάρικ η Όλριτζ,- όταν θα…
Με τη μητέρα μου είναι πολύ απλό, αρκεί να απαντήσεις σωστά σε μια μόνο ερώτηση της. Εκείνη που μετράει. Θα σου βάλει περισσότερες, για τις οποίες δεν ενδιαφέρεται πραγματικά· ύστερα,…
18 Ιανουαρίου 1914 Πάνω στο πλοίο «Ατλαντικός» Πάνε δέκα μέρες ακριβώς που πήρα ανθρώπινη μορφή και ζω σαν άνθρωπος. Η μοναξιά μου είναι ατέλειωτη. Δεν έχω ανάγκη από…
Από κάτω περνούσε ο Ρούφους, ένας από τους νικημένους – γιατί το βάρος τούτης της πόλης ήταν δολοφονικό – ένας απ’ αυτούς που είχαν τσακιστεί κάποια μέρα, όταν οι πύργοι…
Την αβέβαιη ώρα πριν απ’ το ξημέρωμα Κοντά στο τελείωμα της ατέρμονης νύχτας Στο επαναλαμβανόμενο τέλος του ατελείωτου Όταν το σκοτεινό περιστέρι με την πύρινη γλώσσα Είχε περάσει πια κάτω…
