Σ 22-35 (σχ. 1) Έτσι μίλησε (ο Αντίλοχος), κι εκείνον μαύρο σύννεφο πόνου αβάσταχτου τον σκέπασε. Και με τα δυο του χέρια παίρνοντας σκόνη μαύρη από καπνιά2…
Καμιά επιθυμία να ανοίξω το στόμα μου, γιατί να τραγουδήσω; Εμένα, που η ζωή με έχει μισήσει το ίδιο μού κάνει να τραγουδήσω ή να μην. Γιατί να μιλήσω για…
ΕΤΟΥΤΗ ΤΗ ΣΥΝΗΘΕΙΑ Ετούτη…
Δώρο γενεθλίων Τι είναι αυτό, πίσω απ’ το πέπλο, ειν’ όμορφο, ειν’ άσχημο; Τρεμολάμπει, στήθος έχει, έχει όρια; Μοναδικό είναι, είμαι σίγουρη, σίγουρη είμαι ότι είναι ακριβώς…
Στ. 321‒368 (σχ. 2) […] Γιατί είναι οικτρό πόλη τόσο πανάρχαια να στείλετε στον ΄Αδη ‒ λεία από δόρυ σκλαβωμένη ‒ με στάχτης κουρνιαχτό, από…
Τιμάμε τον μεγάλο ποιητή Ντύλαν Τόμας που αυτές τις ημέρες είχε τα γενέθλιά του, με ένα νεανικό διήγημα που τίποτα δεν έχει να ζηλέψει από την ποίησή του. Σχολείο μαγισσών,…
Ήταν o πατέρας μιας πολυμελούς οικογένειας. Μόλις έφτασαν οι Ευρωπαίοι, το βλέμμα του έπεσε επάνω τους γεμάτο περιφρόνηση και δεν έδειχνε ούτε έκπληξη, ούτε φόβο, ούτε καν περιέργεια. Αυτοί…
ΦΟΡΑ ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ Στον Krishna Murari φορά το βάρος των αιώνων -- -- αιώνων των γυναικών. από τα απομεινάρια του χρόνου διεκδικεί ένα άδυτο για να…
Τ’ ΑΣΦΟΔΙΛΙΑ Καθώς το σύννεφο μονάχος περπατούσα, Που επάνω από κοιλάδες και λόφους πετά, Κι είδα τότε ─ θαυμάζοντας όλο κοιτούσα ─ Χιλιάδες ασφοδίλια, όμορφα, χρυσά. Δίπλα στη λίμνη,…
Δυο γυναίκες με τραβάνε μέσα σε μια τρύπα, πιο σκοτεινή κι από τη γύρω νύχτα. Μόνο όταν μία απ’ αυτές στριγγλίζει, καταλαβαίνω ποιος είμαι. Βλέπω τα κεφάλια τους, μαύρα μαλλιά…
Η λιγοστή φιλοσοφία προδιαθέτει τον άνθρωπο προς τον αθεισμό, αλλά η φιλοσοφική εμβρίθεια άγει τον νου τον ανθρώπων προς τη θρησκεία Φράνσις Μπέικον (1561-1626) Ενδεχομένως να μη διαθέτω τα…
ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ Πάνω στον μαύρο λόφο υπάρχει η αυγή κι οι γάτες λαγοκοιμούνται πάνω στις στέγες. Ένα αγόρι έπεσε απόψε απ’ τη στέγη κι έσπασε τη μέση του. Ένας αέρας…
