Αυτό το συναίσθημα το νιώθω διαρκώς εδώ και πολλά χρόνια, αλλά ιδιαιτέρως έντονα κάθε 9η Μαΐου και κάθε 15η Σεπτεμβρίου. Και βέβαια, όχι μόνο τότε, κι άλλες φορές το…
1 Η μεταλλική κλωστή της σοπράνο υφαίνει, απαλά και τρυφερά όπως ποτέ άλλοτε, γιατί εκείνος είναι στο ακροατήριο. Πήρε την καλύτερη θέση. Σωματοφύλακες τον περικυκλώνουν σαν μύγες, παρακολουθούν την…
ΠΡΟΣΕΥΧΗ Όσο η γη γυρίζει ακόμα, όσο o ήλιος λάμπει, Θεέ μου δώσε στον καθένα, ό,τι δεν έχει. Δώσε κεφάλι στον σοφό, άτι στον φοβισμένο, χρήμα στον ευτυχισμένο και μην…
Η μνήμη είναι επιλογή. Έτσι είπες κάποτε, με την πλάτη σου γυρισμένη σε μένα, όπως θα ’κανε ένας θεός. Αν όμως ήσουν θεός θα τους έβλεπες. Θα κοιτούσες από ψηλά…
ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ Ποιος τρελός ξεκίνησε τη φιέστα και απλόχερα ημέρα ποίησης τη βάφτισε; Σ΄ αυτό το δρόμο, που τα ίχνη μου χαθήκαν ξεχύνεται το πλήθος στη γιορτή. Ω,…
Απ. 130-131 Lobel-Page και πάλι ο ΄Ερωτας που παραλύει τα μέλη με δονεί, ετούτο το γλυκόπικρο, τ’ ακατανίκητο το ερπετό, Ατθίδα, όμως εσύ την έγνοια σου…
Σε τρεις χρόνους Σε κλίνη βρεγμένη μέσα στα μούσκλια ενός βάλτου, χάνω το χρόνο σ’ ένα κρυφτούλι βιώνοντας ανύπαρκτες συμφορές. Σε κλίνη υγρή κυκλωμένη από βρόχινα βέλη, σαν…
Δεν σου δίνω πια το χέρι Σου έδωσα το χέρι τελευταία φορά δεν θα νιώσω πια τη ζέστη σου γιατί τα χέρια μας, φοβισμένα δεν θα συναντηθούν ποτέ…
ΤΟ ΑΡΡΩΣΤΟ ΡΟΔΟ Ω Ρόδο, τι άρρωστο που είσαι! Το αόρατο σκουλήκι αυτό, Που όλο πετάει μέσα στη νύχτα Στης θύελλας το ουρλιαχτό Την κλίνη σου τη βρήκε…
(Τζακ Λόντον: 12 Ιανουαρίου 1876 - 22 Νοεμβρίου 1916) Επετειακό Όταν τους έδιωξαν από το Άσυλο Αστέγων Ουάιτσαπελ, αυτοί οι δύο άντρες βρέθηκαν μαζί μου στο Άσυλο Πόπλαρ.…
Παιδάκια μου, παιδιά μου, για σας υπάρχει πια μια πόλη και ένα σπιτικό,2 όπου εγκαταλείποντας εμένανε τη δόλια, θα μείνετε παντοτινά έρημα από μητέρα. Κι…
Η γελαστή καρδιά η ζωή σου είναι η ζωή σου μην αφήνεις να τη βαρέσουν ως την οικτρή υποταγή έχε το νου σου. πάντα κάπου υπάρχει κάποιο φως. ίσως…
