Γεμίζουν τα πνευμόνια σου κι απλώνονται, φτερoύγες αίμα ρόδινο, κι αδειάζουν τα οστά σου, κούφια γίνονται. Εισπνέεις και σαν αλεξίπτωτο ανυψώνεσαι Η καρδιά σου ανάλαφρη κι αυτή, γιγάντια, με ατόφια…
Για τον Παστερνάκ, όλα όσα ήξερα επί χρόνια, ήταν το μυθιστόρημά του «Δόκτωρ Ζιβάγκο», το βραβείο Νόμπελ το 1953, η άρνησή του να το δεχθεί (μετά από αυστηρές υποδείξεις των…
Οδός Σκαρλάττι [Via Scarlatti] Με κανέναν δεν είναι τούτη η συνομιλία εκτός από σένα. Σύντομος, ανάμεσα σε δυο όχθες κραυγής πηγαίνει, όλος σπίτια,…
Το μοναχικό τούτο στειλιάρι άδοξα παρατημένο στη γωνιά, αυτό που τώρα εγώ βαστώ, κάποτε το γνώριζα σε Κατάσταση Ανθηρή στου Δάσους τα βάθη, όλο Χυμούς, όλο Φυλλωσιές, όλο Κλαριά. Τώρα…
Σε όλα θέλω να φθάσω Μέχρι το βάθος. Στη δουλειά, στη ζωή, Στης καρδιάς το πάθος. Ως την ουσία των ημερών την γκρίζα, Ως το γιατί, Ως την αρχή…
Και βαρετά και θλιβερά, και πουθενά κανείς να απλώσω στην ατυχία το χέρι. Επιθυμίες! Τι νόημα έχει αιώνια μάταια να τις αναζητάς και να περνούν τα χρόνια τα καλύτερα; Μα…
Κοιτάξτε τον χορό Ολύμπιοι θεοί, εσείς που πέμπετε την δοξασμένη χάρη σας, που τριγυρνάτε στον ομφαλό της πόλης, τον πολυσύχναστο κι όλο ευωδιαστά θυμιάματα, στην ιερή Αθήνα, στην πολυδαίδαλη και…
Ω φίδι, επιχείρημα για ποίηση είσαι ˚ σάλεμα σε ξερά φύλλα ανάμεσα όταν άνεμος δεν υπάρχει, λεπτή γραμμή που κινείται υπόγεια αυτό που δεν είναι χρόνος, χρόνο δημιουργεί, φωνή απ’…
Ax, την πόρτα άφησα ανοιχτή, το κερί δεν έχω ανάψει. Δεν ξέρεις πόσο έχω κουραστεί, στον ύπνο δεν επέτρεψα να με αδράξει. Βλέπω να σβήνουν οι γραμμές του δάσους,…
Εισαγωγή Στης όχθης την κυματιστή ερημιά στεκόταν κοιτώντας μακριά, γεμάτος μεγαλόπνοοες σκέψεις. Μπρος του πλατύ ποτάμι έτρεχε και πάνω του κυλούσε ταλαίπωρη βαρκούλα μοναχή. Πάνω στα βρύα, στη βαλτώδη…
ΕΞΑΓΓΕΛΟΣ: Η ίδια από μόνη της σκοτώθηκε. Μα από όσα έγιναν τα πιο οικτρά σού λείπουν∙ γιατί δεν ήσουνα μπροστά.…
ΕΙΣΑΙ Ο ΣΠΟΡΟΣ Είσαι ο σπόρος κι εγώ το χώμα σου. Είσαι μέσα μου και βλασταίνεις. Είσαι το αναμενόμενο παιδί. Είμαι η μητέρα σου. Γη, δίνε τη ζεστασιά…
