Όταν κάποιος περήφανος γιος του ανθρώπου επιστρέφει στη γη Που η δόξα δεν τον γνωρίζει, μα τον στηρίζει η καταγωγή Η τέχνη του γλύπτη εξαντλεί την μεγαλοπρέπεια της λύπης Και…
θυμέ͵ θύμ΄͵ ἀμηχάνοισι κήδεσιν κυκώμενε͵ †ἀναδευ δυσμενῶν δ΄ ἀλέξεο προσβαλὼν ἐναντίον στέρνον † ἐνδοκοισιν ἐχθρῶν πλησίον κατασταθεὶς ἀσφαλέως· καὶ μήτε νικέων ἀμφάδην ἀγάλλεο͵ μηδὲ νικηθεὶς ἐν οἴκωι καταπεσὼν ὀδύρεο͵ ἀλλὰ…
Γυναίκα νέα σε γέρο άντρα δεν ταιριάζει. Γιατί ’ναι σαν τη βάρκα που μήτε στο πηδάλιο υπακούει μήτε οι άγκυρες τη συγκρατούν· …
Δεν υπήρχε πια δρόμος αλλά κόσμος, ένας χώρος και χρόνος καμωμένος σχεδόν από νύχτα και από στάχτες που έπεφταν. Εκείνος περπατούσε προς το βορρά μέσα από τα χαλάσματα και τη…
Είμαι γεννημένη στις 21, την άνοιξη [Sono nata il ventuno a primavera] Γεννήθηκα στις 21, την άνοιξη όμως δε γνώριζα πώς το να γεννηθώ τρελή, το να σχίζω…
Μέσα στην αποχαυνωτική φθινοπωρινή νάρκη περνούσε τη γέφυρα, πάνω από το μεγάλο σιβηρικό ποτάμι E, ένα κόκκινο τραμ ντόπιας παραγωγής. Και ταξίδευαν με αυτό τραμ πολλοί: άλλος από τη δουλειά…
Φίλος των στίχων πάντοτε, μα και οδηγημένος Απ’ τον θεό της ποίησης,…
Κεφάλαιο 2: Δυο θείτσες και μια Μερσεντές «Δεν είν’ αυτές...» είπε ο Χάρρι από μέσα του. «Δεν μπορεί! Αχ Θεέ μου, ας μην είναι!» Ήταν ένας εξοχικός σιδηροδρομικός σταθμός…
πῶλε Θρηικίη, τί δή με λοξὸν ὄμμασι βλέπουσα νηλέως φεύγεις, δοκεῖς δέ μ᾽ οὐδὲν εἰδέναι σοφόν; ἴσθι τοι, καλῶς μὲν ἄν τοι τὸν χαλινὸν ἐμβάλοιμι, ἡνίας δ᾽ ἔχων στρέφοιμί σ᾽…
ANGLAIS MORT À FLORENCE Κάθε άνοιξη όλο και κάτι λιγότερο γυρνούσε πίσω σ ́ αυτόν. Η μουσική άρχισε να μην επαρκεί. Ο Μπραμς, μολονότι Γνωστός του, ένας σκοτεινός άγνωστος…
To κοτσύφι H μητέρα μου, που δεν άντεχε να βλέπει το φαγητό να σαπίζει άπλωσε το χαλασμένο λάχανο πάνω σ’ ένα χαρτί και το άφησε στο μπαλκόνι μας. Τα σκουλήκια…
ΠΡΟΟΠΤΙΚΑ Donatello: Προοπτικά τα κάρα τρέχουν μόνο με μια ρόδα Τα άλογα κρύβονται πίσω απ’ την ουρά τους, τα δέντρα κάτω απ’ το χορτάρι, Ενώ οι άνθρωποι δεν έχουν…
