Ντενίζ Λέβερτοφ. Ecopoetry. Μτφρ.: Μάρω Παπαδημητρίου
O όρος Ecopoetry παράγεται από τις ελληνικές λέξεις Οίκος και Ποίηση. Είναι η Ποίηση…
O όρος Ecopoetry παράγεται από τις ελληνικές λέξεις Οίκος και Ποίηση. Είναι η Ποίηση…
Ο Μπελάς κι ο Ρουμποτύρης, διάσημο ζευγάρι γάτες Ήταν κλόουν, γκαφατζήδες, κωμικοί και ακροβάτες. Φημισμένοι, είχαν έδρα την Πλατεία Βικτωρίας Έδρα μόνο, γιατί ήταν οπαδοί της αλητείας. Κένσιγκτον, Κόργουολ Γκάρντεν,…
Χωρίς να μας ενημερώσουν κάποιες φορές οι φίλοι αλλάζουν το τηλέφωνό τους Μ' όση φόρα κι αν πατάμε το πράσινο κουμπί παίρνοντας το παλιό νούμερο τότε αυτό δεν απαντά Κάποιες…
[Non omnis moriar...] Non omnis moriar – Τα περήφανα προσωπικά μου αγαθά Λιβάδια των τραπεζομάντηλων μου, οχυρά αδάμαστων ντουλαπιών, Απέραντα σεντόνια, πολύτιμα λινά Και φορέματα, λαμπερά…
(...) ΚΑΠΤΕΝ ΚΑΤ (τραγουδά): Ο Τζόνι Κρακ κι η Φλόσι Σνέηλ, η Φλόσι Σε μια καρδάρα το μωρό τους είχαν χώσει Η Φλόσι Σνέηλ κι ο Τζόνι Κρακ, ο…
Και όμως τα δεσμά του παρελθόντος και του μέλλοντος Συνυφασμένα μέσα στην αδυναμία του κορμιού που αλλάζει, Το ανθρώπινο γένος προστατεύουν από ουρανό και κόλαση Που η σάρκα δεν μπορεί…
Μες στην καρδιά του απέραντου σκότους, γυάλινος βώλος γυρίζει στο άπειρο. Θεία πλασμένος, Θεού μεγαλείο Δάκρυ Θεού, που κυλάει μακριά. Πιο κοντά βλέπεις το άγιο θαύμα: Βουνά, ωκεανούς, ποτάμια…
Με τη μητέρα μου είναι πολύ απλό, αρκεί να απαντήσεις σωστά σε μια μόνο ερώτηση της. Εκείνη που μετράει. Θα σου βάλει περισσότερες, για τις οποίες δεν ενδιαφέρεται πραγματικά· ύστερα,…
Την αβέβαιη ώρα πριν απ’ το ξημέρωμα Κοντά στο τελείωμα της ατέρμονης νύχτας Στο επαναλαμβανόμενο τέλος του ατελείωτου Όταν το σκοτεινό περιστέρι με την πύρινη γλώσσα Είχε περάσει πια κάτω…
Ποιητική τέχνη Να είναι ο στίχος το κλειδί Που ανοίγει χίλιες πόρτες. Ένα φύλλο πέφτει - κάτι πετάει - Να γεννηθεί ό, τι βλέπουν τα μάτια, Και να μείνει…
Την ώρα τη μενεξεδιά, όταν τα μάτια και η πλάτη Σηκώνονται απ’ το γραφείο, όταν η ανθρώπινη μηχανή αναμένει Σαν το ταξί σ’ αναμονή που ρυθμικά δονείται, Εγώ, ο Τειρεσίας,…
ΨΑΛΜΟΙ Ψαλμός 1: οπωρώνες και θα ΄ναι ο άνδρας σαν το δέντρο ριζωμένος στα ποτάμια των υδάτων που δίνει τον καρπό του στον καιρό του τα φύλλα…