Arte Poética Να κοιτάζεις τον ποταμό που είναι καμωμένος από χρόνο και νερό και να θυμάσαι πως ο χρόνος είναι ένας άλλος ποταμός, να ξέρεις ότι χανόμαστε όπως το…
(...) ΠΟΛΥ ΓΚΑΡΤΕΡ (τραγουδάει) Έναν Τομ είχα αγαπήσει, ψηλός ήτανε δυο μέτρα Δύναμη είχε σαν αρκούδα κι είχε μπράτσα από πέτρα Είχα αγαπήσει κι άλλον, Ντικ αυτόν τον ονομάζαν…
(...) Ποιος είναι ο τρίτος που βαδίζει πάντα πλάι σου; Όταν μετρώ, είμαστε μόνο εσύ κι εγώ μαζί Μα όταν κοιτάζω εμπρός στον άσπρο δρόμο Υπάρχει πάντα κάποιος άλλος που…
Ηράκλειτος Το δεύτερο λυκόφως. Η νύχτα που βυθίζεται στον ύπνο. Η κάθαρση και η λήθη. Το πρώτο λυκόφως. Το πρωϊνό που ήταν κάποτε αυγή. Η μέρα που ήταν πρωί.…
"Πώς αποκαλούμε τις γάτες" Αφού διαβάσατε λοιπόν για Γάτων τόσα είδη Ίδια με μένα άποψη θα σχηματίσατε ήδη: Δεν ωφελεί, δεν γίνεται κανείς να προσπαθήσει Τη φύση αυτού…
Όπως το φεγγάρι που προστατεύει το σκοτάδι λαχταρά τη νύχτα όπως το όνειρο αποκρούει την αυγή και παρατείνει το βράδυ έτσι εκείνη τον επιθυμεί να απομακρύνει από τη μέρα πικρά,…
Μετά τον λοιμό, το πνιγμένο στη μύγα τείχος της πόλης, την αμνησία του καπνού, μάθε, περιπλανώμενε, να μη πηγαίνεις πουθενά όπως οι πέτρες αφού η όσφρηση κι όραση σου…
‘Ενα τραγούδι για το τέλος του κόσμου Τη μέρα που τελειώνει ο κόσμος μια μέλισσα κυκλώνει ένα τριφύλλι. Ένας ψαράς επισκευάζει ένα δίχτυ που αστράφτει. Χαρούμενα δελφίνια πηδούν στη…
![Read more about the article Καταλανική ποίηση του 20ού αιώνα: Miquel Martí i Pol: Το τέλος του κόσμου [La fi del món] Μετάφραση από τα καταλανικά: Θεοδόσης Κοντάκης](https://www.periou.gr/wp-content/uploads/2022/08/download-2.jpg)
Το τέλος του κόσμου θα ξεκινήσει ένα καλοκαίρι μόλις φτάσουνε οι πρώτες οι κοπέλες με τα μικρά στηθάκια και τα μακριά μπούτια, και τ’ αγόρια τα γαλανομάτικα, τα ξανθομάλλικα κι…
Βurnt Νοrtοn τοῦ λόγου δ’ ἐόντος ξυνοῦ ζώουσιν οἱ πολλοί ὡς ἰδίαν ἔχοντες φρόνησιν. I σ. 77 Ἀπόσπ. 2 ὁδός ἂνω και κάτω μία καί ὡυτή. I σ. 89…
ΕΛΠΙΔΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ Δεν υπάρχει άλλη ελπίδα προς πώληση στα ράφια του σούπερ μάρκετ. (Το προϊόν γνώρισε στο παρελθόν μεγάλη επιτυχία μα η μαζική παραγωγή του σταμάτησε). Μπορείτε ωστόσο να βρείτε…
Δεν θέλω να καταδυθώ σ’ έναν αγώνα του δρόμου. Έχω τόση κούραση στους ώμους. Αφήστε με μόνον σαν πράγμα που τοποθέτησαν πάνω στο τραπέζι κι ύστερα το ξέχασαν.…
